Ανάλυση: “Φανταιζί” αποπομπή

Το γεγονός πως πριν τις εκλογές του 2007 με διαδικασίες fast track -σε πολλές περιπτώσεις χωρίς καν αποδεικτικά- δόθηκαν αποζημιώσεις στους πυρόπληκτους της Ηλείας στο πλαίσιο της αγωνιώδους προσπάθειας της κυβέρνησης Καραμανλή να απορροφήσει την οργή για τους δεκάδες νεκρούς στις πυρκαγιές εκείνου του καλοκαιριού είναι παγκοίνως γνωστό.

Εχει καταγραφεί σε δεκάδες ρεπορτάζ των εφημερίδων εκείνης της εποχής, έχει καταγγελθεί από την τότε αντιπολίτευση, έχει επιβεβαιωθεί από τοπικούς παράγοντες. Το Ταμείο Μολυβιάτη που συστάθηκε και βρέθηκε μπροστά στο Έβερεστ της γραφειοκρατίας δίχως να καταστεί εφικτό να υλοποιήσει όσα είχε δεσμευτεί η κυβέρνηση, είναι επίσης κάτι γνωστό.

Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης αποπέμφθηκε όχι επειδή συνέβησαν αυτά που συνέβησαν εκείνη την περίοδο (“μοίραζαμε λεφτά, κι έτσι γυρίσαμε το παιχνίδι, αλλιώς θα χάναμε με 15 μονάδες”, είπε ο τότε υπουργός και τώρα δήμαρχος Σπάρτης Πέτρος Δούκας), αλλά διότι αντέδρασε χασκογελώντας και χαριεντιζόμενος επιβράβευσε εκείνη την λογική Μαυρογυαλούρου.

Βεβαίως, σε άλλες περιπτώσεις κυνικής παραδοχής ανάλογων πράξεων ή παραλλείψεων δεν υπήρξε η “ευαισθησία” που εκδηλώθηκε ακαριαία μόλις είδε το φως της δημοσιότητας το βίντεο από την ομήγυρη της Σπάρτης. Και είναι προφανές πως ο Σπήλιος Λιβανός “θυσιάζεται” στο πλαίσιο της επίδειξης πολιτικής πυγμής από τον πρωθυπουργό. Είναι μια “φανταιζί” αποπομπή, κάτι σαν μια ποδοσφαιρική ντρίμπλα στα προβλήματα και τα δημοσκοπικά μηνύματα.

Εν κατακλείδι, πέραν της αποπομπής, καλό θα ήταν να συνοδευτεί και με μία ομολογία του παραταξιακού πολιτικαντισμού εκείνης της εποχής. Μια συγγνώμη. Εκτός εάν ο πρωθυπουργός σκοπεύει να ζητήσει πολιτικές ευθύνες από τον τότε πρωθυπουργό και βουλευτή της Ν.Δ Κώστα Καραμανλή…

Libre