Είναι προσβολή στους νεκρούς να ρωτάτε γιατί δεν ακούστηκαν ποτέ οι προειδοποιήσεις

Τις τελευταίες ώρες γίνεται πολύ έντονη συζήτηση η οποία θα φουντώσει ακόμη περισσότερο σε λίγο με τις ανάλογες πολιτικές αποχρώσεις, για τα αίτια της πολύνεκρης τραγωδίας στα Τέμπη με τη σύγκρουση δύο τρένων ενώ οι καταγγελίες πέφτουν βροχή τόσο για τα συστήματα ασφάλειας που δεν λειτούργησαν όσο και για παρελθόντων ετών έγγραφα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας με τις προειδοποιήσεις των μηχανοδηγών.

Το ερώτημα που πλανάται είναι γιατί δεν ακούστηκαν όλες αυτές οι προειδοποιήσεις και γιατί δεν έγινε κάτι για να διορθωθεί η κατάσταση, αφού υπήρχαν οι ενδείξεις ότι κάτι δεν πήγαινε καλά;

Είναι αλήθεια ότι ειδικά οι μηχανοδηγοί έχουν πραγματοποιήσει πολλές απεργίες -η τελευταία είναι η σημερινή στο Μετρό που ανεστάλη σε ένδειξη πένθους- προειδοποιώντας για τους άμεσους κινδύνους από τις ελλείψεις σε προσωπικό αλλά την ελλιπή εφαρμογή των συστημάτων ασφάλειας.

Αλλά και τα υπόλοιπα Σωματεία εργαζομένων στα μέσα σταθερής τροχιάς έχουν επισημάνει τους κινδύνους για την αποψίλωση του ανθρώπινου δυναμικού, τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας. Έχουν καταγγείλει τις Διοικήσεις ότι βάζουν το κέρδος πάνω από την ανθρώπινη ύπαρξη, δηλ. μια συνηθισμένη πρακτική στη νεοφιλελεύθερη αντίληψη που έχει επιβληθεί τα τελευταία πολλά χρόνια στα εργασιακά περιβάλλοντα.

«Όσο δεν παίρνονται μέτρα προστασίας στους εργασιακούς χώρους και την ασφαλή λειτουργία και κυκλοφορία των τρένων, τα ατυχήματα δεν έχουν τελειωμό», ανέφεραν στην ανακοίνωση τους στις 7 Φεβρουαρίου οι σιδηροδρομικοί της ΔΕΣΚ (Δημοκρατική Ενωτική Κίνηση Σιδηροδρομικών).

Αφορμή άλλα “δύο ατυχήματα στον μακρύ κατάλογο με τις Αμαξοστοιχίες 51 και 61 αντίστοιχα, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τον συνάδελφο μηχανοδηγό, αλλά και τους επιβάτες”.

Σε άλλο σημείο ανέφεραν (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΟ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΤΕ ΩΣ ΆΛΛΗ ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ)

• Όσο δεν παίρνονται μέτρα προστασίας στους εργασιακούς χώρους και την ασφαλή λειτουργία και κυκλοφορία των τρένων, τα ατυχήματα δεν έχουν τελειωμό.
• Είναι πλέον εξοργιστικό αυτά να αποτελούν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο και να μην παίρνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο, να μη δρομολογείται καμία βελτίωση στην υποδομή και λειτουργία, να μην ελέγχονται οι εμπλεκόμενοι φορείς και να μην αναζητούνται ευθύνες.
• Όπως οι προηγούμενες Κυβερνήσεις έτσι και η σημερινή, έχει άλλες προτεραιότητες και όχι την ασφαλή μετακίνηση των πολιτών.
• Αντιλαμβάνονται την ασφάλεια ως κόστος.
• Το Υπουργείο βρίσκει λεφτά για τις διάφορες εργολαβίες, αλλά για να ολοκληρωθούν επιτέλους οι σιδηροδρομικές υποδομές και τα συστήματα ασφαλούς κυκλοφορίας ΟΧΙ! «έχουν καιρό… κάποια στιγμή θα τελειώσουν».
• Η ΡΑΣ επιλεκτικά παρεμβαίνει, αφήνοντας εκτεταμένα κενά και σοβαρές ελλείψεις στο απυρόβλητο.
• Διάφοροι φορείς, ΟΣΕ και HELLENIC TRAIN αλληλο-μεταφέρουν τις ευθύνες τους, αλλά κανείς στο τέλος δεν φταίει… Φταίνε τα φαινόμενα που είναι έντονα και πλημμυρίζει η γραμμή, φταίνε οι φωτιές που άφησαν καμένους κορμούς, φταίει το χιόνι, φταίνε οι άλλοι, φταίμε λίγο και εμείς φταίει και ο Χατζηπετρής…!!!
• ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΚΟΡΟΙΔΙΑ
• Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, κάνοντας διαπιστώσεις.
• Τα Σωματεία στο Σιδηρόδρομο και η Π.Ο.Σ. δεν μπορεί να ανέχονται άλλο αυτή την επικίνδυνη κατάσταση. Τι άλλο περιμένουν για να παρέμβουν; Τι άλλο πρέπει να συμβεί;

Ανατριχιαστικά προφητικό; ΟΧΙ.

Διότι η κατάσταση αυτή, όπως αντιλαμβανόμαστε τώρα κατόπιν του πολύνεκρου δυστυχήματος με την πλειοψηφία των νεκρών νέους και φοιτητές, ήταν καθημερινότητα για τους ανθρώπους που εργάζονται στους σιδηροδρόμους. Και όπου σιδηρόδρομοι, όλα τα μέσα σταθερής τροχιάς (Μετρό, Τραμ, ΗΣΑΠ, ΟΣΕ, Προαστιακός).

Ήταν γνωστή με τους εξής τρόπους:

-Όπως η παραίτηση του πρώην προέδρου της Επιτροπής ETCS, Χρήστος Κατσιούλης, ο οποίος τον περασμένο Απρίλιο είχε αναδείξει λεπτομερώς τα προβλήματα ασφαλείας που αντιμετωπίζει το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας.

Η επιστολή παραίτησης του Κατσιούλη στην ΕΡΓΟΣΕ είναι έγγραφο – ντοκουμέντο, καθώς αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση και ο ΟΣΕ είχαν λάβει γνώση για την τραγική κατάσταση που επικρατεί στο σιδηροδρομικό δίκτυο και κυρίως για τα κενά ασφαλείας όσον αφορά την τέλεση των δρομολογίων.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

–Όπως η ανάρτηση λίγες ώρες πριν από την εθνική τραγωδία στα Τέμπη από τον πρόεδρο των μηχανοδηγών κ. Γενηδουνιά για τα εγκαίνια μιας… ανύπαρκτης υποδομής.

«Ο Κ. Μητσοτάκης θα βρεθεί αύριο στο Κέντρο τηλεδιοίκησης – σηματοδότησης σιδηροδρομικού δικτύου βορείου Ελλάδος διαβάζω μόλις σε site. Μπορεί κάποιος να μας πει που είναι και που λειτουργεί η σηματοδότηση & τηλεδιοικηση στην βόρεια Ελλάδα ; Προς Δράμα δεν υπάρχει, μετά το Πλατύ, προς Φλώρινα μονή γραμμή, ενώ προς Αθήνα όλα σβηστά, μετά το τχ1 κόκκινο, σε λειτουργία η Σίνδος, η γραμμή προς Στρυμώνα ζούγκλα. Στην φωτό, οι ετοιμασίες.. Ρε τι ζούμε;»

Όπως, όπως, όπως…. όπως.

Διαβάζουμε τώρα σε διάφορα σάιτ ότι “κάθε σύγχρονος, ευρωπαϊκός σιδηρόδρομος οφείλει να έχει θέσει σε λειτουργία το διευρωπαϊκό σύστημα ERTMS (European Railways Traffic Management System), το οποίο αποτελείται από τα συστήματα ETCS (European Traffic Control System) και GSM – R (Global System Mobile for Rail)” και ότι “η μη λειτουργία σύγχρονων συστημάτων τηλεδιοίκησης – σηματοδότησης είναι η μεγάλη παθογένεια των ελληνικών σιδηροδρόμων”.

Διαβάζουμε δηλ., ακούμε και βλέπουμε, ΤΩΡΑ αυτά που έχουν ήδη πει οι εργαζόμενοι μέρες, μήνες ακόμη και χρόνια πριν σε ανακοινώσεις που εξεδωσαν κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων που εξήγγειλαν.

Όμως γιατί ΤΟΤΕ αυτές οι ανακοινώσεις που κρύβουν τόση ουσία δεν είχαν ακουστεί;

Θα το θέσω όσο πιο απλά μπορώ από τη δική μας πλευρά. Δηλ. την πλευρά των Μέσων Ενημέρωσης που έχουμε μεγάλη ευθύνη για τη σωστή μετάδοση μιας είδησης.

Είναι γεγονός ότι ο τρόπος που αντιμετωπίζονται οι απεργιακές κινητοποιήσεις τα τελευταία χρόνια αποτελεί case study για τα πανεπιστήμια που έχουν τμήματα Μέσων Ενημέρωσης.

Όνειδος αποτελεί όμως και για την κοινωνία μας και για μας τους ίδιους όταν καταπίνουμε αμάσητα τίτλους όπως: Ταλαιπωρία και προβλήματα από την απεργία τάδε ή δείνα…. χωρίς να εμβαθύνουμε ΠΟΤΈ στους λόγους που κατεβαίνει στο δρόμο μια μερίδα εργαζομένων.

Συνήθως οι περισσότεροι διάκεινται αρνητικά προς τους συνδικαλιστές οι οποίοι είναι στην Black List των καναλαρχών (μόνο όταν τους συμφέρει για να εξυπηρετήσουν πολιτικούς σκοπούς τους θυμούνται) και των λοιπών ιδιοκτητών ΜΜΕ (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) αλλά και των απανταχούν Διοικήσεων, κυβερνήσεων κλπ και οι οποίοι βρίσκονται στο στόχαστρο με χυδαίους χαρακτηρισμούς όταν τολμούν να “ξεσηκώνουν” τους υπόλοιπους και να τους παρακινούν για κινητοποιήσεις και απεργίες.

Έτσι ρίχνουν ευθύνες στους απεργούς και ξυπνούν άγρια αντανακλαστικά των υπόλοιπων πολιτών που πέφτουν στη “λούμπα” να θεωρούν υπεύθυνους για την ταλαιπωρία τους, εργαζόμενους που διαμαρτύρονται διεκδικώντας…

Δεν μπαίνουμε καν στη λογική να εξετάσουμε αυτά τα αιτήματα ακόμη και όταν κάποια Μέσα αναμεταδίδουν τις ανακοινώσεις με τις διεκδικήσεις… Μας αρκούν τα έτοιμα κλισέ για τους τεμπέληδες συνδικαλιστές μόνιμα απεργούς που ταλαιπωρούν την καθημερινότητά μας, τη βόλεψή μας.

Εύλογα καταλήγουμε σε συνειρμούς που έχουν να κάνουν με τη σημερινή τραγωδία… τη μεγαλύτερη στην ιστορία των ελληνικών (;) σιδηροδρόμων. Δεν μπορούμε να πούμε εκ των υστέρων αν η αλληλεγγύη σε ένα τραγικό γεγονός θα μπορούσε να είχε αποτέλεσμα.

Ας σκεφτούμε…

Σε κινητοποιήσεις είναι και οι μηχανοδηγοί στο Μετρό, οι καλλιτέχνες, οι εκπαιδευτικοί, οι νοσοκομειακοί γιατροί και άλλες κοινωνικές ομάδες εργαζομένων…

“Τι άλλο περιμένουμε; Τι άλλο πρέπει να συμβεί;“