Έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Διακογιάννης – Ο θρύλος της αθλητικής δημοσιογραφίας

Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 91 ετών, ο Γιάννης Διακογιάννης. Συγγραφέας, ραδιο-σχολιαστής και παρουσιαστής αθλητικών εκπομπών της τηλεόρασης. Από πολλούς θεωρείτο ως ο κορυφαίος του είδους, λόγω των μεγάλων γνώσεών του πάνω στον κλασικό αθλητισμό αλλά και το ποδόσφαιρο, την εμβρίθεια στον τρόπο μετάδοσης και τη γλαφυρότητα του ύφους του.

Ο Γιάννης Διακογιάννης γεννήθηκε στη Αθήνα το 1931 και ασχολήθηκε με τον αθλητισμό από την εφηβική ηλικία, με ιδιαίτερη αδυναμία στον στίβο. Σπούδασε μουσική στη Γαλλία, όμως τελικά τον κέρδισε η δημοσιογραφία. Κάλυψε με ανταποκρίσεις του πάρα πολλές κορυφαίες διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων Παγκόσμια Κύπελλα ποδοσφαίρου (ξεκινώντας από αυτό του 1954 στην Ελβετία και τερματίζοντας με αυτό του 1998 στη Γαλλία), διεθνείς αγώνες και παγκόσμια πρωταθλήματα στίβου, τελικούς αγώνες διασυλλογικών ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών διοργανώσεων (όπως του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971 μεταξύ Άγιαξ και Παναθηναϊκού) και άλλα. Το 2004 υπήρξε σχολιαστής στους αγώνες της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου ανδρών στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου όταν και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα κατέκτησε το τρόπαιο.

• Από τον Σεπτέμβριο του 1966 έως το 1983 ήταν ο βασικός παρουσιαστής της εβδομαδιαίας αθλητικής τηλεοπτικής εκπομπής «Αθλητική Κυριακή» (αρχικά «Αθλητικά Νέα»), ενώ το Σεπτέμβριο του 1969 είχε παρουσιάσει το 9ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αθλητισμού, που διεξήχθη στο Στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και αποτέλεσε την πρώτη μετάδοση αγώνων στίβου από ελληνικό τηλεοπτικό συνεργείο.

Εργάσθηκε επίσης σε ιδιωτικό κέντρο αθλητικού ρεπορτάζ, ως καθηγητής δημοσιογραφίας. Από τα έργα του ξεχωρίζουν το τετράτομο «100 Χρόνια Ποδόσφαιρο» (Μίλητος, 2006), το «60 Χρόνια Μουντιάλ» (Λιβάνης, 1990), το «Οι Μεγάλες Μορφές του Αθλητισμού» (Κάκτος, 1979) κ.α.[4] Ήταν, ακόμη, παραγωγός μουσικών ραδιοφωνικών εκπομπών. Κόρη του (υιοθετημένη) ήταν η δημοσιογράφος Ρίκα Βαγιάνη.

• Υπήρξε ο πρώτος που τιμήθηκε για την εν γένει προσφορά του με το βραβείο «Ελένη Βλάχου» το 2003, ως δημοσιογράφος των «Νέων». Αποτελεί πιθανότατα τον μοναδικό Έλληνα αθλητικό δημοσιογράφο του οποίου το επώνυμο περιλήφθηκε σε στίχο τραγουδιού, συγκεκριμένα στο «Αρχίζει το ματς» σύνθεσης και εκτέλεσης του Λουκιανού Κηλαηδόνη το 1979.

Ο Γιάννης Διακογιάννης ήταν φίλαθλος του Παναθηναϊκού, κάτι που ήταν ευρέως γνωστό στους δημοσιογραφικούς κύκλους. Τον Ιανουάριο του 2017 ο Διακογιάννης παραδέχθηκε για πρώτη φορά δημόσια ότι είναι οπαδός του Παναθηναϊκού, σε εκδήλωση του Δήμου Βύρωνα για την παρουσίαση του βιβλίου του παλαιού ποδοσφαιριστή Δημήτρη Θεοφάνη. Ο Διακογιάννης δήλωσε: «Παναθηναϊκός είμαι, Αθηναίος είμαι, Παναθηναϊκός είμαι. Έχω γνωρίσει τον Απόστολο Νικολαΐδη.»

Το 1966 έκανε την πρώτη τηλεοπτική μετάδοση Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Ελλάδα, με μαγνητοσκοπημένη περιγραφή. Συνολικά κάλυψε όλα τα τουρνουά από το 1954 στην Ελβετία μέχρι το 1998 στη Γαλλία (το 1994 δεν ταξίδεψε στις ΗΠΑ λόγω διαφωνιών με την ΕΡΤ). H περιγραφή του στον απίθανο τελικό της Ιταλίας με τη Δυτική Γερμανία το 1982 θα μείνει στην ιστορία.

Στο παλμαρέ του βρέθηκαν 31 τελικοί του Κυπέλλου Πρωταθλητριών/Champions League, από το 1969 και το Μίλαν – Άγιαξ 4-1 μέχρι το 2000 και το Ρεάλ – Βαλένθια 3-0. Ωστόσο, ο πρώτος τελικός της διοργάνωσης που είδε από κοντά ήταν ο “παρθενικός”, το 1956 στο “Παρκ ντε Πρενς”, ως φίλαθλος και κάτοικος Γαλλίας τότε. Ειδική μνεία στις περιγραφές του στην πορεία του Παναθηναϊκού μέχρι τον τελικό του “Γουέμπλεϊ” του 1971 και ίδιως εκείνη στο γκολ του Αριστείδη Καμάρα κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα για τα ημιτελικά.

Από το Σεπτέμβριο του 1966 έως το 1983 ήταν ο βασικός παρουσιαστής της εβδομαδιαίας αθλητικής τηλεοπτικής εκπομπής “Αθλητική Κυριακή” (αρχικά “Αθλητικά Νέα”).

Το όνομά του είχε γίνει συνώνυμο των αθλητικών μεταδόσεων με αποτέλεσμα να περιληφθεί σε στίχο τραγουδιού, συγκεκριμένα στο “Το Ματς”, σύνθεσης και εκτέλεσης του Λουκιανού Κηλαηδόνη το 1979.

Τον Σεπτέμβριο του 1969 παρουσίασε το 9ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αθλητισμού, που διεξήχθη στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης” και αποτέλεσε την πρώτη μετάδοση αγώνων στίβου από ελληνικό τηλεοπτικό συνεργείο.

Μέχρι τη δεκαετία του ’90, όταν άρχισε να αποσύρεται από το προσκήνιο, μετέδωσε τηλεοπτικά σχεδόν όλα τα μεγάλα γεγονότα, όπως Ολυμπιακούς Αγώνες, Παγκόσμια Κύπελλα και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα.

Παράλληλα, εργαζόταν και για διάφορες εφημερίδες και περιοδικά, ενώ στο ραδιόφωνο εκτός από το σχόλιό του, έκανε και μουσικές εκπομπές.

Από τα συγγραφικά έργα του ξεχωρίζουν το τετράτομο “100 Χρόνια Ποδόσφαιρο” (Μίλητος, 2006), το “60 Χρόνια Μουντιάλ” (Λιβάνης, 1990), το “Οι Μεγάλες Μορφές του Αθλητισμού” (Κάκτος, 1979) κ.α.

Στην καριέρα του αλλά και κατόπιν συγκέντρωσε πλήθος βραβείων για το δημοσιογραφικό έργο του. Υπήρξε ο πρώτος που τιμήθηκε για την εν γένει προσφορά του με το βραβείο “Ελένη Βλάχου” το 2003, ως δημοσιογράφος των “Νέων”. Το 2015 του απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο.

Υπήρξε νυμφευμένος με τη Βαρβάρα Δράκου, υιοθετώντας την κόρη της (από το γάμο με το δημοσιογράφο Οδυσσέα Ζούλα), την αείμνηστη Ρίκα Βαγιάνη. Κατά δήλωσή της, το επώνυμο προήλθε από τα ονόματα της μητέρας της και του Γιάννη Διακογιάννη, με τον οποίο είχε άριστη σχέση.