Γ. Μανιάτης στο libre: Τι κρύβεται πίσω από την ενεργειακή κρίση;

Κέρδη μαμούθ προβλέπονται για τις χώρες πετρελαιοπαραγωγούς στο τέλος του 2022 όπως αναφέρει σε άρθρο του στο libre ο πρώην υπουργός Γιάννης Μανιάτης.

Και προσθέτει:

• «Ο μέσος όρος κατά τα προηγούμενα δέκα χρόνια, των εσόδων που εισέπρατταν οι πετρελαιοπαραγωγοί χώρες και εταιρείες, ήταν της τάξης του $1,5τρις, αντίθετα για το 2022 ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (ΙΕΑ) εκτιμά, ότι τα έσοδα αυτά θα εκτοξευτούν στα $4τρις».

Τονίζει δε ότι για την Ελλάδα οι ΑΠΕ είναι μονόδρομος. 

Τα Γεωπολιτικά της ενεργειακής κρίσης

Η μεγάλη εικόνα της ενέργειας σε παγκόσμιο επίπεδο, καταδεικνύει ότι παρά τις προσπάθειες που υπάρχουν τα τελευταία είκοσι χρόνια για εισαγωγή των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στο διεθνές ενεργειακό ισοζύγιο, τα ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο, αέριο, άνθρακας) συνεχίζουν να αποτελούν το 80%-85% της παγκόσμιας ενεργειακής κατανάλωσης, με τις Ανανεώσιμες Πηγές (περιλαμβανομένων των υδροηλεκτρικών), να φτάνουν το μόλις 12%.

Η τεράστια προσπάθεια που απαιτείται για να ανατρέψουμε την Κλιματική Κρίση με Εξοικονόμηση Ενέργειας και επέκταση των Ανανεώσιμων, συνδέεται άρρηκτα με την Ενεργειακή Κρίση, που βιώνουμε τους τελευταίους μήνες, ως αποτέλεσμα και της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. 

Δυστυχώς, την προηγούμενη δεκαετία η ΕΕ και τα κράτη – μέλη, θεώρησαν ότι αρκεί για την ενεργειακή στρατηγική της Ευρώπης να προχωρήσουμε γρήγορα στην Πράσινη Μετάβαση (Green Deal), αγνοώντας τους άλλους δύο, εξίσου σημαντικούς, συντελεστές της Βιώσιμης Ενέργειας, δηλ. τόσο τη διασφάλιση της Ενεργειακής Επάρκειας, όσο και την καταπολέμηση της Ενεργειακής Φτώχειας.

Σήμερα, τα 27 Κ-Μ της ΕΕ, βρίσκονται μπροστά σε μια τρομακτική μεταφορά του εθνικού τους πλούτου προς τις χώρες κι εταιρείες που τροφοδοτούν με φυσικό αέριο την Ένωση, όσο και στην αδυναμία να συμφωνήσουν σε μια στιβαρή, αποφασιστική, ενιαία ευρωπαϊκή απάντηση, για δημιουργία Ταμείου Ενεργειακής Αλληλεγγύης (που θα στηρίζει τους εθνικούς προϋπολογισμούς στην προσπάθεια μείωσης των ενεργειακών τιμών), όσο και στην αδυναμία κοινών προμηθειών αερίου και ταυτόχρονα επιβολής πλαφόν στη χονδρική τιμή του προϊόντος, που διαπραγματεύεται στο ολλανδικό χρηματιστήριο (TTF).

Είναι εντυπωσιακό ότι, ενώ ο μέσος όρος κατά τα προηγούμενα δέκα χρόνια, των εσόδων που εισέπρατταν οι πετρελαιοπαραγωγοί χώρες και εταιρείες, ήταν της τάξης του $1,5τρις, αντίθετα για το 2022 ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (ΙΕΑ) εκτιμά, ότι τα έσοδα αυτά θα εκτοξευτούν στα $4τρις. Είναι προφανές, ότι το μεγαλύτερο μέρος των επιπλέον $2,5τρις που θα εισπράξουν οι χώρες κι εταιρείες παραγωγοί φυσικού αερίου και πετρελαίου, θα προκύψει από την αφαίμαξη των ευρωπαϊκών οικονομιών, των ευρωπαϊκών νοικοκυριών, των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων.

• Παρ’ όλα αυτά, οι εσωστρεφείς κρατικές προτεραιότητες και τα συμφέροντα συγκεκριμένων χωρών της ΕΕ, δεν επιτρέπουν τη λήψη, των αναγκαίων αποφάσεων που θα προστάτευαν και τη διεθνοπολιτική αξιοπιστία, αλλά και την οικονομική ευρωστία της ίδιας της Ευρώπης.

Στην άλλη πλευρά του πλανήτη, στις Αναδυόμενες Οικονομίες, έτσι όπως εκφράζονται από τους BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Ν. Αφρική), διαμορφώνεται ένα άλλο μέτωπο χωρών, που αμφισβητούν έμπρακτα τις μέχρι τώρα υφιστάμενες συνθήκες και οργανισμούς της Παγκοσμιοποίησης, που κατά τη γνώμη τους είναι μια μεροληπτική, υπέρ της δύσης, ‘’Δυτικοποίηση’’.

Μέσα σε αυτό το διεθνοπολιτικό τοπίο, η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει ταχύτατα στην ενίσχυση της διείσδυσης των Ανανεώσιμων Πηγών (να ανέβουμε ακόμη ψηλότερα από την 6η παγκόσμια καλύτερη θέση στα φωτοβολταϊκά, που βρισκόμαστε ήδη από το 2014), την Εξοικονόμηση Ενέργειας (από τη 2η καλύτερη πανευρωπαϊκή θέση που κατέχουμε επίσης από το 2014, αμέσως μετά την Ισπανία), να αναδείξουμε την Ελλάδα σε ενεργειακό κόμβο της Μεσογείου μέσα από τις υποδομές αγωγών και καλωδίων (αγωγοί: TAP, EastMed, IGB, FSRU Alexandroupolis, καλώδια:  EuroAsia Interconnector κ.α., που ήδη από το 2013 έχουμε εντάξει για χρηματοδότηση στον κατάλογο των Έργων Ευρωπαϊκής Προτεραιότητας), να αξιοποιήσουμε επιτέλους, χωρίς κανένα δισταγμό και χωρίς καμία επιπλέον απώλεια  πολύτιμου χρόνου (όπως συμβαίνει τα τελευταία 7 χρόνια), τα εθνικά κοιτάσματα φυσικού αερίου. 

Ας διδαχθούμε έστω και τώρα από το παράδειγμα της Γερμανίας και Ολλανδίας, που από κοινού δρομολογούν νέες γεωτρήσεις για εκμετάλλευση φυσικού αερίου στη Βόρεια θάλασσα, με έναρξη των γεωτρήσεων το 2024.

Ή από τη Νορβηγία, η οποία αυξάνει κατά πολύ την άντληση φυσικού αερίου από τα λειτουργούν τα κοιτάσματά της και παράλληλα προκηρύσσει νέους διαγωνισμούς ‘’οικοπέδων’’ στις βόρειες θάλασσες της χώρας. 

Ή ακόμη και από το παράδειγμα της Ιταλίας, η κυβέρνηση της οποίας, επεκτείνει την εκμετάλλευση των ιταλικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου δηλώνοντας ότι: ‘’… ήταν λάθος μας που από 20% συμμετοχή του ιταλικού φυσικού αερίου το 2000, σήμερα έχουμε φτάσει στο μόλις 3% – 4%, με μια ιταλική παραγωγή μόλις 3,3 bcm/έτος’’. Οι εταίροι και σύμμαχοι μας διασφαλίζουν τα εθνικά τους συμφέροντα…