Ένα “αν” και δύο “όχι” από Ανδρουλάκη- Τι θέλει να πει αλλά δεν λέει…

Μπορεί κανείς να αποκωδικοποιήσει την αμηχανία; Δύσκολο, αλλά στην περίπτωση του Νίκου Ανδρουλάκη οφείλουμε να το κάνουμε διότι πιθανότατα το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θα είναι ο ρυθμιστής για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, είτε μετά την κάλπη της απλής αναλογικής (κάτι που θέλει ο ίδιος), είτε μετά τις δεύτερες εκλογές (κάτι που θα είναι αναγκαστικό για να μην φτάσουμε σε τρίτες κάλπες και εκτοξευθεί ο κίνδυνος της αστάθειας).

Τι είπε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στην συνέντευξή του στην ΕΡΤ και τον Απόστολο Μαγγηριάδη;

–Ένα “αν”, δηλαδή ότι θα συζητήσει την συμμετοχή του κόμματός του σε κυβέρνηση συνεργασίας, μόνο εφόσον στην απλή αναλογική συγκεντρώσει ισχυρό διψήφιο ποσοστό. Ο έμπειρος και “σοφός” Κώστας Σκανδαλίδης το προσδιόρισε στο 12%.

–Και δύο “όχι”, πρώτο ότι δεν θα δεχθεί πρωθυπουργό –ανάλογα με το ποιό θα είναι το πρώτο κόμμα- τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή τον Αλέξη Τσίπρα, και, δεύτερο, ότι δεν δέχεται σε μία τέτοια κυβέρνηση συνεργασίας να συμμετέχει και το Μερα25 του Γιάνη Βαρουφάκη.

Μένει φυσικά μετέωρο το ερώτημα εάν μπορεί να προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας από την πρώτη κάλπη με την συμμετοχή μόνο του πρώτου και του τρίτου κόμματος, ιδιαίτερα όταν οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν την μεν Ν.Δ λίγο κάτω από το 30% και τον ΣΥΡΙΖΑ τρείς περίπου μονάδες πιό κάτω.

Το γεγονός, δε, πως ο Νίκος Ανδρουλάκης αποκλείει τον Γιάνη Βρουφάκη (ο οποίος, όμως, έχει ήδη προλάβει να αποκλείσει τον …εαυτό του από μετεκλογικές συνεννοήσεις) θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι καθιστά δυσκολότερη την όποια συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, εφόσον κερδίσει τις εκλογές ο Αλέξης Τσίπρας.

Αλλά και στην περίπτωση που κερδίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μπορούν να συγκεντρωθούν 151 έδρες τουλάχιστον χωρίς την συμμετοχή τρίτου κόμματος; Και ποιό θα είναι αυτό; Η Ελληνική Λύση; Γιατί εάν ο κ. Ανδρουλάκης έχει κατά νου κάποια τρικομματική με Ν.Δ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, το εύλογο ερώτημα είναι: “τι τον χρειάζονται τον Ανδρουλάκη, Μητσοτάκης και Τσίπρας εάν αποφάσιζαν να συγκυβερνήσουν;”.

Η απαίτηση, όμως, για κυβέρνηση συνεργασίας χωρίς τον αρχηγό του πρώτου κόμματος προδίδει αμηχανία και μικρομεγαλισμό. Ή, ακριβέστερα, ίσως αποτελεί εργαλείο διαχείρισης της άρνησής του να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε κυβέρνηση συνεργασίας. Εάν για παράδειγμα Ν.Δ ή ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα με ένα ποσοστό πάνω από 30%, πως θα ορίσει τον πρωθυπουργό το 12%; Ο νικητής είναι προφανές πως δεν θα δεχτεί κάτι τέτοιο, αλλά δεν ακούγεται λογικό από κανέναν.

Εκτός εάν ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει υπόψη του κάποια “βοήθεια κοινού” που θα επηρεάσει τις εξελίξεις. Είναι αλήθεια, όμως, πως μετά την τελευταία (επί προσωπικού) σύγκρουσή του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, σε συνέχεια της παρακολούθησής του από την ΕΥΠ, καθιστά την “χημεία” των δυό τους εκρηκτική. Εάν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συμμετείχε σε κυβέρνηση -μετά από όλα αυτά- με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, απλώς θα έχανε …το κόμμα του.

Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, πάντως, φαίνεται πως η ανάλυση οδηγεί στο εξής σκεπτικό:

Φαίνεται, δηλαδή, ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, έχει ως στρατηγική ανάλυση μία οριακή νίκη της ΝΔ που δεν θα επιτρέπει σχηματισμό κυβέρνησης από την πρώτη Κυριακή ώστε να του επιτρέψει να συνεχίσει την στρατηγική αποκλεισμού Μητσοτάκη και Τσίπρα στη δεύτερη Κυριακή, χωρίς να συμπιεστεί το κόμμα του ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις.

Έτσι, εκτιμά πως θα μπορεί με βάση το αποτέλεσμα των δεύτερων εκλογών να σταθμίσει εάν θα μπει ή όχι σε κυβέρνηση είτε με πρωθυπουργό Μητσοτάκη ή Τσίπρα. Τότε, όμως, οι χειρισμοί θα είναι δύσκολοι, και για να πείσει την δική του Κοινοβουλευτική Ομάδα και την κοινωνία, αφού υπάρχει ενδεχόμενο να επαπειληθούν τρίτες εκλογές αν το πρώτο κόμμα αντιστρέψει τον «εκβιασμό» προς το ΠΑΣΟΚ. Και πλέον πολύ δύσκολα δεν θα μπει στην κυβέρνηση, είτε του Μητσοτάκη, είτε του Τσίπρα, το ΠΑΣΟΚ.