Επίθεση Κούγια στον Δεληβοριά: Δεν ξέρω ποιο είναι το ποινικό του μητρώο (με αφορμή την τοποθέτηση για Λιγνάδη)

«Ούτε που τον γνωρίζω. Έχω ακούσει το όνομα του κυρίου Δεληβοριά. Εγώ είμαι άλλης μουσικής κουλτούρας. Μου είπαν ότι είπε ότι σε ηλικία 16 ετών γνώρισε τον Χατζιδάκι και μόλις διάβασα ολοκληρωμένη την τοποθέτησή του, λέω πόσο δικαιώνομαι κάθε μέρα. Εγώ δεν είπα ποτέ ότι αυτά τα 16χρονα του Χατζιδάκι, του Κατσέλη, του Κουν ήταν ερωτικοί σύντροφοι, κάποιοι θέλησαν να το εκμεταλλευτούν και το διαστρέβλωσαν», δήλωσε ο συνήγορος του Δημήτρη Λιγνάδη, στην εκπομπή “Πρωινό” του ΑΝΤ1. 

«Δεν με ενδιαφέρει και πολύ η γνώμη του Φοίβου Δεληβοριά. Η ερώτηση που του υπεβλήθη ήταν συκοφαντική. Οι απαντήσεις μου έχω πει ότι είναι μέσω της δικαιοσύνης και μάλιστα διάβασα ότι ο κύριος Φοίβος Δεληβοριάς είπε ότι δεν τον νοιάζει πολύ αν θα πάει στη δικαιοσύνη, δεν ξέρω ποιο είναι το ποινικό του μητρώο αλλά δεν περίμενα από αυτόν μία τέτοια απάντηση. Θα με ενδιέφερε η γνώμη του Μητροπάνου, του Πάριου, του Τερζή, του Σφακιανάκη ή ακόμα και του Μακρόπουλου και του Γονίδη. Όχι του κυρίου Δεληβοριά», συμπλήρωσε ο συνήγορος του Δημήτρη Λιγνάδη.

Τι είχε δηλώσει ο Φοίβος Δεληβοριάς

Ο σπουδαίος δημιουργός, Φοίβος Δεληβοριάς, είχε δηλώσει σε πρόσφατη συνέντευξή του στο koutipandoras.gr και τον Αντώνη Μποσκοΐτη:

«Εγώ πήγα στον Χατζιδάκι με μία κασέτα μου όταν ήμουν 16 ετών. Είχε απόλυτη συνείδηση ότι ήμουν ένα παιδάκι. Δεν έκανε παρέα μαζί μου, όπως δεν έκανε και μ’ άλλα μικρά παιδιά. Οι φίλοι του και, πάνω απ’ όλα, συνεργάτες του, ήταν παιδιά 23 και 25 ετών, ενήλικες άνθρωποι, διαμορφωμένοι, με κάποια ταλέντα και ευαισθησίες. Τον γνώρισα με μουσική αφορμή και με προστάτευε με απολύτως αρχοντικό τρόπο, και από το ισοπεδωτικό της προσωπικότητας του, αλλά και από οτιδήποτε θα’ ταν επικίνδυνο για μένα. Πιστέψτε με, υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα, πολύ πιο επικίνδυνα, για να κάνεις σ’ έναν νέο απ’ το να τον δεις απλά ερωτικά ή κάτι τέτοιο. Κάποιους, ας πούμε, τους κατέστρεψαν τα παινέματα. Ο Χατζιδάκις ήταν αυστηρότατος με καθαρά πνευματικές επιλογές, κάτι που το’ χε ζήσει με τον Γκάτσο και το εφάρμοζε με τη σειρά του στους νεότερους. Είναι απολύτως χυδαίο αυτό που τόλμησε να υπαινιχθεί ο Κούγιας κι είναι τρομερά ντροπιαστικό για έναν άνθρωπο, που αν μη τι άλλο ήθελε στη ζωή του να αυτοαποκαλείται καλλιτέχνης – για τον Λιγνάδη λέω -, να δέχεται μια τέτοια υπερασπιστική γραμμή, τόσο αντιπνευματική και τόσο κατινίστικη σκανδαλοθηρικού τύπου».