Η φύση και το κενό…

Το έντονο ενδιαφέρον που επικρατεί για την “θριαμβευτική” νίκη του Νίκου Ανδρουλάκη στο ΚΙΝ.ΑΛ, υποκρύπτει αναμφίβολα κομματικές σκοπιμότητες και μιντιακές “επιθυμίες”, θα ήταν, όμως, υποκριτικό να περιοριστούν μόνο σε αυτή την (υπαρκτή και ισχυρή) παράμετρο οι όποιες αναλύσεις.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Ως γνωστόν η φύση απεχθάνεται τα κενά και σπεύδει να τα καλύψει. Κατά ανάλογο τρόπο η επικράτηση του κ. Ανδρουλάκη αποκαλύπτει και την ανάγκη να δημιουργηθεί ένας πόλος εξισορρόπησης του πολιτικού συστήματος.

Οι προσπάθειες του Κυριάκου Μητσοτάκη να καταλάβει τον χώρο του κέντρου έχουν μόνο εν μέρει αποδώσει. Η ανάγκη να καλυφθούν τα υπερδεξιά νώτα, ιδιαίτερα λόγω του κύματος ανορθολογισμού που προκάλεσαν η πανδημία και οι εμβολιασμοί (φαινόμενο έντονο και κατά το παρελθόν για το οποίο η Ν.Δ φέρει μεγάλες ευθύνες ιδιαίτερα στην περίπτωση της Συμφωνίας των Πρεσπών), αναγκάζει την κυβέρνηση σε κινήσεις που την απομακρύνουν από το κέντρο -π.χ η στάση απέναντι στην Εκκλησία-, ενώ κεντρικά κυβερνητικά πρόσωπα με υπερδεξιά χαρακτηριστικά εξακολουθούν να δρουν σχεδόν ηγεμονικά.

Από την άλλη, το εγχείρημα διεύρυνσης προς την κεντροαριστερά του Αλέξη Τσίπρα κινείται αργά και βασανιστικά, παλινωδεί , δε, ενίοτε μεταξύ της εσωκομματικής “μουρμούρας” και της αδυναμίας να εκφραστεί καθαρά το πολιτικό στίγμα. Στελέχη που εκφράζονται εκτός του πλαισίου που επιχειρεί να ορίσει η ομάδα εκείνη που επιδιώκει μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση βρίσκονται τελευταία στο στόχαστρο.

Τα πυρά που δέχθηκε ο Ανδρέας Ξανθός, οι εισηγήσεις των Δημήτρη Παπαδημούλη και Γρηγόρη Γεροτζιάφα για την υποχρεωτικότητα που κατέληξαν στα “αζήτητα”, ακόμα και η δημόσια κόντρα της “Αυγής” με τον (πρώην διευθυντή της) Νίκο Φίλη, παράγουν θολή εικόνα.

Αυτό το κενό επιχειρεί να καλύψει το “νέο” (;;;) ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι εύκολο. Ωστόσο το κενό υπάρχει και θα γίνεται εντονότερο όσο θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές, εάν η κυβέρνηση συνεχίζει να απογοητεύει και η αξιωματική αντιπολίτευση να μην μπορεί να παραγάγει σαφή εναλλακτική προοπτική που να καλύπτει και τον χώρο της κεντροαριστεράς.