Πραγματικό ή εικονικό μομέντουμ αυτοδυναμίας;

Είδαμε, αυτές τις ημέρες, και θα δούμε τις επόμενες, αρκετές νέες δημοσκοπήσεις. Το “μομέντουμ” θεωρείται ευνοϊκό για την κυβέρνηση, εάν λάβουμε υπόψιν μας τις αναλύσεις των δημοσκόπων, εξαιτίας της εξαιρετικής ομιλίας του πρωθυπουργού στο Κογκρέσο. Κι αυτό “μεταφράζεται” σε μία μικρή αλλά αξιοσημείωτη ανάκαμψη της Ν.Δ στις μετρήσεις μετά από αρκετούς μήνες συνεχούς πτώσης.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Όλοι συμφωνούν, όμως, αλλά συχνά το “ξεχνούν”, πως οι δημοσκοπήσεις είναι “φωτογραφίες της στιγμής”, όπερ εστί μεθερμηνευόμενο όταν οι ψηφοφόροι φθάσουν στις κάλπες δεν θα κρατούν την απομαγνητοφώνηση της “ιστορικής ομιλίας” αλλά τους λογαριασμούς του σούπερ μάρκετ, του ρεύματος και της αντλίας της βενζίνης.

Εκείνο που έχει ενδιαφέρον είναι πως οι μετρήσεις φαίνεται πιά να εστιάζουν στο εάν η Ν.Δ μπορεί να μετουσιώσει το προβάδισμά της από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε προοπτική αυτοδυναμίας. “Μάλλιασε η γλώσσα μου” να το επισημαίνω εδώ και καιρό. Φυσικά και έχει σημασία εάν προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ 9,8,7,6 ή λιγότερες μονάδες (κάτι που σε πραγματικό και όχι εικονικό, όπως τώρα, εκλογικό χρόνο θα είναι εντελώς διαφορετικό), εκείνο, ωστόσο, που προέχει είναι εάν ως πιθανό πρώτο κόμμα η Ν.Δ μπορεί να αγγίξει την αυτοδυναμία.

Στο “μομέντουμ”, λοιπόν, μετά το Κογκρέσο, κάποιες μετρήσεις αποτυπώνουν πως υπό προϋποθέσεις αυτή η προοπτική ανακτάται. Είχε απωλεσθεί τους τελευταίους έξι μήνες, και κατά την ανάλυση του διευθύνοντος συμβούλου της Metron Analysis Στράτου Φαναρά, κατά την παρουσίαση της έρευνάς του στο Mega, τώρα μοιάζει ξανά εφικτή. Χωράει πολύ συζήτηση αυτή η προσέγγιση ακριβώς επειδή στηρίζεται σε μία απλόχερη ανάγνωση του θετικού “μομέντουμ” και δείχνει να υποτιμά τα άλλα στοιχεία της μέτρησης για τον αρμαγεδδώνα της ακρίβειας που προτάσσουν οι ίδιοι οι πολίτες. Υπάρχει, δηλαδή, σε όλα αυτά μια κάποια αντίφαση, αλλά, είπαμε, είναι η “φωτογραφία της στιγμής”.

Με τον πρωθυπουργό να πρέπει να λάβει οριστικές αποφάσεις σχετικά με τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών (μάλλον στα τέλη Αυγούστου), εκείνο που σιγά σιγά θα αρχίσει να εμφιλοχωρεί στη συζήτηση είναι η αλληλουχία “αυτοδυναμία(;)- ποιά αυτοδυναμία- εάν όχι ποιά κυβέρνηση”.

Αυτή η ανάλυση αδικεί, προφανώς, τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Διότι είναι πρόωρο και εκτός πραγματικότητας να αποκλείει κανείς την πιθανότητα μιας ραγδαίας πτώσης της κυβέρνησης σε πραγματικό εκλογικό χρόνο και μιας σημαντικής ανόδου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν είναι δημοφιλής μια τέτοια συζήτηση, είναι γνωστό. Σχεδόν άπαντες προεξοφλούν την επικράτηση Μητσοτάκη. έχουν ξανασυμβεί, όμως, τέτοιες ανατροπές κατά το παρελθόν.

Ας θεωρήσουμε, όμως, πως η αλληλουχία που περιγράψαμε είναι ακριβής.

Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η επιδίωξη της αυτοδυναμίας είναι το μοναδικό σενάριο. Ο,τιδήποτε άλλο δεν θέλει να το σκέπτεται. Εάν την επιτύχει -προφανώς μετά τις δεύτερες κάλπες-, προκύπτουν δύο επί μέρους αλλά σημαντικά θέματα: 1. με πόσους βουλευτές;, 2. με ποιά διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ;

Μια αυτοδύναμη κυβέρνηση 151-153 βουλευτών που θα έχει κερδίσει με λιγότερο από 5 μονάδες από το δεύτερο κόμμα, μπορεί να ανανεώνει την κυβερνητική θητεία Μητσοτάκη, θα αποτελέσει, όμως, από την άλλη μία περίοδο μεγάλης πολιτικής αβεβαιότητας και εξαρτήσεων από πολιτικές και ίσως επιχειρηματικές ομαδοποιήσεις. Δύσκολα θα αποκτήσει χαρακτηριστικά κυβέρνησης νέας τετραετίας. Θα πει κάποιος πως εφόσον ο Μητσοτάκης παραδώσει τα κλειδιά του Μαξίμου στον…Μητσοτάκη, όλα τα άλλα είναι άνευ ουσίας. Δεν είναι έτσι, όμως.

Εάν, όμως, δεν καταστεί εφικτό το σενάριο αυτοδυναμίας στις δεύτερες κάλπες τα πράγματα περιπλέκονται. Στην ίδια δημοσκόπηση (Metron Analysis) και δη στην “Πρόθεση Ψήφου”, το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται να χάνει σε ένα μήνα περίπου 1,5 μονάδα, κάτι που κατά την ερμηνεία του δημοσκόπου οφείλεται στο “όμορο” του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ και στην μετακίνηση ψηφοφόρων που είχαν πρόθεση να στηρίξουν το πρώτο κόμμα αλλά είχαν ψηφίσει το δεύτερο το 2019. Δηλαδή, υπό τον ενθουσιασμό του…Κογκρέσου, ένας μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων που συμπαθούν τον Νίκο Ανδρουλάκη “επαναπατρίστηκαν” στη Ν.Δ ως συμπαθούντες και ταυτιζόμενοι με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Εάν η καταγραφή είναι ακριβής, ιδού ένας διάβολος στις λεπτομέρειες της πασοκικής ευφορίας που περιγράφει πιθανώς τι θα συμβεί στο νέο ΠΑΣΟΚ εάν συμπράξει σε μία κυβέρνηση συνεργασίας με τη Ν.Δ. Άλλωστε ο Ανδρουλάκης φαίνεται να απορρίπτει μια τέτοια συνεργασία, κάτι που σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της Ν.Δ οδηγεί σε τρίτες κάλπες.