Σενάρια: Ο Ντράγκι, η Villa Grande, η Σάνα που “παρτάρει”, και το σχέδιο αποσταθεροποίησης των Πούτιν και Ερντογάν…

Στις 19 Ιουλίου, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι οργάνωσε ένα δείπνο στην πολυτελή Villa Grande, στα περίχωρα της Ρώμης. Στο βασικό μενού υπήρχε ξιφίας με λαχανικά, εκείνο, όμως, που κυριάρχησε ήταν η αποκαθήλωση του Μάριο Ντράγκι. Δίπλα στον μεγιστάνα και πρώην πρωθυπουργό κάθησε ο Ματέο Σαλβίνι, ενώ η Τζόρτζια Μελόνι των “Αδελφών της Ιταλίας” (η οποία σήμερα προπορεύεται στις δημοσκοπήσεις και ίσως είναι η επόμενη πρωθυπουργός της κυβέρνησης συνεργασίας της δεξιάς) συμμετείχε τηλεφωνικά.

Αυτό το σχέδιο να προκληθεί πολιτική κρίση και να αναγκαστεί ο Μάριο Ντράγκι να παραιτηθεί, αρνούμενος κάθε ενδιάμεσο σχέδιο που του πρότεινε ο πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα, χρεώθηκε, από αρκετούς στην Ιταλία, στον Μπερλουσκόνι, κάποια μέσα ενημέρωσης, μάλιστα, συνέδεσαν τις κινήσεις αυτές με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Χαρακτηριστικό, το δημοσίευμα του Bloomberg, εκείνες τις μέρες, που επισημαίνει πως η ιταλική πολιτική τάξη (της δεξιάς) υποχωρούσε συχνά στο παρελθόν στην γοητεία του Κρεμλίνου.

“Δεν είναι μυστικό ότι οι δεσμοί μεταξύ Ιταλίας και Ρωσίας ήταν λίγο υπερβολικά φιλικοί στο πρόσφατο παρελθόν, προκαλώντας σύγχυση στους συμμάχους και βλάπτοντας την αξιοπιστία της Ρώμης. Για παράδειγμα, υπάρχει ο Ματέο Σαλβίνι της Λίγκας, ο οποίος κάποτε εμφανίστηκε στην Κόκκινη Πλατεία ντυμένος με ένα λευκό μπλουζάκι με το πρόσωπο του Πούτιν. Έχει ιστορικό υποβάθμισης των εχθροπραξιών του Κρεμλίνου και ανοιχτά φλερτ με ρωσικά εθνικιστικά κόμματα.
Υπάρχει επίσης ένας ολόκληρος κατάλογος φωτογραφιών του Πούτιν και του Σίλβιο Μπερλουσκόνι —του πρώην Ιταλού πρωθυπουργού και ιδρυτή της Forza Italia— ντυμένοι με λινά πουκάμισα, αγκαλιές και χαμόγελα, απολαμβάνοντας το μεσημεριανό γεύμα μαζί όλα αυτά τα χρόνια, είτε στην ιταλική ακτή είτε στη Μαύρη Θάλασσα. Οι φίλοι έχουν ανταλλάξει φιλοφρονήσεις για δεκαετίες και μοιράστηκαν ακόμη και μια άποψη για τον κόσμο που έφερε την Ιταλία σε αντίθεση με τις υπόλοιπες χώρες της G7.“, έγραψε η Maria Tadeo σε ανάλυσή της στο διεθνές πρακτορείο.

Αρκεί, όμως, να βρίσκει ικανοποιημένο το αποτέλεσμα του ιταλικού χάους τον Πούτιν για να θεωρήσει κανείς πως πίσω από τον σχεδιασμό και τον μυστικό δείπνο στην Villa Grande βρισκόταν το σκοτεινό σχέδιο του Κρεμλίνου;

Και η Σάνα…

Κάτι ανάλογο ακούγεται και για την αποκάλυψη του βίντεο με την πρωθυπουργό της Φινλανδίας Σάρα Μαρίν να “παρτάρει” με φίλους της. Είναι, ξανά, η FSB ή κάποιο άλλο παρακλάδι της πίσω από την δημοσιοποίηση του, η οποία έφερε σε δύσκολη πολιτική θέση την αρχηγό της χώρας που μόλις πρόσφατα εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ, σπάζοντας την παραδοσιακή της ουδετερότητα;

Ερμηνείες

Σχολιαστές και αρθρογράφοι που σχετίζονται με το Μέγαρο Μαξίμου ερμηνεύουν την αναφορά του πρωθυπουργού για το σχέδιο αποσταθεροποίησης ευρωπαϊκών κρατών από τον Πούτιν μέσω του ενεργειακού εκβιασμού, ως να συνδέεται με όλα τα παραπάνω.

“Ο κ.Πούτιν θα ήθελε μια άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα”, είπε και πρόσθεσε σε αυτό το σενάριο και τις επιδιώξεις του Ερντογάν.

Ο πρωθυπουργός δεν λέει ψέματα σχετικά με τον εν γένει σχεδιασμό της Μόσχας μέσω της διακοπής των ροών φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Αναταραχή επιδιώκει, αναμφίβολα. Αλλά αυτό είναι γνωστό σχεδόν από την πρώτη στιγμή μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και τις κυρώσεις που του επιβλήθηκαν από τη Δύση. Πώς αλλιώς θα αντιδρούσε, άλλωστε, ο Βλαντιμίρ Πούτιν; Δεν πρέπει να υπήρχε λογικός άνθρωπος στις Βρυξέλλες και αλλού που να πίστευε ότι το Κρεμλίνο να υπέκυπτε και θα παρέδιδε τα όπλα, ασχέτως εάν το αργοκίνητο υπερωκεάνειο της Ε.Ε διστάζει ακόμα και τώρα να λάβει αποφάσεις για να διέλθει από τον εφιαλτικό χειμώνα.

Ακόμα και αξιωματούχοι των Βρυξελλών, αλλά και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έχουν επισημάνει, δε, πως οι κυρώσεις δεν έπρεπε να πλήξουν περισσότερο την Ευρώπη, απ΄ ότι την Ρωσία. Κι’ όμως συνέβη.

Κάπου εκεί, όμως, τελειώνει η πραγματικότητα και αρχίζει η συνωμοσιολογία. Ειδικά, όταν, το καταχθόνιο σχέδιο αποσταθεροποίησης του Πούτιν εντάσσεται στην πολιτική συγκυρία με την κυβέρνηση υπό μεγάλη πίεση εξαιτίας του σκανδάλου των υποκλοπών. Όχι ότι εννοούσε κάτι τέτοιο ο πρωθυπουργός, αλλά, όπως και να’χει, πολλών το μυαλό πήγε σε μία τέτοια παράλογη και εξωφρενική ταύτιση του σκανδάλου της ΕΥΠ με κάποια αόριστα σχέδια πολιτικής αστάθειας.

Είναι άλλο πράγμα να ικανοποιούνται ο Πούτιν και ο Ερντογάν επειδή κλυδωνίζεται μία “εχθρική” -κατ’ αυτούς- κυβέρνηση από το σκάνδαλο και την ακρίβεια στις τιμές ενέργειας, κι αλλο πράγμα να έχουν εκείνοι προκαλέσει το πρώτο. Το Μέγαρο Μαξίμου διαψεύδει, για να είμαστε ακριβείς, πως ο κ. Μητσοτάκης έκανε τέτοιους συνειρμούς, γνωρίζει, ωστόσο, πως αρκετοί τους έκαναν και υιοθετούν ευχάριστα συνωμοσιολογικά σενάρια.

Το σενάριο εμπεριέχει, άλλωστε, και μία αντίφαση. Γιατί, φερ’ ειπείν, ο Ερντογάν να επιθυμεί μία άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα και όχι μία κυβέρνηση υπό πολιτική πίεση, στην ομηρία του σκανδάλου των υποκλοπών και με το φάσμα της ακρίβειας να χτυπά τα ελληνικά νοικοκυριά; Μήπως είναι λογικότερο να προτιμά, τελικά, ακριβώς μία τέτοια κυβέρνηση και να επιδιώκει να το αξιοποιήσει αυτό με έναν πολεμοχαρή εθνικιστικό παροξυσμό, τον οποίο αξιοποιεί για εσωτερική πολιτική κατανάλωση ενόψη εκλογών;

Από την άλλη, υπάρχει άραγε λογική στο ίδιο επιχείρημα όσον αφορά τον Πούτιν; Μπορεί πράγματι να πιστεύει πως εάν στην Αθήνα προκύψει -στην σημερινή γεωπολιτική συγκυρία- μία άλλη κυβέρνηση, θα τολμούσε αυτή να εναντιωθεί στον ευρωπαϊκό και νατοϊκό σχεδιασμό; Λόγω της απλής αναλογικής, ή θα προέκυπτε κυβέρνηση συνεργασίας της Ν.Δ με το ΠΑΣΟΚ (χωρίς τον κ. Μητσοτάκη πρωθυπουργό) , ή του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ, έστω μέσα από μία περίοδο αστάθειας μερικών μηνών. Δεν είναι λογικό να περιμένει κανείς πως κάποια από τις δύο αυτές συμπράξεις θα οδηγούσε σε πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα φιλική προς την Ρωσία. Πιθανώς πιο διστακτική απέναντι στην ευρωπαϊκή στάση στα θέματα ενέργειας και κυρώσεων, πιθανώς πιο απαιτητική απέναντι στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, πάντως όχι πολύ μακριά από την δεδομένη γεωπολιτική ένταξη της χώρας.

Αφ’ ης στιγμή, δε, που ο πρωθυπουργός έχει απορρίψει πλήρως την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, είναι δεδομένο πως όσο κι αν ικανοποιούνται από την αστάθεια που η ίδια η κυβέρνηση προκάλεσε με το σκάνδαλο των υποκλοπών, με αυτή θα πορευτούν και τους επόμενους μήνες. Εκτός εάν το Μέγαρο Μαξίμου διαθέτει πληροφορίες που να συνδέουν τα σχέδια του Πούτιν και του Ερντογάν με την παρακολούθηση μέσω της ΕΥΠ του Νίκου Ανδρουλάκη, οπότε οφείλει να το πει. Δεν συμβαίνει, όμως, κάτι τέτοιο.

Βίντεο από την συνάντηση Πούτιν-Μητσοτάκη τον Δεκέμβριο του 2021: