Εκλογές: Οι τρεις πιθανές ημερομηνίες και το επικρατέστερο σενάριο

Τρεις ημερομηνίες – «κλειδιά» για τον χρόνο των εκλογών και ισάριθμα πολιτικά σενάρια φέρνουν στο προσκήνιο οι αλλεπάλληλες αποκαλύψεις για τις παρακολουθήσεις και η κλιμάκωση της πίεσης γύρω από την κυβέρνηση και, προσωπικά, γύρω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Το σενάριο του απόλυτου αιφνιδιασμού θέλει εκλογές-εξπρές μέσα στον Ιανουάριο, είτε την Κυριακή 15 είτε την Κυριακή 29 Ιανουαρίου. Έχει ενδιαφέρον πως το συγκεκριμένο σενάριο έχει θερμούς θιασώτες εντός ΣΥΡΙΖΑ και εξίσου θερμούς υποστηρικτές στην ΝΔ, ακόμη και εντός του επιτελείου του Μαξίμου.

Στην Κουμουνδούρου η πρόβλεψη για πιθανές κάλπες στις αρχές του χρόνου εξακολουθεί να παίζει δυνατά, στην βάση της πεποίθησης ότι ο εκρηκτικός συνδυασμός ακρίβειας και “Predator-gate” οδηγούν σε έναν, κοινωνικά και πολιτικά, «βαρύ χειμώνα που ο Μητσοτάκης δύσκολα θα τον αντέξει».

Και ακόμη πιο δύσκολα, όπως λένε, θα ρισκάρει να αφήσει την κυβερνητική φθορά να συσσωρεύεται απειλώντας να «κάψει» το παγιωμένο προβάδισμα που δίνουν στην ΝΔ οι δημοσκοπήσεις.

Σενάριο Πρώτο: Εκλογές Προϋπολογισμού

Στο Μαξίμου διαβάζουν τις δημοσκοπήσεις αλλιώς, αλλά για εκείνους που εισηγούνται άμεσες κάλπες το σκεπτικό είναι περίπου το ίδιο.

Βλέπουν μεν υψηλή δημοσκοπική αντοχή της ΝΔ και καθαρό προβάδισμα Μητσοτάκη έναντι του Αλέξη Τσίπρα σε κρίσιμα πεδία (κυρίως στην αποτελεσματικότητα της διακυβέρνησης, στην διαχείριση κρίσεων και στα εθνικά θέματα), προκρίνουν όμως τις εκλογές «εδώ και τώρα» ακριβώς για να μην εξανεμιστεί αυτός ο αέρας πολιτικής κυριαρχίας μέσα στην εντεινόμενη φθορά που προκαλούν οι παρακολουθήσεις και η κοινωνική δυσφορία για την ακρίβεια και τον πληθωρισμό.

Με αυτό το σκεπτικό, και με το επιπλέον επιχείρημα ότι ο Ιανουάριος θα φέρει αυξήσεις της τάξης του 7,5% για πάνω από το 60% των συνταξιούχων, προτείνουν προκήρυξη εκλογών αμέσως μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού στις 17 Δεκεμβρίου, έτσι ώστε οι πρώτες κάλπες της απλής αναλογικής να στηθούν το αργότερο έως τα τέλη Ιανουαρίου.

Σενάριο Δεύτερο: Τα «θέλω» των οικονομικών παραγόντων 

Η αγορά – ήτοι, επιχειρηματίες και χρηματιστηριακοί παράγοντες – κοιτούν περισσότερο τις δύο πρώτες Κυριακές του Απριλίου, στις 2 και στις 9 του μήνα. Αρκετοί είναι οι οικονομικοί παράγοντες που επισημαίνουν ότι έως τότε θα έχει διαφανεί εάν επίκειται άμεσα η ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας για την χώρα την οποία η κυβέρνηση θα ήθελε να κάνει προεκλογική σημαία.

Λένε επίσης ότι τότε οι συνταξιούχοι θα έχουν νοιώσει στην τσέπη τους τις αυξήσεις και, μαζί με τους δημοσίους υπαλλήλους, θα έχουν εμπεδώσει ότι κερδίζουν έξτρα έσοδα από την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης, και διαβλέπουν έως τότε σχετική αποκλιμάκωση της πληθωριστικής πίεσης που αφενός συμπιέζει τα εισοδήματα και αφετέρου κρατά στα ύψη τα κόστη του κρατικού δανεισμού.

Εν ολίγοις βλέπουν σχετική, έστω και πρόσκαιρη, ομαλοποίηση στις αγορές που θα επέτρεπε στην κυβέρνηση να πάει και σε κάποιες έξτρα παροχές χωρίς υψηλό δημοσιονομικό ρίσκο.

Σενάριο Τρίτο: Το σχέδιο Μητσοτάκη

Το τρίτο σενάριο είναι το ιδανικό σενάριο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και οι πληροφορίες λένε ότι, κόντρα στις εισηγήσεις για επίσπευση ο πρωθυπουργός επιμένει σ’ αυτό: Θέλει εκλογές τον Μάιο, μια ανάσα πριν από την λήξη της τετραετίας, με δύο ημερομηνίες να φέρονται ως οι επικρατέστερες: η 21η και η 28η του μήνα.

Το σκεπτικό φέρεται να είναι πως έως τότε θα έχει «κάτσει», με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, η σκόνη των υποκλοπών, οι εργαζόμενοι θα έχουν εισπράξει και την δεύτερη αύξηση του κατώτατου μισθού και οι μνήμες από τον βαρύ χειμώνα της ακρίβειας θα έχουν μείνει πίσω.

Δεν είναι πολλοί εκείνοι εντός ΝΔ που πιστεύουν σ’ αυτό το – μάλλον ιδανικό – σενάριο. Πρακτικά τα τέλη Μαΐου θεωρούνται περίοδος αναστάτωσης για χιλιάδες οικογένειες που έχουν παιδιά τα οποία θα δώσουν πανελλαδικές εξετάσεις.

Πολιτικά, ελάχιστοι πείθονται ότι η παραδοσιακή βάση του κόμματος έχει τόσες εφεδρείες ανοχής ώστε να μεταβολίσει πλήρως την όλο και πιο βαριά οσμή της διαφθοράς και της φαυλότητας μαζί με το βάρος της εισοδηματικής συμπίεσης. Κοινώς, δεν φοβούνται τόσο την ανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ, όσο την αρνητική ψήφο και τις διαρροές προς τα δεξιά της ΝΔ.