Τι έχουν πάθει στον ΣΥΡΙΖΑ;- Η μικρή “βαβέλ” για Γεωργούλη και “κυβέρνηση ηττημένων” μπορεί να στοιχίσει

Έμπειρο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην υπουργός και υποψήφιος στη Δυτική Αττική, έλεγε χαρακτηριστικά όταν του ζητήθηκε να κάνει πρόβλεψη για τις εκλογές: “Όλα είχαν αρχίσει να γίνονται αρκετά εύκολα για εμάς, ακόμα και η πρωτιά. Τώρα, με την υπόθεση Γεωργούλη, δεν ξέρω…”. ‘Αλλο κορυφαίο στέλεχος, επίσης πρώην υπουργός, υποψήφιος στην Ανατολική Αττική, ήταν πιό αισιόδοξος: “Ο κόσμος ενδιαφέρεται πρωτίστως για την ακρίβεια και υπάρχει μεγάλος θυμός για τον Μητσοτάκη. Υπάρχει φυγή πολλών ψηφοφόρων της Ν.Δ προς την αδιευκρίνιστη ζώνη και δύσκολα θα επιστρέψουν. Δεν υπάρχει λόγος να μην συγκεντρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ ποσοστό πολύ κοντά στο 31,5% του 2019, θα είμαστε πρώτοι”.

Στην Κουμουνδούρου αντιλαμβάνονται πως η επίδραση της υπόθεσης των καταγγελιών σε βάρος του ευρωβουλευτή δεν μπορεί ακόμα να μετρηθεί, ωστόσο είναι διάχυτος ο φόβος πως μπορεί να ανακόψει την πορεία ενίσχυσης της συσπείρωσης και της μετακίνησης αναποφάσιστων ψηφοφόρων προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα εξαιτίας της εικόνας ασυνεννοησίας σχετικά με τον χρόνο που πληροφορήθηκε η ευρωομάδα και η ηγεσία του κόμματος τις φήμες σχετικά με τον βίο και την πολιτεία του Αλέξη Γεωργούλη στις Βρυξέλλες. Οι δηλώσεις του Στέλιου Κούλογλου έδωσαν τον τόνο, η “απόσταση” απ΄ όσα είπε ο Δημήτρης Παπαδημούλης ήταν εμφανής, η δε προσπάθεια της Πόπης Τσαπανίδου να συμπυκνώσει όσα έγιναν παρότι επιδέξια δεν έπεισε αρκετούς. Για ακόμα μία φορά η μικρή “βαβέλ” του ΣΥΡΙΖΑ υπονόμευσε τις προσπάθειες του Αλέξη Τσίπρα που με την χαρισματικότητα του οικοδομεί ξανά την αδιαμεσολάβητη σχέση του με τους πολίτες και κερδίζει τις εντυπώσεις στις ανά την επικράτεια περιοδείες.

Αυτή η “βαβέλ” έγινε ακόμα πιο επικίνδυνη με τις χυδαίες δηλώσεις και αναρτήσεις μικρομεσαίων στελεχών σχετικά με την καταγγέλουσα νομική βοηθό της Κομισιόν. Τι δείχνει αυτό, πέραν της αδυναμίας να καταστεί σαφής η κεντρική “γραμμή”; Πώς, κάποια στελέχη και υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ στα social media, έχουν εμποτιστεί και διακινούν την τοξικότητα που καταγγέλουν στους αντιπάλους τους. Με τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, αυτές οι χυδαιότητες έγιναν κεντρικό θέμα συζήτησης και πρόσφεραν λαβές στη Ν.Δ. Πολιτικό αυτογκόλ που, όμως, εύλογα εγείρει ερωτήματα σχετικά με την κυβερνησιμότητα του κόμματος.

Το ίδιο συνέβη, άλλωστε, και με τις δηλώσεις των Ευκλείδη Τσακαλώτου και Γιάννη Δραγασάκη για την “κυβέρνηση των ηττημένων”. Δεν πρόκειται, φυσικά, για κάποια κίνηση υπονόμευσης της θέσης του Αλέξη Τσίπρα, αλλά για ακόμα μία ένδειξη της αδυναμίας να γίνουν όλοι κοινωνοί και αγγελιαφόροι της επίσημης θέσης που παράγει το επικοινωνιακό επιτελείο της Κουμουνδούρου και εκπέμπει με σαφήνεια ο ίδιος ο πρόεδρος του κόμματος. Οι εκ των υστέρων διορθωτικές δηλώσεις επιδεινώνουν την ίδια εικόνα “βαβέλ”, και εν τέλει προκαλούν απορία σε μία μερίδα αναποφάσιστων ψηφοφόρων σχετικά με το τι ακριβώς επιδιώκει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Έτσι το δίλημμα περί αυτοδυναμίας και σταθερότητας που θέτει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ακούγεται περισσότερο πειστικό, ενώ το αφήγημα της προοδευτικής διακυβέρνησης εμφανίζεται αδύναμο ακριβώς επειδή δεν μπορούν να το υπερασπιστούν κάποια κορυφαία στελέχη.

Ο Αλέξης Τσίπρας συνηθίζει να λέει πως “όσα λέγονται προεκλογικά δεν έχουν σχέση με αυτά που θα συμβούν μετά τις εκλογές με τους συσχετισμούς που θα δημιουργηθούν”. Ακριβές. Όμως, από την άλλη, όσα λέγονται προεκλογικά παράγουν εντυπώσεις και επηρεάζουν τους αναποφάσιστους, τους κεντρώους και κεντροδεξιούς τους οποίους προσπαθεί να προσεγγίσει, όπως φάνηκε απ΄ όσα είπε στις συγκεντρώσεις στο Λαύριο και την Δράμα.

Η επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι άλλη απ΄ αυτή που προβάλλει ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας: “πρωτιά για να ανοίξει η συζήτηση για σχηματισμό προοδευτικής διακυβέρνησης”. Η πρωτιά είναι εκ των πραγμάτων απαράβατος όρος. Διότι, σε αυτή την περίπτωση, ακόμα κι αν ο Νίκος Ανδρουλάκης και ο Γιάνης Βαρουφάκης δεν συναινέσουν στον σχηματισμό μιας κυβέρνησης συνεργασίας, θα εκτεθούν ως έμμεσοι υποστηρικτές της παραμονής του Κυριάκου Μητσοτάκη στην εξουσία, και θα αναλάβουν το μεγάλο ρίσκο της εξουθενωτικής συρρίνωσής τους στις δεύτερες κάλπες. Σε μία τέτοια περίπτωση, ακόμα κι αν έχανε τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ και σχημάτιζε μία οριακά αυτοδύναμη κυβέρνηση η Ν.Δ, ουδείς θα μπορούσε να κατηγορήσει ως ηττηθέντα τον Αλέξη Τσίπρα. Θα είναι θέμα χρόνου η επιστροφή του στην εξουσία και το ΠΑΣΟΚ και το Μερα25 θα έχουν χρεωθεί μία επιλογή έμμεσης στήριξης της Ν.Δ.

Η έλλειψη συνοχής στον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, δημιουργεί εύλογα προβληματισμό και στον ένα μήνα που απομένει μέχρι τις εκλογές πρέπει να την αντιμετωπίσει. Κινδυνεύει να φτάσει στην βρύση και να μην πιεί νερό…