“Βόμβα” Αλιβιζάτου: Μήπως η παρακολούθηση Ανδρουλάκη έγινε για λογαριασμό συνυποψηφίου του;- Θέτει ζήτημα παραίτησης του πρωθυπουργού

“Τροφή” στην πολιτική αντιπαράθεση για το μείζον σκάνδαλο των υποκλοπών δίνει ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Νίκος Αλιβιζάτος, και μάλιστα για δεύτερη φορά, με συνέντευξή του στο news247.gr, δείχνοντας ουσιαστικά τον δρόμο της παραίτησης στον πρωθυπουργό και την ανάδειξη άλλης κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή- προφανώς μέσω της ανάδειξης άλλου προσώπου από την Κ.Ο της Ν.Δ.

Δεδομένου ότι ο κ. Αλιβιζάτος είναι σημαίνουσα προσωπικά στον χώρο του κέντρου (υπήρξε ο οργανωτής των πρώτων εκλογών ανάδειξης ηγεσίας στο ΚΙΝΑΛ) και έχει αξιοποιηθεί σε θεσμικές θέσεις και από την σημερινή κυβέρνηση, ο λόγος του αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα. Ακόμα, είναι ένα πρόσωπο με επιστημονικές και πολιτικές σχέσεις με άλλες προσωπικότητες του χώρου, όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος έχει επίσης παρέμβει αναδεικνύοντας την παρανομία της άρσης απορρήτου πολιτικών προσώπων και έχει επισημάνει ηχηρά τις ευθύνες του πρωθυπουργού.

Αξίζει, ωστόσο, να σημειωθεί πως με την απάντησή του ο καθηγητής -ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά τα συμβαίνοντα στον χώρο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, βάζει και μία νέα διάσταση. Θέτει το ερώτημα εάν η παρακολούθηση Ανδρουλάκη έγινε “για λογαριασμό” συνυποψηφίου του στις εσωκομματικές εκλογές!

” Μήπως τη σχετική πρωτοβουλία είχε αναλάβει κάποιος που ήθελε να πουλήσει εκδούλευση σε κάποιον από τους άλλους υποψηφίους; Και αν ναι, ήταν ο τελευταίος εν γνώσει της υποκλοπής;”, αναφέρει χαρακτηριστικά.

Ο Νίκος Αλιβιζάτος αναφέρει, χαρακτηριστικά, απαντώντας σε ερώτηση των δημοσιογράφων του news247.gr:

Θυμίζω, για να συνεννοούμαστε, την πιο σκανδαλώδη, τουλάχιστον για μένα, πτυχή της υπόθεσης Κουκάκη-Ανδρουλάκη: Τις πρώτες μέρες, όταν ακόμη βρισκόμασταν στη φάση του Predator, στη συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας που προκάλεσε ο Πρωθυπουργός, o αρχηγός της ΕΥΠ διαβεβαίωσε τους παριστάμενους και, μέσω αυτών, τον ελληνικό λαό, ότι η υπηρεσία του όχι μόνο δεν προμηθεύτηκε ποτέ το κατασκοπευτικό αυτό σύστημα, αλλά και ότι η ΕΥΠ δεν είχε ποτέ έως τότε παρακολουθήσει τον κ. Ανδρουλάκη. Δεν χρειάστηκε να περάσουν παρά δύο-τρία εικοσιτετράωρα για να διαψευστεί ο κ. Κοντολέων πανηγυρικά από την έρευνα της ΑΔΑΕ, που αποκάλυψε ότι η ΕΥΠ είχε παγιδεύσει το τηλέφωνο του κ. Ανδρουλάκη, τουλάχιστον μια φορά, το φθινόπωρο του 2021 τις παραμονές των εσωτερικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.

Με άλλα λόγια – και εδώ θέλω κυρίως να σταθώ – ο κ. Κοντολέων παραπλάνησε συνειδητά τη Βουλή για ένα θέμα της αποκλειστικής αρμοδιότητάς του, προκειμένου να αποσείσει τις δικές του ευθύνες και τις ευθύνες της κυβέρνησης. Στο βαθμό που τον εν λόγω κύριο – ο οποίος μάλιστα, από όσα λέγονται δεν συγκέντρωνε ούτε καν τα προβλεπόμενα από τον Νόμο στοιχειώδη τυπικά προσόντα – είχε επιλέξει απ’ ευθείας, χωρίς καμιά διαγωνιστική ή άλλη ανοιχτή διαδικασία, ο ίδιος ο σημερινός Πρωθυπουργός, η ευθύνη του κ. Μητσοτάκη είναι δεδομένη. Και είναι δουλειά της αντιπολίτευσης να την αναδείξει. Διότι, καλώς μεν αποπέμφθηκαν από τον Πρωθυπουργό οι κκ. Κοντολέων και Δημητριάδης, πλην όμως η απομάκρυνσή τους ήρθε κατόπιν εορτής.

Σημαίνει, άραγε, αυτό ότι ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να παραιτηθεί, όπως επίμονα ζητεί η αξιωματική αντιπολίτευση; Σε όλες τις προηγμένες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, είθισται πράγματι οι κυβερνήσεις – και όχι απλώς οι εμπλεκόμενοι Υπουργοί – να παραιτούνται όταν αποκαλύπτονται μείζονα σκάνδαλα· και τούτο όταν σε αυτά εντοπίζονται και πρωθυπουργικές ευθύνες. Δεν χρειάζεται, με άλλα λόγια, η κυβέρνηση να χάσει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, θα συμβεί και σε μας, αν η υπό εξέλιξη δικαστική έρευνα και η έρευνα της ΑΔΑΕ αποκαλύψουν ότι, εκτός από τον κ. Ανδρουλάκη, η ΕΥΠ παρακολουθούσε τα τελευταία χρόνια και άλλους πολιτικούς ηγέτες – είτε το ήξερε ο κ. Μητσοτάκης είτε όχι.

Από εκεί και πέρα, ένα δεύτερο κρίσιμο ερώτημα είναι ποιοι «λόγοι εθνικής ασφάλειας» επέβαλαν εν έτει 2021 την παρακολούθηση ενός ευρωβουλευτή, του κ. Ανδρουλάκη, ο οποίος μάλιστα, για να χρησιμοποιήσω μια λέξη της μόδας, δεν είχε δώσει έως τότε δείγματα «εξωσυστημικής» συμπεριφοράς; Να είχε η άρση του απορρήτου του σχέση με τις επικείμενες εκλογές του κόμματός του; Και αν ναι, ποιος μπορεί να ενδιαφερόταν για τις επαφές του κ. Ανδρουλάκη εκείνη την περίοδο; Μήπως τη σχετική πρωτοβουλία είχε αναλάβει κάποιος που ήθελε να πουλήσει εκδούλευση σε κάποιον από τους άλλους υποψηφίους; Και αν ναι, ήταν ο τελευταίος εν γνώσει της υποκλοπής; Αυτά είναι τα πραγματικά ερωτήματα, για τα οποία πολύ αμφιβάλλω αν η επικείμενη συζήτηση στη Βουλή θα μας διαφωτίσει.