Νίκη Μακρόν: Ο γαλλικός διχασμός, η Ευρώπη και οι ελληνικές “αναλογίες”…

H Eυρώπη γλύτωσε τα χειρότερα και η Γαλλία βγαίνει από την μάχη των προεδρικών εκλογών με έναν πρόεδρο που αποκτά μία δεύτερη ευκαιρία, δείχνοντας να έχει κατανοήσει πως οφείλει την άνετη νίκη του στην ψήφο κατά της ακροδεξιάς. Η επινίκια ομιλία του με φόντο τον Πύργο του Άϊφελ επιβεβαίωσε πως έλαβε το σήμα του διχασμού της γαλλικής κοινωνίας, αποτέλεσμα της επώδυνης συγκυρίας της ακρίβειας αλλά και, σε μεγάλο βαθμό, των δικών του πολιτικών της πρώτης πενταετίας του στο μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

«Γνωρίζω ότι πολλοί συμπατριώτες με ψήφισαν όχι γιατί αποδέχονται τις ιδέες μου, αλλά για να γίνουν φράγμα στην ακροδεξιά. Τους ευχαριστώ, και τους λέω ότι μου μεταδώσατε ένα αίσθημα ευθύνης, μια αίσθηση δημοκρατίας και διαφορετικού που πρεσβεύω τις τελευταίες εβδομάδες», σχολίασε.

«Σκέφτομαι όλους εκείνους που απείχαν. Τη σιωπή τους. Την άρνηση επιλογής. Πρέπει κι εκεί να απαντήσουμε. Σκέφτομαι, τέλος, όσους ψήφισαν την κ. Λεπέν και έχουν απογοητευτεί».

Με την Μαρίν Λεπέν να έχει συγκεντρώσει το 42% των ψήφων, και το περίπου 30% των Γάλλων να απέχει από τηνν εκλογική διαδικασία η επόμενη μέρα του Εμανουέλ Μακρόν ξεκινά με βαρύ φορτίο αλλά και με μία ακόμα δοκιμασία: αυτή των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου, στις οποίες πρέπει να αποφύγει την “συγκατοίκηση”.

Η ανάλυση της Ipsos σχετικά με την ψήφο ανά ηλικιακή κατηγορία είναι αρκετά ενδεικτική του τι έχει να αντιμετωπίσει ο νέος πρόεδρος.

Ο Εμανουέλ Μακρόν κέρδισε καθαρά στους γάλλους άνω των 70 ετών (μη παραγωγικές ηλικίες) και σημαντικά καλύτερα από τον μέσο εθνικό όρο στους νέους 18-24. Στο ηλικιακό φάσμα, όμως, μεταξύ 25 και 60 ετών, η Μαρίν Λεπέν συγκέντρωσε ποσοστά αρκετά μεγαλύτερα από το εθνικό αποτέλεσμα, και στους 50-59 ετών εμφανίζεται να χάνει οριακά από την επικεφαλής της ακροδεξιάς. Το αποτύπωμα του διχασμού της Γαλλίας γίνεται σαφές και μπορεί κάποιος να φανταστεί τι θα συνέβαινε εάν δεν δρούσε καταλυτικά η προτροπή του Ζακ Λικ Μελανσόν “ούτε μία ψήφος στη Λεπέν”.

Ο θρίαμβος του Μακρόν είναι σε κάποιο βαθμό “δανεικός” και πάντως συνιστά μία εντολή ανοχής απέναντι στην εφιαλτική προοπτική που ενσάρκωνε η Μαρίν Λεπέν. Εάν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός πως ένας στους τρεις Γάλλους δεν προσήλθε στις κάλπες, το “γαλλικό υπόδειγμα” δεν δικαιολογεί ενθουσιασμό παρά μόνο ανακούφιση και περίσκεψη.

Αναμένοντας να διαπιστώσουμε ποιά θα είναι η επίδραση αυτού του εκλογικού αποτελέσματος στην μάχη των βουλευτικών εκλογών, είναι σαφές πως η Ευρώπη αισθάνεται σήμερα ικανοποιημένη που θα παραμείνει στο Παρίσι ένας πολιτικός που αν μη τι άλλο διαθέτει ευρωπαϊκό αφήγημα. Η δεύτερη οικονομία και η πρώτη στρατιωτική δύναμη της Ε.Ε συνεχίζει να διαθέτει μία ηγεσία που κοιτάζει προς τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και τις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και εκπροσωπεί το όραμα της κοινής ευρωπαϊκής στρατηγικής στην άμυνα και την εξωτερική πολιτική. Είναι αναμφίβολα μία πολύ θετική εξέλιξη και είναι ακόμα περισσότερο θετική για την Ελλάδα που φιλοδοξεί να κρατήσει σφιχτούς τους δεσμούς συνεργασίας και μέσω αυτών να ενισχύσει μία χρήσιμη συμμαχία.

Από εκεί και πέρα, η εσωτερική ανάλυση πάσχει και κάνει μάλλον προβολή επιθυμιών παρά σωστή ανάγνωση της πραγματικότητας. Η νίκη του Μακρόν δεν μεταφράζεται σε επικύρωση πολιτικών, ούτε, φυσικά, διαθέτει επιπόλαιες αναλογίες. Αντιθέτως. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει να εστιάσουν την προσοχή τους στον διχασμό του γαλλικού εκλογικού σώματος, στην θηριώδη αποχή, και στην τάση να τιμωρηθούν πρόσωπα και πολιτικές που πτωχοποιούν και περιθωριοποιούν μεγάλα κοινωνικά στρώματα.

Αυτό αφορά περισσότερο την κυβέρνηση που πρέπει να αντιληφθεί πως κανείς δεν μπορεί να της προσφέρει σημαίες ευκαιρίας εισαγωγής. Το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα βρίσκεται εδώ και ο θυμός δεν θα εκτονωθεί με πολιτικές αναλογίες και προσομοιώσεις.

Η δε αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει κι εκείνη να κατανοήσει πως το εκλογικό σώμα επιλέγει συχνά το “μη χείρον” μόνο και μόνο διότι δεν προβάλλεται εγκαίρως και τεκμηριωμένα επαρκές αντίπαλο αφήγημα διακυβέρνησης και εξόδου από την οικονομική και κοινωνική κρίση.