Επέκταση στα 12 μίλια: Τα “ναι μεν, αλλά” και οι εκδοχές Δένδια, Βαρβιτσιώτη, Κουμουτσάκου

“Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για κάτι τέτοιο. Είναι κυριαρχικό μας δικαίωμα αλλά πρέπει να γίνει σε χρόνο και με τρόπο που δεν θα θεωρηθεί πως προκαλεί και θα δημιουργήσει αντιδράσεις που θα μας βάλουν σε περιπέτειες”. Η δήλωση είναι του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη (Realfm, Κάτια Μακρή), σε απάντηση σχετικά με την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα να προχωρήσει η Ελλάδα σε επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, νοτίως της Κρήτης.

Για το ίδιο θέμα τοποθετήθηκε και ο πρώην υπουργός, πρώην τομεάρχης Εξωτερικών, και βουλευτής της Ν.Δ Γιώργος Κουμουτσάκος (Political):

“Οι τελευταίες συμφωνίες της Άγκυρας με την προσωρινή κυβέρνηση της Λιβύης έχουν ήδη προκαλέσει σοβαρές αρνητικές αντιδράσεις και στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό της Λιβύης. Πώς μπορεί επομένως να ενεργοποιηθεί κάτι που είναι παράνομο; Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα μπορεί να αντιδράσει και να κινηθεί σε τέσσερις άξονες. 1ον να ξεκαθαρίσει ότι ούτε αναγνωρίζει και ούτε δεσμεύεται από αυτές τις συμφωνίες, 2ον να προχωρήσει σε πλήρη ενημέρωση εταίρων, συμμάχων και χωρών της Ανατολικής Μεσογείου, 3ον να αναλάβει από κοινού με την Αίγυπτο πρωτοβουλίες εξουδετέρωσης των συμφωνιών αυτών και 4ον να εξετάσει πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια νότια της Κρήτης.”

Και συμπλήρωσε: “…η Ελλάδα έχει και συμφέρον και κυριαρχικό δικαίωμα για να προχωρήσει στον κατάλληλο χρόνο σε αυτή την κίνηση. Μια στρατηγική κίνηση την οποία επεξεργάζεται το υπουργείο Εξωτερικών τα τελευταία δύο χρόνια, όπως άλλωστε έχει ήδη δηλώσει ο υπουργός, ο Νίκος Δένδιας. Η Ελλάδα πρέπει να είναι παρούσα στις εξελίξεις, όπως έκανε με τις συμφωνίες οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών με την Αίγυπτο και την Ιταλία και την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια στο Ιόνιο και νότια της Πελοποννήσου”.

Επί του θέματος, έχει τοποθετηθεί, από τον περασμένο Ιανουάριο, ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας:

«Η Ελλάδα ασκεί δικαίωμα κυριαρχίας. Το ασκεί στο Ιόνιο μέχρι το Ταίναρο. Αυτό – και το λέω για να καταγραφεί στα πρακτικά και να ακουστεί εντός της αιθούσης, αλλά κυρίως εκτός της αιθούσης – η Ελλάδα επιφυλάσσεται απολύτως του δικαιώματός της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα και να ασκήσει τα δικαιώματα της εθνικής κυριαρχίας. Δε διανοείται, με ουδένα τρόπο, ότι μπορεί να αποποιηθεί οιοδήποτε εξ αυτών.

Επαναλαμβάνω δε τον Πρωθυπουργό της χώρας τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη λέγοντας ότι η επόμενη φάση θα αφορά την περιοχή νότια της Κρήτης. Γίνονται επ’ αυτού οι σχετικές μελέτες.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν διατηρεί ακέραιο το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια και στο Αιγαίο Πέλαγος. Επ’ αυτού δε θα ήθελα να σημειώσω σαν εξαιρετικά σημαντική στα όρια ίσως και του ιστορικού, την τοποθέτηση του Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας του κ. Λαβρόφ κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα εδώ και λίγες εβδομάδες, όταν σαφέστατα ξεκαθάρισε τη θέση της χώρας του ως προς το δικαίωμα κυριαρχίας της πατρίδας μας».

“Η Ελλάδα επιφυλάσσεται”, “είναι συμφέρον της Ελλάδας να το πράξη στην κατάλληλη στιγμή”, “Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή γιατί μπορεί να μας βάλει σε περιπέτειες”. Τι ακριβώς εννοούν; Και γιατί δεν διατυπώνεται ευθέως ποιές συνθήκες διαμορφώνουν την “κατάλληλη στιγμή”;

Εάν, για παράδειγμα, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή τώρα, μετά τη νέα (παράνομη αλλά συν τω χρόνω παράγουσα αποτελέσματα) τουρκολιβυκή συμφωνία, πότε είναι; Εάν δεν είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή που Ισραήλ και Λίβανος (δύο χώρες σε εμπόλεμη κατάσταση από το 1948) συμφωνούν σε οριοθέτηση των ΑΟΖ και δημιουργούν ένα μοντέλο διευθέτησης στην ανατολική Μεσόγειο, πότε είναι;

Εάν δεν είναι τώρα η ώρα που ο Χουλουσί Ακάρ και ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου καταθέτουν επισήμως την αιτίαση για διαμοιρασμό του Αιγαίου, πότε είναι; Εάν δεν είναι τώρα η ώρα να καταστεί σαφές πως η κόκκινη γραμμή μας δεν είναι τα έξι μίλια (όπως έλεγαν οι κ. Γεραπετρίτης και Χρυσοχοϊδης), πότε είναι; Κι αν δεν είναι τώρα η ώρα, δεδομένου ότι νοτίως της Κρήτης δεν υφίσταται το παράνομο και αναθεωρητικό casus belli (που αφορά το Αιγαίο), πότε είναι;

Και, εν τέλει, πως μπορεί να δηλώνει ένας υπουργός ότι δεν προχωράμε στην επέκταση των χωρικών υδατων διότι μπορεί να μας βάλει σε περιπέτειες; Γιατί αύριο, ή μεθαύριο, κατ΄ αυτή την λογική, η άσκηση του κυριαρχικού μας δικαιώματος δεν θα…μας βάλει σε περιπέτειες;

Η απάντηση στην πρόταση Τσίπρα δεν μπορεί να είναι “γιατί δεν το έκανε όταν κυβερνούσε;”. Δεν το έκανε, όντως, παρότι είχε στα χέρια του την πρόταση Κοτζιά. Όμως, είναι επίσης αλήθεια πως η ελληνική διπλωματία δαπάνησε πολύ χρόνο και κεφάλαιο για να επιτύχει την Συμφωνία των Πρεσπών. Οι δε συνθήκες ύφεσης στα ελληνοτουρκικά, εκείνη την περίοδο, δημιουργούσε, ίσως, ένα απόθεμα χρόνου.

Το ότι δεν το έκανε ο Τσίπρας, ωστόσο, δεν δημιουργεί ελαφρυντικά για την κυβέρνηση να μην το κάνει κι εκείνη. Το ερώτημα είναι μόνο ένα: πρέπει να γίνει η επέκταση των χωρικών υδάτων; Ο Κουμουτσάκος, π.χ, λέει πως είναι προς το συμφέρον της χώρας, η αξιωματική αντιπολίτευση το προτείνει -με συγκεκριμένη επιχειρηματολογία-, και βάζει πλάτη στην κυβέρνηση να προχωρήσει.

Θα απαντήσει κανείς γιατί δεν κάνουμε αυτό το βήμα; Εκτός εάν έχει δίκιο ο Βαρβιτσιώτης ότι …δεν θέλουμε να προκαλέσουμε και να μπούμε σε περιπέτειες.

Διαβάστε ολόκληρη την πρόταση Τσίπρα (εδώ)