Γ. Καμπάς, επίτιμος Α/ΓΕΣ στο libre: Η αποστολή πυρομαχικών ρίχνει νερό στο μύλο του πολέμου – Τα λάθη της Ρωσίας

Την «τεράστια διαφορά ισχύος» εις βάρος της Ουκρανίας, αλλά και το λάθος που έκαναν τα ρωσικά στρατεύματα, υπογραμμίζει στη συνέντευξή του στο libre.gr., ο επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ, Στρατηγός ε.α. Γεώργιος Καμπάς, ενώ αποκαλύπτει και τους δύο στόχους της ρωσικής επίθεσης.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία λειτουργεί ως καταλύτης για την κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα της Ευρώπης, εκτιμά επίσης, με την πρόσθετη επισήμανση ότι η Γερμανία ήδη από το 2014 και μετά, είχε αρχίσει να αυξάνει τις εξοπλιστικές της απαιτήσεις… 

• Δηλώνει σκεπτικιστής για την ελληνική ανάμειξη, καθώς, όπως σημειώνει με έμφαση, στέλνοντας πυρομαχικά και οπλισμό, «στην ουσία ρίχνουμε νερό στο μύλο του πολέμου». 

Θα προτιμούσε, προσθέτει, μια ευρωπαϊκή ειρηνευτική δύναμη που στόχο θα είχε να σταματήσει την αιματοχυσία. Κλείνοντας δηκτικά επισημαίνει ότι την πολύ μεγάλη υποστήριξη που η Ευρώπη έδωσε στην Ουκρανία, δεν την… είδαμε δύο χρόνια πριν, όταν τα τουρκικά ερευνητικά σκάφη μπαινόβγαιναν στα έξι ναυτικά μίλια του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.

Συνέντευξη στον Νίκο Παπαδημητρίου

Ερ.: Ποια εκτίμηση κάνετε, Στρατηγέ, για το αμιγώς στρατιωτικό σκέλος στον εν εξελίξει πόλεμο Ρωσίας και Ουκρανίας;

Απ.: Έχουν γίνει κάποιες βαθιές εισχωρήσεις των Ρώσων εντός της Ουκρανίας, σε μερικές περιπτώσεις τα προγεφυρώματα που έχουν δημιουργηθεί, είναι της τάξης των 100 χιλιομέτρων σε βάθος. Και, σε μερικές περιπτώσεις, στο Κίεβο π.χ. ή στο νότιο τομέα, στην περιοχή της Κριμαίας, είναι πλέον των 100 χιλιομέτρων. Αυτό δείχνει ότι υπάρχει τεράστια διαφορά ισχύος μεταξύ των δύο κρατών. Φαίνεται όμως ότι η Ρωσία έκανε ένα λάθος γιατί ενεπλάκη πάρα πολύ νωρίς σε κατοικημένους τόπους και οι επιχειρήσεις εντός αυτών, είναι μια από τις δυσκολότερες στρατιωτικές επιχειρήσεις (αυτή και η απόβαση είναι οι πιο δύσκολες).

Δεν μιλάμε πλέον για τακτικές επιχειρήσεις αλλά για αγώνα εκ του συστάδην, όπου μετράει και η ψυχή του καθενός, το ηθικό του, η εκπαίδευσή του, η γνώση της πόλης. (Κατά τον ίδιον τρόπο, στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Σοβιετικοί σταμάτησαν την προέλαση των Γερμανών στο Στάλινγκραντ). Ωστόσο, ενώ αρχικώς επιβραδύνθηκε η προέλαση των Ρώσων λόγω της εμπλοκής τους στις κατοικημένες περιοχές, τώρα επιταχύνεται και πάλι το επιχειρησιακό τους τέμπο, με στόχο να είναι από θέση ισχύος στις διαπραγματεύσεις όποτε αυτές γίνουν. Στόχος τους φαίνεται πως ήταν αφενός να γίνει η Αζοφική θάλασσα μια ρωσική λίμνη, αφετέρου η εγκαθίδρυση μιας φιλορωσικής κυβέρνησης, που θα αλλάξει την κατεύθυνση της χώρας αποτρέποντας έτσι να φθάσει το ΝΑΤΟ στην μπροστινή τους αυλή.

Ερ.: Πώς προδιαγράφεται το μέλλον, σε διαπραγματεύσεις και επιχειρήσεις, από εδώ και πέρα;

Απ.: Πιστεύω ότι, παρόλο που γίνονται αυτές οι διαπραγματεύσεις, θεωρώ ότι ακόμη έχουμε πάρα πολύ δρόμο. Και οι μεν και οι δε πήγαν στις διαπραγματεύσεις με τον αέρα του νικητή, που και στις δύο περιπτώσεις είναι λάθος. Πρέπει να καταλάβουν και οι μεν και οι δε ότι σε μια τέτοια κατάσταση κανείς δεν πρέπει να έχει τον πρώτο λόγο και θα πρέπει να προσπαθήσουν να βρουν μια χρυσή τομή.

Εφόσον δεν υπάρχει αυτό, οι Ρώσοι θα συνεχίσουν να χτυπάνε την Ουκρανία, να δημιουργούν συνθήκες ασφυξίας σε αυτήν, ώστε να κάνουν τους Ουκρανούς να πεισθούν σε μια πιο συγκαταβατική λύση από την αρχική τους θέση, «μαζέψτε τα όλα και φύγετε και από την Κριμαία».

Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει κάποιος που να τον ακούν και οι δύο, π.χ. ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών.

Ερ.: Βλέπετε αλλαγές στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα; Με δεδομένο ότι η Γερμανία άλλαξε την πολιτική επτά δεκαετιών μέσα σε μια μέρα…

Απ.: Θεωρώ ότι ο άδικος και καταστροφικός αυτός πόλεμος στην Ουκρανία, στην αυλή της Ευρώπης εν έτει 2022, ουσιαστικά την αφύπνισε (την Ευρώπη). Όσο και αν φαίνεται παράδοξο αυτό, η Ευρώπη κατάλαβε πλέον ότι κινδυνεύει η ίδια μέσα στο γεωγραφικό της χώρο από αναθεωρητικούς ηγήτορες και πολιτικές ηγεσίες.

Αυτό την έκανε να φανεί ότι συσπειρώνεται σε αυτήν τη φάση τουλάχιστον και να κάνει κάποια βήματα προς την, στρατιωτική περισσότερο, ολοκλήρωσή της. Το πιο εντυπωσιακό είναι οι κυρώσεις που ακρωτηριάζουν και την ίδια την Ευρώπη. Από την άλλη, μπροστά στα ιδεώδη της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, και του δόγματος περί μη αλλαγής συνόρων, αναγκάζεται να κάνει κάτι τέτοιο. Η στρατιωτική ολοκλήρωση της Ευρώπης είναι κάτι που θα αργήσει πάρα πολύ, δεν είναι κάτι πολύ εύκολο. Όλα αυτά τα χρόνια η Ευρώπη είχε μάθει να λειτουργεί παράλληλα με το ΝΑΤΟ.

Τώρα όμως με το Strategic Compass που συζητείται στην Ευρώπη με πρωτοβουλία του Μακρόν, έχει αρχίσει κάτι να διαφαίνεται. Ξεκίνησε δηλαδή πριν την Ουκρανία, ο πόλεμος στην οποία θα είναι και ένας καταλύτης να επιταχυνθούν τα σχέδια αυτά. Από την άλλη, όμως, οι χώρες είναι πολλές και άρα δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί, θα γίνει όμως κάποια στιγμή. Όσον αφορά τη Γερμανία, είναι μια χώρα με πολλές δεσμεύσεις στα εξοπλιστικά, αλλά από το 2014 και μετά, σιγά σιγά άρχισε να αυξάνει τις εξοπλιστικές της απαιτήσεις. Όταν είχα επισκεφθεί τη Γερμανία το 2019, ως Αρχηγός, με επίσημη πρόσκληση του Γερμανού ομολόγου μου, είδα τότε ένα στρατό που είχε αρχίσει να αναβαθμίζεται και να πολλαπλασιάζεται.

• Το τελευταίο βήμα έγινε από τον καγκελάριο, με τα 100 δισ. – εκ των οποίων τα 50 δισ. είναι πραγματική αύξηση, καθώς τα άλλα 50 είχαν ανακοινωθεί ως αύξηση του προϋπολογισμού για το 2022 -. Με αυτό όμως δείχνει μια αλλαγή τακτικής πλέον, καθώς η Καγκελαρία δίνει μεγάλη βαρύτητα στη βελτίωση και την αναβάθμιση των δυνατοτήτων και την αύξηση των Ενόπλων Δυνάμεων.

Η Γερμανία έχει, μαζί με την Αμερική, τις ισχυρότερες αμυντικές βιομηχανίες στον κόσμο, συνεπώς πολλά από αυτά τα χρήματα θα ξαναπέσουν στη Γερμανία. Τώρα όμως, χρήματα που θα πήγαιναν σε ειρηνικούς σκοπούς βλέπουμε πως κατευθύνονται στη στρατιωτική ισχύ. Εξέλιξη που έχει την ανάγνωση ότι σκληραίνει και πάλι το προφίλ των χωρών.

Ερ.: Να πάμε και στα δικά μας; Ο τόνος στις τοποθετήσεις της ελληνικής κυβέρνησης και, κυρίως, η αποστολή στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία, τι προμηνύουν για τις σχέσεις μας με τη Ρωσία; Είναι κάτι που σας βάζει σε ανησυχία;

Απ.: Είμαι έντονα σκεπτικιστής πάνω σε αυτό το θέμα διότι, στέλνοντας πυρομαχικά και οπλισμό σε μια χώρα που πολεμάει – η οποία δικαίως πολεμάει διότι δέχεται μια επίθεση, η χώρα καταστρέφεται και σκοτώνεται ο κόσμος της – στην ουσία ρίχνουμε νερό στο μύλο του πολέμου.

• Θα ήταν καλύτερα αν μπορούσαμε – το βρίσκω πολύ δύσκολο και η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να το κάνει μόνη της – να προσπαθήσουμε με διπλωματικούς τρόπους, με ειρηνευτικές δυνάμεις να πάμε και να σταματήσουμε αυτόν τον πόλεμο, να τους ζητήσουμε να σταματήσει αυτή η αιματοχυσία.

Για τη σχέση μας με τη Ρωσία, μετά από αυτό που έγινε, μας χωρίζει μια πάρα πολύ μεγάλη απόσταση. Έκανε μια αναθεωρητική κίνηση που και εμείς, ως χώρα, βιώνουμε τα τελευταία πολλά χρόνια με την αναθεωρητική Τουρκία που έχουμε δίπλα μας. Έχουμε πληρώσει πολλά δισ. σε εξοπλισμούς, ενώ έχουμε χάσει και ανθρώπους.

Θα ήταν πολύ καλύτερα η χώρα μας να διαθέσει ανθρωπιστική βοήθεια, ακόμη και στρατιωτικά νοσοκομεία να στείλει, όπως είχε γίνει στο Αφγανιστάν.

Ερ.: Πολλοί βλέπουν αλλαγή στρατηγικού μοντέλου στη χώρα μας, με περισσότερο ενεργό ρόλο. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε με τη διαπίστωση αυτή και αν ναι, τι πλεονεκτήματα και τι μειονεκτήματα έχει ένα τέτοιο μοντέλο;

Απ.: Όταν ήμουν εν ενεργεία εισηγούμουν πάντα ότι όντας μέσα σε μεγάλες συμμαχίες, όπως είναι το ΝΑΤΟ ή η Ε.Ε., υπό αυτούς τους οργανισμούς θα μπορούσαμε να έχουμε μεγαλύτερες συνεισφορές σε κοινές δράσεις που θα είναι όμως αποφασισμένες από τους οργανισμούς αυτούς και διεξοδικά εγκεκριμένες από την Ελλάδα, το Κοινοβούλιο και το ΚΥΣΕΑ.

Μιλάμε για δράσεις, οι οποίες πιθανώς να διακινδυνεύουν σε ορισμένες περιπτώσεις και το μέλλον της χώρας.

Ερ.: Βλέπετε να αλλάζουν στο εξής οι ισορροπίες σε Αιγαίο και Κύπρο, δεδομένης της τουρκικής ουδετερότητας στο ουκρανικό αφενός, της καθαρής ελληνικής στάσης αφετέρου;

Απ.: Είδαμε πολύ μεγάλη υποστήριξη από την Ευρώπη προς την Ουκρανία, υποστήριξη που δεν είδαμε πριν από δύο χρόνια όταν οι Τούρκοι καταπατούσαν κάθε έννοια διεθνούς δικαίου στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, όταν το «Ορούτς Ρέις» μπαινόβγαινε στα έξι ναυτικά μίλια.

• Δεν είδαμε κάποια ανάλογη στήριξη, παρότι εμείς είμαστε μέλος και του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Εμένα με προβληματίζει, για να μην πω ότι με φοβίζει, ότι θα ανοίξει η όρεξη του Ερντογάν να αμφισβητήσει πιο δυνατά πλέον τις Συνθήκες που τον κρατάνε στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Αυτό είναι και το πλέον επικίνδυνο, δεν ξέρουμε πώς θα λειτουργήσει, ποιον θα έχει σύμμαχο από πίσω.