Καμίνης στο libre: Κυβερνητική συνεργασία μόνο στη βάση προγραμματικών θέσεων

“Πολλές φορές ο τεκμηριωμένος, μετριοπαθής πολιτικός λόγος, χωρίς φωνασκίες και επίδειξη λαϊκισμού δεν βρίσκει χώρο να ακουστεί εύκολα”, δηλώνει στο libre, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κινήματος Αλλαγής Γιώργος Καμίνης.

Εμφανίζεται αισιόδοξος «πως το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής θα συνεχίσει την ανοδική του πορεία σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές».

Στη συνέντευξη που ακολουθεί όμως ασκεί και κριτική στη λειτουργία της Βουλής.

Όπως λέει χαρακτηριστικά «είναι εμφανές σε οποιονδήποτε ασχολείται με την πολιτική πως η Βουλή δεν διάγει τις καλύτερες ημέρες της» εξηγώντας ότι «η εξόφθαλμη δυσανεξία της κυβέρνησης στον αντίλογο έχει επηρεάσει ανεπίτρεπτα και τη λειτουργία της Βουλής και ιδιαίτερα τον κοινοβουλευτικό έλεγχο».

 Συνέντευξη

–Κύριε Καμίνη σε λίγους μήνες θα γίνουν βουλευτικές εκλογές. Έχετε ανακοινώσει ότι δεν θα είστε υποψήφιος. Θα παραμείνετε στην πολιτική μέσω κάποιας άλλης θέσης εντός ή εκτός ΠΑΣΟΚ ή θα είστε απλός παρατηρητής των εξελίξεων;

Ανακοίνωσα την πρόθεσή μου να μην είμαι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές πολύ νωρίς, ήδη από τον περασμένο Ιούνιο. Με αυτή την επιλογή ήθελα να αποφευχθεί οποιαδήποτε εμπλοκή σε μικροπολιτικά «κουτσομπολιά» – δεν υπήρχε άλλωστε κάτι άλλο πέραν όσων ανακοίνωσα δημόσια – αλλά και να υπογραμμίσω τον συμβολισμό της απόφασης.

• Πιστεύω πως καλό είναι όσοι εμπλέκονται στα δημόσια πράγματα, και μάλιστα σε θέσεις υψηλής έκθεσης και ευθύνης, όπως συμβαίνει στην περίπτωσή μου, να παίρνουν την απόφαση κάποια στιγμή να κάνουν ένα βήμα πίσω. Είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να σκεφτείς ξανά, με την εμπειρία που έχεις αποκομίσει, ολόκληρη τη διαδρομή σου χωρίς τους παραμορφωτικούς φακούς της συνεχούς έκθεσης στη δημοσιότητα.

Μια ζωογόνος διαδικασία που νομίζω πως τελικά οξύνει την κρίση. Όσον αφορά το μέλλον, όπως είχα πει και στην ανακοίνωση της απόφασής μου τον Ιούνιο, παραμένω στρατευμένος στην προσπάθεια αναγέννησης της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας. Παραμένω επίσης ένας ενεργός πολίτης με απόψεις και προτάσεις και σκοπεύω να συνεχίσω να τις καταθέτω στον δημόσιο διάλογο με πίστη και σοβαρότητα, όπως ακριβώς έχω πράξει μέχρι τώρα.  

–Οι δύο θητείες στον Δήμο Αθηναίων και η εκλογή σας στη Βουλή τι σημαίνουν για εσάς; Ιεραρχώντας τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας ποια είναι αυτά που ζητούν άμεσες λύσεις;

Σημαίνουν την ολοκλήρωση ενός κύκλου δημόσιας δράσης που πιστεύω πως υπήρξε δημιουργική. Θα προσέθετα εδώ κ. Διαμαντόπουλε και τη θητεία μου στον Συνήγορο του Πολίτη, η οποία είναι εξίσου σημαντική.

• Όλη αυτή η πορεία έχω την αίσθηση ότι ήταν μια φυσική συνέχεια. Στον Συνήγορο είχα την ευκαιρία να δω από πρώτο χέρι όλο το εύρος των προβλημάτων που ταλανίζουν τους πολίτες στη σχέση τους με τη δημόσια διοίκηση.

Ήταν ένα πολύ μεγάλο «σχολείο» στον βαθμό που κατάφερα να συνδυάσω την ακαδημαϊκή μου ιδιότητα με την πραγματικότητα της καθημερινής δημόσιας διοίκησης. Και στη συνέχεια είχα την ευθύνη να μεταφέρω εκείνα τα διδάγματα πρώτα σε τοπικό επίπεδο, στον Δήμο Αθηναίων και ύστερα στο επίπεδο της Εθνικής Αντιπροσωπείας.

Με αυτόν τον τρόπο είναι εύκολο να δεις τη μεγάλη εικόνα, πέραν των εφήμερων πολιτικών αντιπαραθέσεων της επικαιρότητας. Αν λοιπόν υπάρχει ένα απόσταγμα από αυτή την εμπειρία, είναι πως ο «μεγάλος ασθενής» στη χώρα μας  είναι ο δημόσιος τομέας. Η σημαντικότερη πρόκληση που έχουμε μπροστά μας είναι να δημιουργήσουμε μία δημόσια διοίκηση με λογοδοσία, αποτελεσματικότητα, ενσυναίσθηση και σεβασμό.  

-Υπάρχει μεγάλη αύξηση του αριθμού των άστεγων συμπολιτών μας, που τώρα αναζητούν καταφύγιο και σε περιοχές γύρω από το κέντρο. Αυτό το πρόβλημα απασχολεί τις δημοτικές αρχές ή οι προσπάθειες περιορίζονται στο να τους δοθεί ένα πιάτο φαγητό από οργανώσεις και χορηγούς της Εκκλησίας και του Δήμου;

Στον Δήμο Αθηναίων αντιμετωπίσαμε το θέμα της αστεγίας από την αρχή της θητείας μου, η οποία συνέπεσε με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης της προηγούμενης δεκαετίας.

Φυσικά η αστεγία δεν είναι αποκλειστικά οικονομικό ζήτημα: η κρίση έφερε τεράστιες ανατροπές στις ζωές πολλών ανθρώπων, επιδείνωσε τις σχέσεις στο εσωτερικό δυσλειτουργικών οικογενειών, ενέτεινε τα ψυχολογικά προβλήματα των ανθρώπων και εν γένει δημιούργησε ένα εύφορο έδαφος για να αυξηθεί ο αριθμός των αστέγων συμπολιτών μας.

Κάναμε μια τιτάνια προσπάθεια τότε στον Δήμο να απλώσουμε ένα ευρύ και ισχυρό προστατευτικό δίχτυ για τους πιο ευάλωτους. Χωρίς κρατικούς πόρους, αλλά με περικοπές της σπατάλης σε άλλους τομείς και με την πολύτιμη ενεργοποίηση της κοινωνίας των πολιτών, των ενεργών ομάδων που δημιούργησε η αλληλεγγύη των Αθηναίων. Και νομίζω, μέσα σε πολύ αντίξοες συνθήκες, καταφέραμε εκείνα τα δύσκολα χρόνια να κρατήσουμε την πόλη όρθια. Τα δύο πράγματα, λοιπόν που αναφέρετε, δεν αποκλείουν το ένα το άλλο, αντίθετα αλληλοσυμπληρώνονται. Οι Δήμοι όμως έχουν τον πλέον κρίσιμο ρόλο: Οφείλουν να συντονίσουν όλους τους φορείς της πόλης σε μια κατεύθυνση, μία κοινή δράση, να φροντίσουν να μην υπάρχουν επικαλυπτόμενες δράσεις, όπως συμβαίνει συχνά σε περιπτώσεις μεγάλων κρίσεων.  

–Το ΠΑΣΟΚ / ΚΙΝΑΛ πιστεύετε ότι θα πετύχει αξιόλογο ποσοστό στις εκλογές; Δεν σας ρωτώ τι ποσοστό θα πάρει, αλλά αν θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν όταν εξελέγη αρχηγός ο κ. Ανδρουλάκης.

Δεν είναι κακό νομίζω να αναγνωρίζει κανείς τις εγγενείς δυσκολίες που έχει η προσπάθεια που καταβάλλει το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής μέσα σε ένα περιβάλλον ακραίας πόλωσης ανάμεσα σε Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ, που συχνά φτάνει στα όρια της τοξικότητας.

Ήδη από την εποχή της Φώφης Γεννηματά διαπιστώναμε ότι πολλές φορές ο τεκμηριωμένος, μετριοπαθής πολιτικός λόγος, χωρίς φωνασκίες και επίδειξη λαϊκισμού δεν βρίσκει χώρο να ακουστεί εύκολα.  Ας κοιτάξουμε όμως και πάλι τη μεγάλη εικόνα: πριν από λίγα χρόνια το ΠΑΣΟΚ είχε κινδυνεύσει με αφανισμό. Ξεκίνησε μια πολύ μεγάλη προσπάθεια από τη Φώφη Γεννηματά – και συνεχίζεται με τον Νίκο Ανδρουλάκη- να παραμείνει διακριτός και ζωντανός αυτός ο χώρος με αργά αλλά σταθερά βήματα.

Βλέπω με επιφύλαξη τη μετεωρική άνοδο των κομμάτων στην πολιτική: όπως είδαμε και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, περιέχουν το σπέρμα της ανωριμότητας και του αυταρχισμού. Είμαι, λοιπόν, αισιόδοξος, πως το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής θα συνεχίσει την ανοδική του πορεία σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές και θα οριστικοποιηθεί η επιστροφή του ως ισχυρού πόλου του πολιτικού συστήματος, γεγονός που μόνο αυτονόητο δεν ήταν πριν από μερικά χρόνια.

–Τι θα συμβουλεύατε τον κ. Ανδρουλάκη; Να συμμαχήσει με τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ; Εκτός αν η λεγόμενη «αυτονομία» αφήνει το κόμμα εκτός συμμαχιών για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Ο μόνος δρόμος έξω από αυτό το άχαρο δίλημμα είναι ο δρόμος των προγραμματικών θέσεων. Είμαστε ένα σύγχρονο, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, με τεράστια ιστορία, εμπειρία διακυβέρνησης, μέλος μιας ιστορικής πολιτικής οικογένειας της Ευρώπης.

• Οφείλουμε λοιπόν να κεφαλαιοποιήσουμε αυτή την παρακαταθήκη ορίζοντας – εμείς μόνοι – τα βασικά σημεία που συμπυκνώνουν την πρότασή μας και ανταποκρίνονται από τη μία στις αρχές μας και από την άλλη στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η κοινωνία.

Και οι προτάσεις αυτές να είναι εκείνες που θα προτάξουμε σε οποιαδήποτε πιθανή συζήτηση  προκύψει μετά τις εκλογές, όπως ορίζει το Σύνταγμα. ‘Ομως τις προτάσεις αυτές πρέπει από τώρα να τις καταθέσουμε στον δημόσιο διάλογο.

‘Οχι την τελευταία στιγμή, δηλαδή την ώρα των διερευνητικών εντολών, γιατί τα χρονικά περιθώρια εκείνης της φάσης είναια ασφυκτικά στενά. Η έγκαιρη αυτή προβολή των προτάσεών μας, άλλωστε, έχει το αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα ότι βάζει στο κέντρο του δημόσιου διαλόγου θέματα ιδεολογίας και πολιτικής. ‘Ετσι λοιπόν βάζουμε στην κορυφή της εθνικής ατζέντας ένα πραγματικά πολιτικό δίλημμα : από το “με ποιόν θα πάτε”, μετατοπίζουμε δημιουργικά τη συζήτηση  στο “εμείς προτείνουμε αυτά. Ποιά είναι η δική σας θέση;”.

–Καθώς είστε απερχόμενος βουλευτής, θα ήθελα να σας ρωτήσω τη γνώμη σας για το επίπεδο της Βουλής; Πιστεύετε ότι ανταποκρίνεται στις ανάγκες της χώρας ή η ανάγκη για επανεκλογή και αύξηση των ποσοστών οδηγεί απευθείας στον λαϊκισμό;

Είναι εμφανές σε οποιονδήποτε ασχολείται με την πολιτική πως η Βουλή δεν διάγει τις καλύτερες ημέρες της. Προφανώς υπάρχει πάντοτε η τάση μιας κυβέρνησης να συγκεντρώνει την εξουσία και να υποβαθμίζει τον ρόλο της Βουλής: αυτή η σύγκρουση είναι παλιά όσο η αντιπροσωπευτική δημοκρατία.

• Νομίζω όμως πως η εξόφθαλμη δυσανεξία της κυβέρνησης στον αντίλογο έχει επηρεάσει ανεπίτρεπτα και τη λειτουργία της Βουλής και ιδιαίτερα τον κοινοβουλευτικό έλεγχο. Βλέπουμε να συνεχίζονται απαράδεκτες πρακτικές, όπως η εκπρόθεσμη κατάθεση άσχετων τροπολογιών της τελευταίας στιγμής, ο ελάχιστος χρόνος που υπάρχει για την επιστημονική επεξεργασία των νομοσχεδίων, η σχεδόν διεκπεραιωτική μορφή που έχει η  – εξαιρετικά σημαντική για εμένα – διαδικασία της ακροάσης των φορέων.

Με αυτά τα δεδομένα, πώς μπορεί ένας βουλευτής να κάνει τη δουλειά του; Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Βουλή παραμένει ο μοναδικός χώρος στον οποίο διεξάγεται πολιτική συζήτηση οργανωμένα και με κάποιους κανόνες.

Ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχει κάποιος για τις διενέξεις, το ύφος, τους τσακωμούς, το γεγονός ότι οι πολιτικές απόψεις εκφράζονται και συζητούνται με ένα τρόπο οργανωμένο και με εγγυήσεις ισηγορίας είναι από μόνο του άκρως σημαντικό για τη δημοκρατία. Είναι πάντως αναγκαία μια ριζική ανανέωση της κοινοβουλευτικής λειτουργίας, για να ανακτήσει η Βουλή τον ρόλο που της αποδίδει το Σύνταγμα.