Οικονόμου: “Αυτό που ζητούν οι καλλιτέχνες είναι άδικο και αντισυνταγματικό”

Στην κόντρα ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους καλλιτέχνες στάθηκε, σήμερα, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής του εμφάνισης στον ΣΚΑΪ, ο Γιάννης Οικονόμου, τονίζοντας πως «ούτε εντάσεις επιδιώκουμε, ούτε κανέναν απέναντι θέλουμε να βάλουμε. Αντίθετα, εκτιμούμε πολύ και την προσφορά των καλλιτεχνών στον Πολιτισμό και τον κόπο που κάνουν για να αποκτήσουν καλλιτεχνικά προσόντα σε μια περίοδο που είναι πολύ δύσκολο».

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χαρακτήρισε ως «άδικο» και «αντισυνταγματικό» το αίτημα των καλλιτεχνών για τα πτυχία τους, ενώ είπε ότι η κυβέρνηση είναι ανοιχτή στον διάλογο.

«Ούτε εντάσεις επιδιώκουμε, ούτε κανέναν απέναντι θέλουμε να βάλουμε. Αντίθετα, εκτιμούμε πολύ και την προσφορά των καλλιτεχνών στον Πολιτισμό και τον κόπο που κάνουν για να αποκτήσουν καλλιτεχνικά προσόντα σε μια περίοδο που είναι πολύ δύσκολο. Είναι πολύ σημαντικό να μιλάμε με συγκεκριμένα παραδείγματα, για συγκεκριμένα γεγονότα. Είναι αλήθεια ότι το Προεδρικό Διάταγμα – αφορά διορισμούς στο Δημόσιο, όχι για καλλιτεχνικό έργο, όχι για ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., όχι για ορχήστρες, όχι για ωδεία, στο Δημόσιο για διάφορες δραστηριότητες ειδικοτήτων από όλους τους κλάδους – έδωσε την αφορμή να έρθουν στην επιφάνεια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο καλλιτεχνικός κόσμος 30 χρόνια: Προβλήματα σε ό,τι αφορά στις σπουδές τους, στην εξέλιξή τους, στο έλλειμμα πανεπιστημιακής σχολής Παραστατικών Τεχνών.

Πρώτον, με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού, η ανισότητα που υπήρχε για εκείνους που ήταν πριν το 2003 και με αυτούς που είναι μετά το 2003 σε ό,τι αφορά στα μισθολογικά τους, έχει πλέον καταργηθεί. Αποκαταστήσαμε μια αδικία, μια στρέβλωση. Όσοι είναι στο Δημόσιο για καλλιτεχνικά ή συναφή καλλιτεχνική δραστηριότητα, εκπαιδευτική, θα αμείβονται όπως αμείβονταν και οι συνάδελφοι τους που είχαν τελειώσει τις σχολές πριν το 2003 με ΤΕ. Αυτό το τακτοποιήσαμε. Αφορά περιορισμένο αριθμό ανθρώπων που εργάζονται στο Δημόσιο.

Δεύτερον, δώσαμε τη δυνατότητα στα παιδιά που τελειώνουν από αυτές τις σχολές – όπου δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα – να μπορούν με κατατακτήριες εξετάσεις να εγγράφονται στο τρίτο εξάμηνο αντίστοιχων πανεπιστημιακών σχολών. Είναι η περίφημη διαπερατότητα.

Και, τρίτον, υπάρχει για πρώτη φορά συγκεκριμένος οδικός χάρτης για να γίνει δημόσιο Πανεπιστήμιο Παραστατικών Τεχνών, για όλες τις κατηγορίες: Χορό, μουσική, ηθοποιία. Υπάρχουν Επιτροπές με ειδικούς που δουλεύουν προς αυτή την κατεύθυνση, έτσι ώστε μέχρι τέλος Μαρτίου να υπάρχει αυτή η πρόταση και το 2025 να έχουμε τη Σχολή», είπε ο Γιάννης Οικονόμου και πρόσθεσε: «Στην Ελλάδα υπάρχει η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, που είναι τα Πανεπιστήμια και τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Εξαιτίας του άρθρου 16 δεν υπάρχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Και υπάρχει και η ιδιωτική εκπαίδευση, η μεταλυκειακή, η οποία είναι τα Ι.Ε.Κ., ιδιωτικά ή δημόσια. Σε αυτή τη μεταλυκειακή εκπαίδευση συμπεριλαμβάνονται και οι κατηγορίες των καλλιτεχνών. Οι καλλιτέχνες λένε ότι εμείς κάνουμε σπουδές ποιοτικές -δεν το αμφισβητώ – και αυτό που ζητούν είναι με βάση το πτυχίο που παίρνουν από αυτές τις σχολές, όταν προκύπτει ένας διαγωνισμός για το Δημόσιο, όχι για θέση ηθοποιού, όχι για θέση μαέστρου, όχι για θέση χορευτή, για θέση λογιστή, για θέση διοικητικού υπαλλήλου, για θέση άσχετη με το καλλιτεχνικό τους επάγγελμα, να εξισώνονται με αυτόν που έχει τελειώσει ένα Πανεπιστήμιο. Αυτό είναι και άδικο και αντισυνταγματικό. Γι’ αυτό δεν μπορεί να γίνει.

Γι’ αυτό που λένε για πριν από το 2003. Καταρχήν σε ό,τι αφορά στο μισθολογικό, με την ΚΥΑ, εξισώθηκε, αντιμετωπίστηκε. Γιατί αυτό ήταν μέχρι το 2003; Και γιατί δεν το έκανε καμία Κυβέρνηση, ούτε η προηγούμενη, μέχρι πριν από το 2003; Γιατί το 2003 υπάρχει μια τομή στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Τα Τ.Ε.Ι., από τριετούς φοίτησης, όπως παραμένουν αυτές οι σχολές τώρα, έγιναν τετραετούς φοίτησης και μπήκαν κάποιες παραπάνω ακαδημαϊκές προϋποθέσεις.

Θέλω να ξεκαθαρίσω με πολύ σεβασμό στους ανθρώπους που αγωνιούν, που αγωνίζονται, που έφεραν στην επιφάνεια ένα ζήτημα που όλες οι Κυβερνήσεις το έκρυβαν κάτω από το χαλί ότι το θέμα του να ασχοληθούμε με την ανωτατοποίηση των σπουδών τους και ακαδημαϊκά, να το τακτοποιήσουμε δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Ούτε μπορεί να γίνει αδικώντας άλλους κλάδους και άλλους ανθρώπους, που, επίσης, μετά το Λύκειο κοπιάζουν για να αποκτήσουν προσόντα.

Δεν αφορά σε τίποτα τον τρόπο με τον οποίο ασκούν την τέχνη τους. Λίγες ημέρες μετά το Προεδρικό Διάταγμα – αυτή είναι μία απόδειξη, γιατί τα γεγονότα απαντούν στην καχυποψία – έβγαλε το Εθνικό Θέατρο μία πρόσκληση για να προσλάβει καλλιτέχνες για παραστάσεις. Η πρόσκληση αυτή που έβγαλε δεν είχε να κάνει σε τίποτα με όλα αυτά που ανησυχούν οι καλλιτέχνες ότι θα τους κόψουν τον δρόμο, σε ό,τι αφορά στην εξέλιξη ή στην αμοιβή, στα κριτήρια με τα οποία θα προσλαμβάνονται. Το Εθνικό Θέατρο για την παράστασή του, για αυτά που εκείνο θεωρούσε ότι έπρεπε να προσλάβει ανθρώπους, έβαλε μια σειρά από κριτήρια εκτός ΑΣΕΠ, χωρίς να αμείβονται με το Ενιαίο Μισθολόγιο του Δημοσίου, τελείως διαφορετικά απ’ ό,τι ισχύει στις προσλήψεις στο Δημόσιο, για τους ανθρώπους που θα έκαναν αυτή την καλλιτεχνική δραστηριότητα. Δεν έχει καμιά σχέση το Προεδρικό Διάταγμα, αυτό είναι ακόμη μεγαλύτερο παράδειγμα.

Ο σπουδαστής σήμερα κερδίζει τη δυνατότητα να εγγραφεί στο τρίτο εξάμηνο πανεπιστημιακής σχολής. Κερδίζει με τον αγώνα που έκανε ότι το 2025 θα υπάρχει Πανεπιστήμιο που θα χορηγεί τίτλο Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Δεν μπορεί μέσα από μια τριετή σχολή, με ποιότητα, μιας συγκεκριμένης κατεύθυνσης, να αποκτήσει αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα με έναν που έδωσε πανελλαδικές εξετάσεις και τέλειωσε ένα Πανεπιστήμιο. Αυτό δεν μπορεί να γίνει.

Η μεγάλη υστέρηση του ελληνικού θεατρικού συστήματος, σε σχέση με το εξωτερικό, είναι ότι εδώ υπάρχει μια συνταγματική απαγόρευση για τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αν δεν είχαμε το άρθρο 16 και είχαμε κατοχυρώσει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, πολλά πράγματα θα ήταν ευκολότερα. Τώρα, έχουμε έναν οδικό χάρτη μπροστά μας για την ανωτατοποίηση των σπουδών αυτών των ανθρώπων. Ξεκαθαρίζω: Σε ό,τι αφορά στην καλλιτεχνική τους δραστηριότητα δεν αλλάζει σε τίποτα σε σχέση με το παρελθόν και επιπλέον ξεκαθαρίσαμε και αντιμετωπίσαμε μια αδικία που αφορούσε τα μισθολογικά πριν από το 2003.

Εμείς πάντοτε είμαστε ανοιχτοί στις συναντήσεις και στον διάλογο. Δεν επιδιώκουμε αντιπαράθεση. Με πολύ μεγάλη ειλικρίνεια είπαμε στους καλλιτέχνες τι γίνεται και τι δεν γίνεται. Μας ζήτησαν να μην υπάρχουν δύο ταχύτητες αμοιβών, σε ό,τι αφορά στους πριν από το 2003 και μετά και είπαμε ότι είναι δίκαιο. Μας ζήτησαν να τακτοποιήσουμε τα περί ανωτατοποίησης των σπουδών να υπάρξει ένας οδικός χάρτης και είναι δίκαιο.

Το να πηγαίνει κάποιος με ένα πτυχίο μιας τριετούς τέτοιας σχολής, κορυφαίας ποιότητας σε ό,τι αφορά στα καλλιτεχνικά του και να έχει τα ίδια προσόντα με κάποιον που τελειώνει ένα πανεπιστήμιο για θέση στο Δημόσιο, που δεν αφορά την καλλιτεχνική του δραστηριότητα, είναι κάτι, που, κατά την άποψή μου, ούτε δίκαιο είναι, αλλά ούτε σύννομο είναι με βάση την ελληνική συνταγματική τάξη και το ενωσιακό Δίκαιο».