2021 Τα σημαντικότερα γεγονότα με μια ματιά (εικόνες)

Ο κοροναϊός, η πανδημία και η αντιμετώπισή της σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν για το 2021 και παραμένει και το 2022 ως κυρίαρχο πρόβλημα με βασικό μέλημα όλων των κοινωνιών, να πετύχουν ένα ιδιαίτερα αυξημένο ποσοστό εμβολιασμένων πολιτών ώστε να χτίσουν το επιθυμητό τείχος ανοσίας.

Με βάση τα δεδομένα που είχαμε στις αρχές του 2021 και την επικράτηση της γνωστής και ως Βρετανικής μετάλλαξης, αρκούσε ένα 75-80% του πληθυσμού για να θεωρήσουμε την πανδημία ως μια τελειωμένη για την ανθρωπότητα υπόθεση, κυρίως ως προ το θανατηφόρο σκέλος της.

Η εκτίμηση αποδείχτηκε λανθασμένη.

Η επικράτηση της μετάλλαξης Δέλτα από το καλοκαίρι και ύστερα και η πληθώρα των αρνητικών δημοσιευμάτων για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων με μπόλικα fake news, έφεραν τρικυμίες στη πλεύση του καραβιού που ακούει στο όνομα “Επιχείρησης Ελευθερία”, για το 2021.

Στο κλείσιμο της χρονιάς η χώρα μπαίνει στη τρίτη δόση εμβολίου με Pfizer και Moderna, που ανακοινώθηκε στο τρίμηνο, παράλληλα με τις ανάλογες αποφάσεις σε Ισραήλ και Βρετανία, και παράλληλα με τη μετάλλαξη Όμικρον που εμφανίστηκε και στην Ευρώπη.

Η ανάγκη επιστροφής σε μια… κανονική κανονικότητα και οι επιστημονικές διαβεβαιώσεις, έστειλαν τους Έλληνες στα εμβολιαστικά κέντρα, καθώς μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου είναι χαρακτηριστικό πως κλείστηκαν πάνω από 1 εκ τρίτες δόσεις. Φυσικά, ρόλο έπαιξε και το περιβόητο πρόστιμο για τους 60 άνω, το οποίο μένει να δούμε πώς θα λειτουργήσει με το “καλημέρα” του 2022, όταν και θα εισπραχθεί.

Ελληνική πολιτική σκηνή

Η ΝΔ αντιμετώπισε τη κρίση εμπιστοσύνης, κυρίως για τον τρόπο που χειρίστηκε και χειρίζεται τα οικονομικά ζητήματα, ενώ αυτοί που πράγματι, επλήγησαν περισσότερο, είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Από την άλλη, το πρόστιμο των 100 ευρώ στους μη εμβολιασμένους των 60 άνω, αλλά και η “ειδική μεταχείριση” που επέλεξε η κυβέρνηση για την εκκλησία και τα σώματα ασφαλείας, αναδεικνύουν ένα ζήτημα διαρκούς “μετρήματος” των απωλειών.

Ένα από τα ζητήματα άλλωστε που προβληματίζει σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι η “απελευθέρωση” των εξουσιών και υπερεξουσιών και η διαχείριση που γίνεται από τις κατά τόπους κυβερνήσεις ως προς τα έκτακτα μέτρα που μονιμοποιούνται.

Για παράδειγμα, στο μέτρο της επιβολής του προστίμου των 100 ευρώ, όπως και σε άλλα μέτρα που αφορούσαν την αντιμετώπιση της πανδημίας, δεν υπήρχε ρητή και εκ των προτέρων προκαθορισμένη ημερομηνία επανεξέτασής τους, και αυτό είναι ζήτημα που θα βρει μπροστά της η κυβέρνηση, μέσα στους επόμενους μήνες. Κοινώς, τα ζητήματα της περιβόητης Συνταγματικότητας των μέτρων που έχει αποφασίσει να λάβει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο 2022 προσπάθησε να “μαζέψει” τα εσωτερικά του ζητήματα παρότι δεν έφτασε στο Συνέδριο, ενώ ζωτικής σημασίας ζητούμενό του είναι το πώς θα επανατοποθετηθεί στη δημόσια σφαίρα με ρεαλιστικές προτάσεις που άπτονται των κοινωνικών ζητημάτων, ανάμεσα στα οποία είναι και το πανδημικό πρόβλημα.

Το ΚΙΝΑΛ κλήθηκε με τον πιο δραματικό τρόπο να εκλέξει αρχηγό, με τον Νίκο Ανδρουλάκη να αναδεικνύεται σε ηγέτης του, ενώ το ΚΚΕ έδειξε να κεφαλαιοποιεί με τρόπο ουσιαστικό, την αντιπολιτευτική του πορεία.

Όπως και να’χει, μέσα στο 22 αναμένεται όλα τα κόμματα να βρεθούν προ των ζητημάτων των ελευθεριών και των αιτημάτων που θα προκύψουν από τη βάση, η οποία ορίζει, κατευθύνει και ξεκαθαρίζει τα πράγματα ανάλογα με τις συγκυρίες.

Οικονομία… με ανάκαμψη του τουρισμού

Τα νούμερα τόσο σε αφίξεις, όσο και σε εισπράξεις, αδιάψευστος μάρτυρας ενός μεγάλου καλοκαιριού, που άργησε να ξεκινήσει, όμως είχε ένα μακρύ εντυπωσιακό φινάλε.

Στις 9 Μαρτίου, ο τότε υπουργός τουρισμού Χάρης Θεοχάρης, σε διαδικτυακή του συνέντευξη τύπου στο πλαίσιο της επίσης διαδικτυακής έκθεσης τουρισμού ITB του Βερολίνου, δήλωσε ότι η Ελλάδα θα ανοίξει τα σύνορα της για τους ξένους τουρίστες στις 14 Μαΐου και θα δέχεται όσους έχουν πιστοποιητικά εμβολιασμού, νόσησης, ή μοριακό τεστ 72 ωρών.

Η απόφαση αυτή υπήρξε καταλυτική για πολλές από τις εξελίξεις που ακολούθησαν. Σίγουρα ήταν ο κύριος λόγος που ήρθε μεγάλος αριθμός Αμερικανών τουριστών στη χώρα, τάση που όπως φαίνεται θα συνεχιστεί και του χρόνου.

Η Σαντορίνη γέμισε ξανά επισκέπτες.

Στις 3 Μαΐου ανοίγουν οι εξωτερικοί χώροι της εστίασης και στα μέσα του μήνα πολλοί τολμηροί ξενοδόχοι, έχοντας ήδη προσλάβει το προσωπικό τους, ανοίγουν επίσης και περιμένουν. Τον Ιούνιο ξεκινά η κούρσα, με τους Βρετανούς και τους Ρώσους να είναι άφαντοι. Οι υπόλοιπες αγορές είχαν πάρει όλες μπρος. Οι κρατήσεις της τελευταίας στιγμής, έγιναν τελικά κρατήσεις του τελευταίου λεπτού. Και ήταν πραγματικά βροχή.

Στα τέλη Ιουλίου, η βρετανική κυβέρνηση άφησε επιτέλους τους πολίτες της να ταξιδέψουν και έτσι συμπληρώθηκε ένα ακόμη κομμάτι του παζλ για τον ελληνικό τουρισμό. Οι Ρώσοι, οι Κινέζοι, οι Τούρκοι αλλά και όλοι οι βαλκάνιοι τουρίστες φέτος δεν πάτησαν το πόδι τους για διακοπές στη χώρα μας, ο καθένας για τους λόγους του. Η Ελλάδα είχε στόχο να πετύχει το 50% των επιδόσεων του τουρισμού εφέτος σε σχέση με το 2019. Τόσο σε αφίξεις, όσο και σε έσοδα. Φαίνεται ότι το πέτυχε, κάτι που αποτελεί πυξίδα και για την επόμενη σεζόν.

Κάηκε η Εύβοια

Το 2021 θα μείνει ως η χρονιά που κάηκε η Εύβοια. Ανάμεσα στις 428 δασικές πυρκαγιές που κατέγραψε η Πυροσβεστική Υπηρεσία το καλοκαίρι που μας πέρασε, εκείνη της βόρειας Εύβοιας ήταν η πλέον καταστροφική, σε μια περιοχή με μοναδικό φυσικό πλούτο.

Οι καταγραφές κάνουν λόγο για περισσότερα από 512.000 στρέμματα καμένου δάσους, καθιστώντας την καταστροφή ως τη μεγαλύτερη όλων των εποχών στην Ελλάδα από μια πυρκαγιά.

Κάτοικοι, εθελοντές και πυροσβέστες έδιναν επί ημέρες αδιάκοπη μάχη με τη φωτιά, με τη ζωή τους να βρίσκεται διαρκώς σε κίνδυνο. Οι εικόνες θύμιζαν Αποκάλυψη.

Εκτός της Εύβοιας, οι πυρκαγιές του καλοκαιριού κατέστρεψαν εκτάσεις και στην Αττική, την Ηλεία, τη Μεσσηνία, τη Μάνη, την Αχαϊα, τη Σαλαμίνα, τη Ζάκυνθο και αλλού. Τρεις άνθρωποι συνολικά έχασαν τη ζωή τους, εκ των οποίων ο ένας εθελοντής πυροσβέστης, ένας χειριστής μηχανήματος και ένας 55χρονος που κατέληξε μετά από 38 ημέρες νοσηλείας λόγω εγκαυμάτων.

Οι προεκτάσεις της καταστροφής κυρίως για τους κατοίκους της περιοχής αλλά όχι μόνο για αυτούς, είναι πολλές. Από τις φωτιές επλήγησαν τόσο οι φυσικοί πόροι, όσο και οι τοπικές οικονομίες.

Μέσα από τον όλεθρο, κρατάμε την συλλογική αλληλεγγύη που βρήκε τρόπο να εκφραστεί τόσο μέσα από τη συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τους πληγέντες, αλλά και μέσα από τα καλέσματα για τη στήριξη του τοπικού τουρισμού, και φυσικά στο πεδίο της μάχης, όταν πλάι – πλάι Έλληνες πυροσβέστες και εθελοντές, και ξένες δυνάμεις από τη Ρουμανία και τη Πολωνία, έδιναν αδιάκοπο αγώνα με υπεράνθρωπες δυνάμεις. Μέλημα της Πολιτείας, να θέσει το ζήτημα της Κλιματικής Κρίσης στη διαρκή ατζέντα της με τρόπο υπερκομματικό, με γνώμονα τις επόμενες δεκαετίες.

Η χρονιά που έφυγε ο Μίκης

Μίκης Θεοδωράκης, Φώφη Γεννηματά, Mad Clip.

Στις 2 του Σεπτέμβρη, ο οικουμενικός Μίκης, πέρασε στο πάνθεον των αθανάτων κάνοντας τους πάντες να υποκλιθούν, απ’ όποιο πολιτικό – κοινωνικό μετερίζι κι αν προέρχονταν. Η τελευταία του επιθυμία ήταν να ταφεί στον Γαλατά Χανίων, όπως και έγινε παρά τις ενδοοικογενειακές αντιδικίες. Τελευταία του επιθυμία ήταν επίσης να μείνει στις μνήμες ως κομμουνιστής.

“Τώρα, στο τέλος της ζωής μου, την ώρα των απολογισμών, σβήνουν απ’το μυαλό μου οι λεπτομέρειες και μένουν τα “Μεγάλα Μεγέθη”, ανέφερε σε επιστολή του προς τον ΓΓ του ΚΚΕ, ο ίδιος. “Για το λόγο αυτό θέλω να αφήσω αυτόν τον κόσμο σαν κομμουνιστής”.

Την ίδια μέρα με τον Μίκη όμως, έφυγε εντελώς άδικα, πρόωρα και ο Mad Clip. Κανείς δεν προχώρησε φυσικά σε σύγκριση, τα μεγέθη είναι δραματικά ανόμοια. Όμως, αυτή η τραγική σύμπτωση έμπλεξε τις γενικές και τα “αντίο”, στο ίδιο timeline των εγχώριων social media. Αν μη τι άλλο, ο θάνατος του Mad Clip, μας έκανε να κοιτάξουμε ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας του τόπου, τον τρόπο που επιλέγει να εκφράζεται, τον τρόπο που εξωτερικεύεται, και το πώς ορίζει εκείνη τη δική της, νέα κανονικότητα.

Από την άλλη, το 2021 έφτασε προς το τέλος του με ακόμη ένα θάνατο που πάγωσε τον χρόνο και τις εξελίξεις.

Στις 25 Οκτωβρίου του 2021, τα κόμματα σταμάτησαν τις αντιπαραθέσεις τους για την πανδημία και την οικονομία, μπροστά στο σοκ από τον πρόωρο χαμό της Φώφης Γεννηματά.

Όταν η Φώφη Γεννηματά παραιτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου για λόγους υγείας από την μάχη για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, κανείς δεν θα μπορούσε να πιστέψει ότι μόλις σε 13 ημέρες θα έφευγε από τη ζωή. Πάλεψε με δύναμη ψυχής και αποφασιστικότητα με τον καρκίνο από το 2008, και με τον ίδιο τρόπο πάλεψε μέχρι τη τελευταία στιγμή, μένοντας στις μνήμες όλων ως η γυναίκα που δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Η παρακαταθήκη της, ήταν η μάχη της για ενότητα, αλλά και η μάχη για ζωή, που τη στήριξε με τη μεγαλύτερη γενναιότητα που μπορεί κανείς να επιδείξει.

Γυναικοκτονίες… στο ημερήσιο αστυνομικό δελτίο

Μέχρι και τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο 16 γυναίκες έχουν δολοφονηθεί στην Ελλάδα μέσα στο 2021. Από τις 29 Νοεμβρίου μέχρι και τις 13 Δεκεμβρίου σε διάστημα δηλαδή μόλις 14 ημερών 4 γυναίκες έχασαν τη ζωή τους από τα χέρια των συντρόφων τους.

Αρκετές από αυτές είχαν προειδοποιήσει για την κακοποίησή τους, είτε τις Αρχές, είτε κοντινά τους πρόσωπα. Παρ’ όλα αυτά κανείς δεν τις προστάτευσε.

Κι’ όλα αυτά ενώ ακόμα γίνεται δημόσιος διάλογος για το εάν ο όρος «γυναικοκτονία» είναι ή όχι δόκιμος, και ενώ ακόμα το κράτος αδυνατεί να προστατέψει θεσμικά τις γυναίκες που βρίσκονται σε κίνδυνο.

Το ελληνικό… #metoo

Πέραν από την πανδημία και τις νέες οικονομικές προκλήσεις όμως, το 2021 ήταν και η χρονιά της ορατότητας ως προς τα κοινωνικά ζητήματα. Και εδώ (μαζί με τη πρόοδο σε εμβόλια και φάρμακα) μπορούμε να εντοπίσουμε τη πιο ελπιδοφόρα πτυχή των μηνών που ζήσαμε.

Οι αποκαλύψεις της Σοφίας Μπεκατώρου τράβηξαν τη κουρτίνα, και σταδιακά το #MeToo έγινε επιτέλους και μια ελληνική κανονικότητα. Στον καλλιτεχνικό χώρο, οι δεκάδες καταγγελίες που έφτασαν σε καταιγιστικούς για τα δεδομένα ρυθμούς -ιδίως στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών- κλόνισαν ακόμη πιο βαθιά την ελληνική κοινωνία. Κάθε εβδομάδα η Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας είχε να αντιμετωπίσει να πρόσθετα στοιχεία, ξεκινώντας προκαταρκτικές έρευνες προκειμένου να ερευνηθούν αδικήματα που σχετίζονταν με σεξουαλική κακοποίηση.

Παρά τα όποια λάθη ή καθυστερήσεις, η ελληνική Δικαιοσύνη ερεύνησε και ερευνά ακόμη υποθέσεις που δεν έχουν παραγραφεί, όπως και υποχρεούταν, δίνοντας βαρύτητα σε αυτές, όπου οι καταγγελίες ήταν περισσότερες από μία. Ανάμεσα στις καταγγελίες για παραβατική συμπεριφορά ηθοποιών του θεάτρου, σκηνοθετών και άλλων προσώπων, ξεχώρισαν οι δικογραφίες που σχηματίστηκαν σε βάρος του Δημήτρης Λιγνάδη και του Πέτρου Φιλιππίδη.

Από εκεί και πέρα, μπορεί οι αποκαλύψεις για τις κακοποιήσεις να έγιναν ψηφιακό “κτήμα” μας με πρακτικές συνέπειες για τους πρωταγωνιστές τους, ωστόσο ένα ζήτημα που κινητοποίησε ακόμη περισσότερο τα κοινωνικά αντανακλαστικά, ήταν και είναι οι γυναικοκτονίες. Βασιλική, Κωνσταντίνα, Καρολάιν, Ελένη, Γαρυφαλιά, Ανίσα, Μαρία, Σταυρούλα, Ελένη, Μόνικα, Δώρα, Νεκταρία, Ντεμέκ, είναι τα ονόματα γυναικών που έχασαν τη ζωή τους μέσα στο 2021 λόγω του φύλου τους, με τον όρο “γυναικοκτονία” να μην έχει καθιερωθεί ακόμη στην ποινική νομοθεσία ως έγκλημα με ιδιαίτερα σεξιστικά χαρακτηριστικά.

Ένα από τα ζητούμενα λοιπόν του ‘22 είναι αφενός η αποδοχή του όρου της γυναικοκτονίας ευρύτερα στο δημόσιο λόγο, αλλά και η εμβάθυνση σε νομικό επίπεδο, κάτι που ζητούν εμφατικά πολλές οργανώσεις, μεταξύ των οποίων και η Επιτροπή Φύλου & Ισότητας της Παιδαγωγικής Σχολής του ΑΠΘ.

Πολιτισμός… επιστροφή στη μυθοπλασία

Το 2021 όμως, ήταν η χρονιά της επιστροφής της μυθοπλασίας, του δειλού μεν, εμφατικού δε, ανοίγματος των κεντρικών θεατρικών σκηνών, του ξεσκουριάσματος των κινηματογραφικών αιθουσών και των φρέσκων εν γένει παραγωγών, που στρώνουν το έδαφος για μια νέα χρονιά με πολλές υποσχέσεις. Ο πολιτισμός λειτούργησε αν μη τι άλλο ως το καλύτερο αντιστάθμισμα στη συλλογική, ψυχολογική μας ανισορροπία, κλείνοντας το μάτι σε ένα μέλλον αισιοδοξίας.

Σημείο εγχώριας αναφοράς ήταν σίγουρα το άνοιγμα της Εθνικής Πινακοθήκης, με μάσκες, μέτρα και αποστάσεις, ωστόσο έδωσε το έναυσμα για να περιμένουμε περισσότερα στα πλαίσια του “ξαναβγαίνουμε έξω”.

Αρχές Ιουνίου και μετά από 18 μήνες σιωπής, ο Πολιτισμός επέστρεψε και επίσημα. Το Φεστιβάλ Αθηνών ξεκίνησε, το ίδιο και τα παραδοσιακά θερινά φεστιβάλ. Ο κόσμος έτρεξε να αγκαλιάσει τις παραστάσεις, έπιασε καρέκλες στις καθιστές συναυλίες, γέμισε τα θερινά σινεμά στα όρια της χωρητικότητας που τους επέτρεψαν τα μέτρα. Παράλληλα, το Εθνικό Θέατρο απέκτησε τον Γιάννη Μόσχο στη θέση του διευθυντή, και συνολικά όλα τα θέατρα προσπάθησαν να επαναριοθετηθούν. Στα… highlight της σεζόν, ήταν φυσικά και η “φυγή” του Άρη Σερβετάλη, αλλά και η εισβολή στη παράσταση του Ζαραλίκου.

Στην “ποπ κουλτούρα” είχαμε την επικράτηση των γυναικών με το κίνημα #FreeBritney να ξεχωρίζει. Παράλληλα, γυναίκες όπως η Μόνικα Λιουΐνσκι και η Μία Φάροου βγήκαν μπροστά μιλώντας για τις ζωές τους, με τις κακοποιητικές σχέσεις να έρχονται συνολικά στην επιφάνεια.

Η καινούργια συνθήκη άλλωστε ορίζει πως κανείς δεν μπορεί να εξαιρεθεί της κριτικής. Το cancel culture ήρθε για να μείνει και αν μη τι άλλο θέτει τους προβεβλημένους, προ των ευθυνών των πράξεών τους. Το αν θα συμπαρασύρει σαν τσουνάμι ακόμη και όσους προσπαθούν να διακωμωδήσουν τα όρια της πολιτικής ορθότητας και της σάτιρας μέσα από τα τηλεοπτικά “στασίδια” τους, θα το δούμε περισσότερο μέσα στην επόμενη χρονιά.

Η τηλεόραση κυριαρχήθηκε σε κάθε περίπτωση από μια mainstream αντισυστημικότητα, με σειρές σαν το Succession και το White Lotus, μιας και η παγκόσμια κοινότητα προσπαθεί με κάθε τρόπο να εμβαθύνει στα τεμαχισμένα όρια των κοινωνιών στις οποίες ζει.

Παράλληλα, η κανονικότητα του 2021, μας έφερε τη καθιέρωση του λεγόμενου “σινεμά για το σπίτι”, με την πρώτη ταινία σε εισιτήρια στην Ελλάδα να είναι το “No Time to Die” που έφτασε στα 300.000. Κατά τα λοιπά, ποπ κορν, καναπές, streaming applications και φυσικά, Κ-dramas και K-Pop που κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος στη δυτική κοινή γνώμη. Α, και το Squid Game που έσπασε κάθε ρεκόρ τηλεθέασης στο Netflix.

Διεθνείς ανατροπές

Οι διεθνείς εξελίξεις στιγματίστηκαν από εκλογικές, νομισματικές, ενεργειακές, περιβαλλοντικές παραμέτρους.

Κοντολογίς, είδαμε προβεβλημένους πολιτικούς να “πέφτουν” αναπάντεχα ή άδοξα (Σεμπάστιαν Κούρτς, Μπενιαμίν Νετανιάχου, Ζόραν Ζάεφ) και ζάπλουτους επιχειρηματίες να “ανεβαίνουν” στο διάστημα (Ρίτσαρντ Μπράνσον, Τζεφ Μπέζος). Είδαμε πολυετείς κύκλους να κλείνουν (της Άνγκελα Μέρκελ στην καγκελαρία, των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν) και άλλους νέους να ανοίγουν (του Όλαφ Σολτς στην καγκελαρία της Γερμανίας, του Τζο Μπάιντεν στην προεδρία των ΗΠΑ, του Μάριο Ντράγκι στην πρωθυπουργία της Ιταλίας αλλά και των Ταλιμπάν που άλωσαν την Καμπούλ). Είδαμε νομίσματα να χάνουν την αξία τους (υποτίμηση τουρκικής λίρας) και τιμολόγια (φυσικού αερίου, ηλεκτρικού) να εκτοξεύονται σε νέα πρωτοφανή ύψη.

Είδαμε δυσοίωνες προβλέψεις (για το κλίμα) και αμφισβητούμενης αποτελεσματικότητας δεσμεύσεις (επίσης για το κλίμα) που μένει να φανεί εάν και κατά πόσο θα ευοδωθούν. Είδαμε ακραία καιρικά φαινόμενα (μεγαπυρκαγιές, παγετούς) αλλά και ακραίες σκηνές στους δρόμους (εισβολή στο Καπιτώλιο). Κι όλα αυτά, στη σκιά μιας πανδημίας που δεν έχει αφήσει κανέναν ανεπηρέαστο και συνεχίζει.

Ο Αντετοκούνμπο στην κορυφή του NBA και του κόσμου

Η μεγαλειώδης ταπεινότητα του Γιάννη Αντετοκούνμπο και των Ελλήνων Ολυμπιονικών μας, η ανιδιοτελής μάχη των υγειονομικών της πρώτης γραμμής, οι επιστημονικές ανακαλύψεις, η δύναμη ψυχής όσων έφτιαξαν ένα ασφαλές έδαφος για να τοποθετηθούν εκείνοι που δεν έχουν φωνή, οι εκπρόσωποι της νέας ελληνικής πολιτιστικής παραγωγής, μας έκαναν να αισιοδοξούμε πως ίσως, μπορούμε να βρούμε κάτι καλύτερο μπροστά μας τα επόμενα χρόνια.