Οι “ελληνικές” φωτογραφίες του Μάριο Βίτι- Παγκόσμιος πρεσβευτής της γλώσσας και του πολιτισμού μας (εικόνες)

Ηταν ένας παγκόσμιος πρεσβευτής της ελληνικής Γλώσσας και της ελληνικής Γραμματείας, ένας διάσημος ελληνιστής, ο σύνδεσμός μας με την εποχή του Γιώργου Σεφέρη, του Μ. Καραγάτση, του Στράτη Μυριβήλη και του Οδυσσέα Ελύτη, με τον οποίο άλλωστε διατηρούσε και στενή φιλία: ο Μάριο Βίτι έφυγε την Τρίτη από τη ζωή στα 96 του, στη Ρώμη.

Οπως μετέδωσε ο ανταποκριτής του ΑΠΕ-ΜΠΕ, Θόδωρος Ανδρεάδης-Συγγελάκης, ήταν διαυγέστατος μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής του. Η εξόδιος τελετή θα γίνει στη Ρώμη, σε στενό οικογενειακό κύκλο, όπως ο ίδιος το θέλησε. Κορυφαίος μελετητής των Νέων Ελληνικών, στην παρέα της σπουδαίας μεταπολεμικής γενιάς του ελληνικού πνεύματος –από τον Ελύτη έως τον Μίκη Θεοδωράκη και από τον Σεφέρη ως τον Στρατή Τσίρκα και τον Μανόλη Αναγνωστάκη–, ο Βίτι συνέβαλε με τα βιβλία του στη γνώση μας για την ιστορία και την ουσία της ελληνικής λογοτεχνίας. Η μελέτη του «Η Γενιά του Τριάντα: Ιδεολογία και Μορφή», η οποία πρωτοδημιοσιεύτηκε το 1977, υπήρξε έργο αναφοράς και έτυχε επανεκδόσεων έως και τις ημέρες μας. Πιο εμβληματικό θεωρείται το βιβλίο του «Η Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» το οποίο εκδόθηκε στα ελληνικά σε μια πρώτη μορφή το 1978 και έχει επικρατήσει διεθνώς στον χώρο του πανεπιστημίου και του καλλιεργημένου κοινού.

Με μητέρα Ρωμιά

Ο Μάριο Βίτι (Mario Vitti) γεννήθηκε το 1926 στην Κωνσταντινούπολη, η μητέρα του ήταν Ρωμιά. Εγκαταστάθηκε στην Ιταλία μόλις τελείωσε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Εκεί σπούδασε και σταδιοδρόμησε ως καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας. Για τη συμβολή του στις Νεοελληνικές Σπουδές τιμήθηκε με τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα από τα Πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, του Παρισιού και της Λευκωσίας. Ολοκλήρωσε την ακαδημαϊκή διδασκαλία στη μεσαιωνική πόλη Βιτέρμπο, στα βόρεια περίχωρα της Ρώμης, όπου και κατέληξε ως τα βαθιά του γεράματα να περνά τον περισσότερο χρόνο απασχολούμενος, όπως έλεγε, «με τα αγαθά της γης και των γραμμάτων». Ο Μάριο Βίτι ανακάλυψε και αξιοποίησε λανθάνοντα έργα, όπως το δράμα του Μοντσελέζε «Ευγένα» (1965) ή πολύτιμα κειμήλια του Κάλβου (δύο τόμοι 1960 και 1963)· κατηύθυνε την προσοχή σε παραγνωρισμένα αριστουργήματα επανεκδίδοντας τη «Στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι» (1977) και το «Έρωτος αποτελέσματα» (1993)· ανέλυσε έργα αποφασιστικής σημασίας για την πορεία της λογοτεχνίας, ιδιαίτερα της ηθογραφίας («Ιδεολογική λειτουργία της ελληνικής ηθογραφίας», 1974) και του μοντερνισμού («Η Γενιά του Τριάντα: ιδεολογία και μορφή», 1977). Δίδαξε για πολλά χρόνια Νέα Ελληνικά στο πανεπιστήμιο της Τούσια, στην κεντρική Ιταλία. Και φωτογράφος των «γιγάντων» Ο Βίτι ήταν παράλληλα ένας ερασιτέχνης φωτογράφος. Και μας κληροδότησε μοναδικά φωτογραφικά ντοκουμέντα από εκείνη τη γενιά των θρύλων του ελληνικού Πολιτισμού της οποίας και ο ίδιος ήταν αυτοδίκαια μέλος. «Ποτέ δεν έλειπε η κατάλληλη στιγμή για μια πόζα ή για αιφνιδιασμούς με το φακό, χωρίς ωστόσο να κόβεται η ορμή και η έξαψη της συζήτησης», είχε πει, όταν το ΜΙΕΤ, στο οποίο δώρισε το φωτογραφικό του αρχείο, διοργάνωσε μια σχετική έκθεση.

Πηγή: Protagon.gr