Προς τι το (ανομολόγητο) φλερτ του Γιάννη Μπρατάκου με το ΠΑΣΟΚ;- Η έμμεση πρόταση που αιφνιδιάζει
Μπορεί ο Γρηγόρης Δημητριάδης να ήταν επί τρία χρόνια ο αφανής στενότερος συνεργάτης του πρωθυπουργού και να κινούσε τα νήματα και ως προς τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου, και στις σχέσεις του Μεγάρου Μαξίμου με οικονομικούς παράγοντες, αλλά και με την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ (συχνά συνέντρωγε με βουλευτές), ουδέποτε, όμως, είχε δώσει συνέντευξη. Παρότι είχε άποψη για τις πολιτικές εξελίξεις και την στρατηγική της κυβέρνησης, την οποία και εξέφραζε στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ασκώντας, μάλιστα, επιρροή, απέφευγε την εμπλοκή με την τρέχουσα πολιτική.
Δεν συμβαίνει, ως φαίνεται, το ίδιο με τον διάδοχό του, πρώην πρόεδρο του ΕΒΕΑ Γιάννη Μπρατάκο (που συνδέεται με φιλία με τον Δημητριάδη). Πέραν των επαφών του με βουλευτές και παρότι ο ρόλος του στο Μέγαρο Μαξίμου είναι μάλλον πιο περιορισμένος από του προκατόχου του -με αναβαθμισμένο, πλέον, τον Γιώργο Γεραπετρίτη-, ο νέος επικεφαλής του πρωθυπουργικού γραφείου ανοίγεται και σε θέματα πολιτικής στρατηγικής.
Προκαλεί, ως εκ τούτου, έκπληξη η συνέντευξή του στην “Καθημερινή” και, κυρίως, το ό,τι δίνει είδηση σχετικά με τις εκλογικές και μετεκλογικές προθέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Λέει, λοιπόν, πως ο εκλογικός στόχος είναι μεν η αυτοδυναμία, αλλά (…) εφόσον δεν επιτευχθεί, στις δεύτερες κάλπες, τότε είναι ανοικτό το ενδεχόμενο και υπάρχει πρόθεση συνεργασίας “με κόμμα ευρωπαϊκού και μεταρρυθμιστικού προσανατολισμού”. Παράλληλα, αποκλείει κάθε σύμπραξη με την Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου.
Ποιό είναι το “κόμμα ευρωπαϊκού και μεταρρυθμιστικού προσανατολισμού” με το οποίο -κατά τον κ. Μπρατάκο- θα μπορούσε να συμπράξει η Ν.Δ σε κυβέρνηση συνεργασίας;
Δια της “αφαιρετικής” μεθόδου, ούτε το ΚΚΕ, ούτε το Μερα25 (τα ύστερα του κόσμου να συμβούν…), ούτε φυσικά η Ελληνική Λύση (το αποκλείει δια…ροπάλου), ούτε, βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ. Τι μένει; Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ!
*Θεωρούμε, δε, ως λογικό, να μην έχει κατά νου τους “μεταρρυθμιστές” της “Δημιουργίας”, οι οποίοι στις μετρήσεις καταγράφουν “επίμονα” ποσοστό γύρω στο 1% και δεν φαίνεται να έχουν ελπίδα εισόδου στη Βουλή.
Εδώ αρχίζουν οι υποθέσεις: Πώς μπορεί να διατείνεται κάτι τέτοιο ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού, όταν ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει καταγγείλλει το “παρακράτος Μητσοτάκη” και έχει κατονομάσει τον πρωθυπουργό ως αυτόν που τον παρακολουθούσε;
Έχει, κατά νου, άραγε, κάποια πιθανότητα να μεταβάλλει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ την θέση του (“όχι με πρωθυπουργό Μητσοτάκη ή Τσίπρα”), ή γνωρίζει κάτι που δεν γνωρίζουν οι κοινοί θνητοί; Θέλει, μήπως, να ανακόψει φυγή ψηφοφόρων προς το ΠΑΣΟΚ, ή να πείσει άλλους να στηρίξουν στις δεύτερες κάλπες τη Ν.Δ με ένα τέτοιο ενδεχόμενο (…) ανοικτό;
Και, θα ισχυριστούν άλλοι, δεν αντιλαμβάνεται πως μία τέτοια άποψη εμφανίζει τη Ν.Δ σε δυσχερή θέση, να μην διαθέτει, δηλαδή, πιθανούς εταίρους εάν δεν επιτύχει την αυτοδυναμία;
Βεβαίως, υπάρχει και μία (μικρή;) πιθανότητα το “κόμμα ευρωπαϊκού και μεταρρυθμιστικού προσανατολισμού” να μην είναι ακριβώς κόμμα, αλλά …κάτι από κόμμα. Να είναι, δηλαδή, ομάδα βουλευτών κόμματος. Αλλά και πάλι κάτι τέτοιο είναι δύσκολο και θα παραπέμψει σε σκοτεινές εποχές.
Το βέβαιο είναι πως η έμμεση πρόταση Μπρατάκου προς το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη δεν έγινε εν αγνοία του πρωθυπουργού και του επιτελείου του Μεγάρου Μαξίμου. Κάπου αποσκοπεί και αυτό θα το δούμε σύντομα…
Στις δημοσκοπήσεις, πάντως, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, υπερτερεί η τάση για κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ έναντι εκείνης για σύμπραξη της Ν.Δ με το τρίτο κόμμα της Βουλής. Κι αυτό έχει προκαλέσει ανησυχία.