“Οι τέσσερις λόγοι που η επιλογή του πολέμου με την Ελλάδα αρέσει στον Ερντογάν”

Oι αναφορές αναλυτών ανά τον κόσμο για την εμπρηστική ρητορική του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά της Ελλάδας ολοένα και πληθαίνουν.

Σε μία από τις τελευταίες, αυτή του καθηγητή Ράιν Γκίνκερας (ειδικεύεται στη νεότερη οθωμανική εποχή), επιχειρείται μία προσέγγιση που προσπαθεί να “φωτίσει” τους λόγους για τους οποίους ο Τούρκος πρόεδρος θα επιθυμούσε μία πολεμική σύγκρουση με την Ελλάδα το αμέσως επόμενο διάστημα.

Σύμφωνα με την οπτική του, αυτοί είναι οι εξής:

-Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ψάχνει, εναγωνίως θα έλεγε κανείς, το γεγονός το οποίο θα του δώσει ώθηση ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2023. Ο Τούρκος Πρόεδρος βρίσκεται πίσω στις δημοσκοπήσεις αλλά μία πιθανή στρατιωτική επιτυχία μπορεί να αποκαταστήσει τη χαμένη, τα τελευταία χρόνια, αξιοπιστία του.

-Σε περίπτωση που ο Ερντογάν δεν ανακάμψει στις δημοσκοπήσεις, στην Τουρκία πιστεύουν ότι ο Τούρκος πρόεδρος θα αναζητήσει λόγο για την αναβολή των εκλογών. Τη δυνατότητα αυτή του τη δίνει το Σύνταγμα (που ψηφίστηκε επί των ημερών του) σε περίπτωση που υπάρχει εξαιρετικά επείγουσα περίσταση. Οπως καταλαβαίνει κανείς, μία πολεμική σύρραξη είναι σε κάθε περίπτωση “επείγουσα περίσταση”.

-Στην Τουρκία υπάρχει αισιοδοξία, που φτάνει στα όρια της έπαρσης πολλές φορές, ότι το αποτέλεσμα μίας πολεμικής σύρραξης με την Ελλάδα θα είναι σε κάθε περίπτωση θετικό. Η Ελλάδα, για τουρκικούς κύκλους, φαντάζει ως μία υπερώριμη απειλή που η Τουρκία μπορεί να αντιμετωπίσει στο πεδίο με επιτυχημένο τρόπο. Μάλιστα στη γείτονα αναλυτές κάνουν λόγο για “σύντομη, αποφασιστική και νικηφόρα” επιχείρηση.

-Οι πρόσφατες εμπλοκές της Τουρκίας στις συρράξεις του Ναγκόρνο Καραμπάχ, στη Λιβύη και στη Συρία, έχουν προσδώσει πολεμική πείρα στον τουρκικό στρατό και το…know how στον Ερντογάν. Είτε δια αντιπροσώπων, είτε με τις δικές της δυνάμεις, η Τουρκία άφησε πολεμικό αποτύπωμα το οποίο οι επιτελείς της το θεωρούν πολύτιμη προίκα σε μία πιθανή σύγκρουση στην Ελλάδα.

Αυτά ως προς τους λόγους. Ως προς το σχέδιο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις Τούρκων στρατιωτικών αναλυτών που επικαλείται ο Γκίνκερας, αυτό φαίνεται να εμπνέεται από την εισβολή στην Κύπρο το 1974.

Την ώρα που η Αγκυρα θα επιχειρεί να αμφισβητεί συνεχώς το στάτους των νησιών του Αιγαίου και την προσήλωση της Ελλάδας στην τήρηση των όρων της συνθήκης της Λωζάννης, θα θέτει στόχο κατάληψη νησιών ή μέρους αυτών όπως στην Κύπρο.

Με μία τέτοια ενέργεια, η Τουρκία πιστεύει ότι μπορεί να επαναπροσδιοριστεί το καθεστώς των νησιών. Αλλωστε από το 1974 και μετά το 33% της Κύπρου παραμένει κατεχόμενο από την Τουρκία έστω και αν καμία χώρα στον κόσμο (πλην Τουρκίας βέβαια) δεν έχει αναγνωρίσει το ψευδοκράτος της Βόρειας Κύπρου.

Πηγή: news247.gr