Οι μαυραγορίτες

Με χιονιάδες και δύο Ευρωπαϊκά Συμβούλια, με αντιστρόφως ανάλογες προσδοκίες, καθώς για την κακοκαιρία θα θέλαμε λιγότερα και από την Ευρώπη πολλά περισσότερα με την μεγαλύτερη απογοήτευση να βαρύνει την κυβερνητική απραξία, και έναν πόλεμο  κοντά στα κεφάλια μας έκλεισε και ο φοβερός Μάρτιος.

Του Παναγιώτη Ι. Δρίβα

Τώρα οδεύοντας προς το Πάσχα, όλοι αναμένουμε με αγωνία τα πρώτα 13 ευρώ να γεμίσουμε τα ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων μας (για το ακριβές του πράγματος περίπου 6,5 λίτρα για ένα μήνα), να χορτάσουμε βόλτες και να φυλάξουμε κάποια λίτρα στο τέλος για να… πεταχτούμε μέχρι το χωριό, διότι φέτος δεν έχει περιορισμούς.

Αλλά ξάφνου μια άλλη καραντίνα (αν και ο ιός επιμένει επικίνδυνα) κάνει την εμφάνισή της. Αυτή του οικειοθελούς εγκλεισμού. Διότι, όταν δεν έχεις να φας, κόβεις τα «περιττά».   

Εξάλλου, το είπαν και οι φίλοι μας στον ΣΚΑΪ. Όλοι με μια φωνή προτείνουν άλλος να κόψουμε τις μετακινήσεις (Οικονόμου), άλλος να κόψουμε το ρεύμα για καμία ωρίτσα (Πορτοσάλτε), άλλος το καλοριφέρ και κοκ.

Ενόχλησε και η συναυλία για την ειρήνη, και βγάζουν εκείνον τον πώς τον λένε μωρέ, τον ανένταχτο, τον άνετο, τον παρατρεχάμενο του Πικραμένου ντε, τον Ψαροτέτοιο τρομάρα του που αποκάλεσε φασισταριά και αγράμματους τους συμμετέχοντες τραγουδιστές, τραγουδοποιούς, καλλιτέχνες…

… επιστράτευσαν δε και κάθε λογής μεγαλόσχημη και καλοπληρωμένη «πένα», να προσπαθούν όλοι μαζί να κατασπαράξουν και να καταπνίξουν τις αντίθετες φωνές.    

Όμως δεν τους βγήκε ή καλύτερα δεν έβαλαν μυαλό από το ανάλογο μαύρο επικοινωνιακό εγχείρημα του 2015 και τους γύρισε πάλι μπούμερανγκ με χιλιάδες κόσμου κυρίως νέους να πλημμυρίζει τα Προπύλαια. Ιστορική βραδιά.

Όμοιοι ομοίω του κάθε Πούτιν, ΝΑΤΟ, και λοιπών δήθεν κουμανταδόρων της ζωής μας γαντζωμένοι στην καρεκλίτσα της εξουσίας.   

Από κοντά και κάποιοι λικβινταριστές*… 

Σημεία των καιρών, όμως, και… κατατεθέν του πολέμου ο μαυραγοριτισμός.

Μαυραγορίτες από τα γενοφάσκια τους ενισχύουν τους μεγάλους και τους μικρούς του έρποντος είδους… όσο «ψηλά» και αν στέκονται.

• Μην περιμένετε καμία φορολογία στα υπερκέρδη των πολυεθνικών και των μεγάλων εταιρειών.
• Μην περιμένετε όμως και από τον μαυραγορίτη κυρ Παντελή της μικρής γειτονιάς μας να αντιληφθεί την κρισιμότητα των στιγμών απέναντι στον συνάνθρωπο.

Όσα έβγαζαν θα βγάλουν και ακόμη περισσότερα, χωρίς αιδώ…

-Μα γιατί 10 ευρώ ένα rapid test;

-Γιατί μου δίνει το δικαίωμα το κράτος…

Διάλογος πραγματικός, ντροπιαστικός για την ανθρώπινη υπόσταση, διανθισμένος με πάσης φύσεως φθηνές δικαιολογίες της αναίσχυντης αισχροκέρδειας. 

Εποχή εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου με κρατική χορηγία, εποχή του απόλυτου αυτοεξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης, εποχή ανελευθερίας.

Λαμβάνοντας παράδειγμα από την ιστορία, μετά την καταστροφική κατοχή του ‘40, σύμφωνα με το οποίο οι προγενέστεροι δωσίλογοι και μαυραγορίτες και αυτοί που τους εκτρέφουν μετατρέπονται σε κατοπινούς ταγούς και τρανούς κατέχοντες, η επιλογή δεν χωράει δισταγμούς.

Ούτε καν περιθώριο σκέψης… επαναλαμβάνοντας, για κάποιους μονότονα:

«Όταν τελείωσε ο τελευταίος (πόλεμος), υπήρχαν νικητές και νικημένοι. Στους νικημένους, ο φτωχός λαός πέθαινε από την πείνα. Στους νικητές ο φτωχός λαός πέθαινε το ίδιο» (Μπρέχτ).

*Λικβινταριστές ονομάζονταν εκείνες ή εκείνοι, κάποια στιγμή, επαναστάτες ή επαναστάτριες που κατόπιν αποφάσιζαν να το στρίψουν ολίγον δεξιότερα, μετά συγχωρήσεως