Ανάλυση: Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ γίνεται…κόμμα με υπογραφή Τσίπρα- Ο υπερδιπλασιασμός των μελών και το μήνυμα που …δεν δόθηκε

Επιχειρώντας να “διαβάσουμε” το αποτέλεσμα της απευθείας εκλογής συλλογικής ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, πρέπει να διακρίνουμε 4+2 σημεία που έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Είναι βέβαιο πως η διαδικασία αυτή καθ΄αυτή θα υποτιμηθεί και θα χλευαστεί, στο πλαίσιο της διακινούμενης σύγκρισης με τον αριθμό εκείνων που ψήφισαν στο ΚΙΝ.ΑΛ τον περασμένο Νοέμβριο, και πρόσφατα για το όνομα του κόμματος.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Η σύγκριση είναι εύπεπτη αλλά αστεία. Ο καιρός θα δείξει, βεβαίως, ωστόσο καλό θα ήταν να δούμε τα ουσιώδη:

–Ο υπερδιπλασιασμός των μελών είναι, αναμφίβολα, το μεγάλο κέρδος της εκλογικής διαδικασίας. Και έχει, είτε θέλουν να το πιστεύουν κάποιοι, είτε όχι, την υπογραφή του Αλέξη Τσίπρα. Είναι αυτός που έχει κατακτήσει εκείνη την αδιαμεσολάβητη σχέση με τον κόσμο, σε τέτοιο βαθμό που ορισμένοι να θεωρούν πως η χαρισματικότητά του τείνει να αποκτήσει “μεσιανικά” χαρακτηριστικά. Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός αλλά δεν αντιμετωπίζεται με την μείωσή του, ή ακόμα χειρότερα την υπονόμευσή του. Είναι ένα ζήτημα που πρέπει να διαχειριστεί πρωτίστως ο ίδιος και να μετουσιώσει την ηγεμονία του σε ηγετική συλλογικότητα.

–Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ γίνεται, πλέον, κόμμα. Ας μην γελιόμαστε, κόμμα δεν ήταν. Μία χαλαρή πολιτική ομοσπονδία ήταν, ενίοτε και ένα άθροισμα μικρών και μεγαλύτερων εγωϊσμών. Πάντοτε, φυσικά, με καλές προθέσεις, αγωνιστικότητα και αυθεντικό νοιάξιμο για τον κόσμο, όμως δεν είχε κατορθώσει να συγκροτήσει δομή, οργάνωση και συσχετισμό με την κοινωνία. Ενίοτε λειτουργούσε ως περίκλειστο μαυσωλείο των “αγνών” που απέκλειε οιονδήποτε άλλο, συχνά με την μομφή του…συστημικού. Τώρα, ο γραμματέας Δημήτρης Τζανακόπουλος και η ηγετική ομάδα έχουν 150.000 μέλη, ανθρώπους, δηλαδή, που έδειξαν πως ενδιαφέρονται να στοιχηθούν με τον Αλέξη Τσίπρα. Εάν θα τους εμπνεύσουν και θα τους εντάξουν πραγματικά στην οργανωτική δομή του νέου ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, θα εξαρτηθεί από τα στελέχη της Κουμουνδούρου. Εάν αποτύχουν, δεν θα φταίει ο κόσμος, ούτε, φυσικά, ο ίδιος ο Τσίπρας που τους έφερε στις κάλπες.

–Ωστόσο, από την άλλη, υπάρχει και η …προσγείωση. Οι 150.000 δεν συνιστούν ηχηρό αίτημα για πολιτική αλλαγή, δεν συγκροτούν, δηλαδή, ρεύμα ανατροπής. Υπάρχει, πιθανώς, στην κοινωνία, είναι, όμως, υπόκωφο και αμφίθυμο και δεν φαίνεται, προσώρας, να επιλέγει τα ταυτιστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Παρατηρεί, ακούει, καραδοκεί, όμως, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως τελικά θα πειστεί. Μπορεί να συμβεί ακριβώς το αντίθετο και να προτιμήσει την “ασφάλεια” που θεωρεί πως του προτείνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

–Θα ήταν λάθος να μεταφραστούν οι 150.000 μικροί “λογαριασμοί” σε αφήγημα κλονισμού της κυβέρνησης. Ο κ. Μητσοτάκης διατηρεί ακόμα ισχυρό προβάδισμα, σημαντικές αντοχές και ανοχές, μία αδιατάρρακτη υπεροπλία στα μέσα ενημέρωσης και σε όλα αυτά αθροίζει και την αμφιβολία που διατηρούν εσωτερικοί και εξωτερικοί παράγοντες σχετικά με το τι θα μπορούσε να σημαίνει μία επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ στην εξουσία.

Ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει να μεταφράσει σωστά το μήνυμα και με την καθαρή εντολή υποστήριξης που έλαβε να προχωρήσει στα δύο επόμενα βήματα:

1.Να καταθέσει γρήγορα και σταδιακά μέχρι τις εκλογές να εξειδικεύει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα διακυβέρνησης, η σύνοψη του οποίου θα λειτουργεί και ως βάση προγραμματικής σύγκλισης με το ΠΑΣΟΚ, ή και άλλα κόμματα. Έχει ήδη αργήσει, δεν έχει, πιά, καμία δικαιλογία για περαιτέρω αργοπορία. Και κυρίως, δεν διαθέτει χρόνο.

2.Να παρουσιάσει σύντομα την ομάδα διακυβέρνησης, η οποία πρέπει να απαρτίζεται από πολλά φρέσκα πρόσωπα, με καλά βιογραφικά, εμπειρία στους τομείς τους, και καλές “συμπεριφορές”. Έπαρση, αρριβισμοί, και εκπροσώπηση της μοναδικής αλήθειας με αγωνιστικό κομπασμό δεν συγχωρούνται και σε κάθε περίπτωση απευθύνονται σε ένα μικρό τμήμα του εκλογικού σώματος το οποίο, ούτως ή άλλως, έχει και θα διατηρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Άλλα τμήματα της κοινωνίας πρέπει να πεισθούν κι εκεί είναι τα δύσκολα.