“To χαστούκι”- Η Liberation εξηγεί τους λόγους της μεγάλης ήττας του μακρονισμού

“Οι Γάλλοι επέβαλαν κυρώσεις στον αρχηγό του κράτους την Κυριακή, ο οποίος χάνει την απόλυτη πλειοψηφία του στη Συνέλευση και θα έχει να αντιμετωπίσει μια σειρά από βουλευτές Nupes και μια μεγάλη ακροδεξιά ομάδα. Ένα χαστούκι και λόγω της πολύ κάθετης σχέσης του με την εξουσία”, αναφέρει η Liberation στο σημερινό της editorial υπό τον τίτλο “Τα λάθη του Μακρόν” και σε μία προσπάθεια να εξηγηθεί η κατάρρευση του συνασπισμού που υποστήριξε τον Γάλλο πρόεδρο στις βουλευτικές εκλογές, δύο μόλις μήνες μετά την νίκη του στην προεδρική κούρσα.

Πρόκειται για χαστούκι των Γάλλων ψηφοφόρων, σύμφωνα με την ιστορική γαλλική εφημερίδα.

Και συνεχίζει: ” Οι Γάλλοι, σε κάθε περίπτωση όσοι πήγαν να ψηφίσουν κατά τον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών που χαρακτηρίστηκε από μαζική αποχή, αποφάσισαν να στερήσουν από τον αρχηγό του κράτους την απόλυτη πλειοψηφία. Τραγική οπισθοδρόμηση για τον Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος βρίσκεται όχι μόνο με μια ισχυρή αριστερή αντιπολίτευση, αναμενόμενο σενάριο, αλλά και με μια Εθνική Συσπείρωση, και αυτό είναι πολύ άσχημο νέο, πολύ υψηλότερο από το αναμενόμενο. Αυτή η ακροδεξιά, της οποίας ο Εμανουέλ Μακρόν ισχυριζόταν ότι ήταν το καλύτερο αντίδοτο πριν από πέντε χρόνια.

Ο Πρόεδρος σίγουρα ξεφεύγει από τη συγκλονιστική συμβίωση που του υποσχέθηκε ο Jean-Luc Mélenchon, αλλά όχι από την πολύ άβολη κατάσταση να μπορεί να βασιστεί μόνο σε μια πολύ πιο σχετική πλειοψηφία από την αναμενόμενη. Ο αρχηγός του κράτους θα αναλογιστεί για πολύ καιρό τα λάθη που διέπραξε κατά τη διάρκεια αυτής της διπλής προεδρικής και νομοθετικής εκστρατείας. Και συγκεκριμένα η στρατηγική του να αποφεύγει την οποία οι Γάλλοι προφανώς δεν εκτιμούσαν. Και ως εκ τούτου κυρώσεις”.

Ποιοί είναι οι λόγοι του αποτελέσματος

” Όμως οι λόγοι για το χαστούκι που δέχτηκε το στέλεχος την Κυριακή χρονολογούνται πολύ πριν από την έναρξη αυτής της εκλογικής ακολουθίας. Είναι η ίδια η ουσία του μακρονισμού και η αξίωση να κατακτήσει τη δεξιά και την αριστερά: δεδομένου ότι η πολιτική φύση απεχθάνεται το κενό, αυτή η στρατηγική έχει τελικά συμβάλει στην τροφή της ριζοσπαστικής ή ακραίας αντιπολίτευσης χωρίς να προτείνει κατά πρόσωπο πολιτική προσφορά ικανή να κερδίσει την πλειοψηφία. Η πενταετής θητεία που ανοίγει μοιάζει με terra incognita για τον Εμανουέλ Μακρόν. Ποιος θα αναγκάσει αυτόν να συνθέσει, να συζητήσει, να διαπραγματευτεί. Και είναι υποτιμητικό να πούμε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει διαπρέψει σε αυτή την άσκηση εδώ και πέντε χρόνια, είτε με αιρετούς είτε με ενδιάμεσους φορείς. Ένα σφάλμα επικυρώθηκε επίσης κατά τη διάρκεια αυτών των βουλευτικών εκλογών. Ο αρχηγός του κράτους δεν έχει πλέον άλλη επιλογή. Είναι έτοιμος; Υπάρχει μια προσωπική διάσταση πίσω από αυτό το ερώτημα: ο Εμμανουέλ Μακρόν μέχρι στιγμής κυβερνούσε με πολύ κάθετο τρόπο, τονίζοντας τις προεδρικές τάσεις των θεσμών μας. Όμως, πέρα ​​από αυτό το χαρακτηριστικό του χαρακτήρα, υπάρχει ένα πολιτικό σφάλμα: ο Εμμανουέλ Μακρόν έχει παραμελήσει τη δική του εκπαίδευση για πέντε χρόνια. Σύμβολο αυτής της αδυναμίας: οι ήττες των Richard Ferrand και Christophe Castaner.Αυτή η περιφρόνηση για το κόμμα του θα είναι ένα σημαντικό μειονέκτημα στην κατάσταση της σχετικής πλειοψηφίας στην οποία βρίσκεται”, καταλήγει το άρθρο της Liberation.

H νέα εικόνα

Δύο μόλις μήνες μετά τον θρίαμβό του στις προεδρικές εκλογές, ο Μακρόν υπέστη χθες μεγάλη ήττα στις βουλευτικές εκλογές. Από 351 έδρες στην προηγούμενη Εθνοσυνέλευση, η προεδρική παράταξη περιορίζεται σε μόλις 246, χαμηλότερα και από την χειρότερη δημοσκοπική πρόβλεψη. Πολύ μακριά από την απόλυτη πλειοψηφία, ο Γάλλος Πρόεδρος βρίσκεται αντιμέτωπος με τον κίνδυνο κοινοβουλευτικής παράλυσης. Θα πρέπει είτε να συνεχίσει με μια κυβέρνηση μειοψηφίας, που θα διαπραγματεύεται κάθε νομοσχέδιο ξεχωριστά, είτε να βρει μόνιμη συμμαχία με τους Ρεπουμπλικάνους της δεξιάς (που έπεσαν στους 64 από 136 βουλευτές, αλλά γλίτωσαν την εξαφάνιση), είτε -ακραίο σενάριο- να διαλύσει κάποια στιγμή τη Βουλή και να προκηρύξει νέες, πρόωρες εκλογές.

Το «χαστούκι», σύμφωνα με τον τίτλο της Λιμπερασιόν, έχει μια διπλή συνέπεια: Δυσκολεύει την εφαρμογή του προγράμματος Μακρόν στην ίδια τη Γαλλία και αποδυναμώνει τη θέση του Γάλλου Προέδρου στο ευρωπαϊκό τοπίο, ακριβώς την στιγμή που μια αδύναμη Ευρώπη έχει ανάγκη ηγεσίας για να αντιμετωπίσει την χειρότερη πρόκληση της ιστορίας της από το 1945 κι ύστερα.