ΠτΔ: Στυλοβάτης του Ελληνισμού, της Ορθοδοξίας και της Χριστιανοσύνης ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου απηύθυνε απόψε χαιρετισμό στην εκδήλωση της Αδελφότητος Οφφικιαλίων της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας «Παναγία η Παμμακάριστος» προς τιμήν της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης της τριακονταετούς Πατριαρχίας του, που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Η κυρία Σακελλαροπούλου υπογράμμισε ότι υπό την ηγεσία του Παναγιωτάτου κ.κ. Βαρθολομαίου και χάρη στην προσωπική του συμβολή, το κύρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου ενισχύθηκε καθοριστικά και τόνισε ότι με την πολυετή και πολυδιάστατη δράση του έχει αναδειχθεί όχι μόνο σε θρησκευτικό ηγέτη διεθνούς ακτινοβολίας, αλλά και σε στυλοβάτη του Ελληνισμού, της Ορθοδοξίας και της Χριστιανοσύνης.

Όπως τόνισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας «Μεγάλη η απόσταση που διανύσατε. Δύσβατη και γεμάτη δοκιμασίες που εμείς μόνο να υποπτευθούμε θα μπορούσαμε» και πρόσθεσε «Αντιμετωπίσατε Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες επί σειρά ετών, χωρίς να παρεκκλίνετε από την πορεία σας. Και τώρα που συμπληρώνονται τόσες δεκαετίες στον δρόμο της προσπάθειας και της αφοσίωσης, ανήκετε ήδη στα πρόσωπα εκείνα που ενσαρκώνουν την πνευματική και ιστορική συνέχεια της οικουμενικότητας του Ελληνισμού».

Παράλληλα, σημείωσε ότι «χάρη στη λαμπρή σας μόρφωση και τις σπάνιες πνευματικές και διοικητικές ικανότητές σας, στα τριάντα χρόνια της πατριαρχικής διακονίας και τα εξήντα συνολικά της ιεροσύνης σας αφήνετε πλέον ανεξίτηλο το αποτύπωμά σας στην Εκκλησία, ακόμα και πέραν από τα όρια της ορθοδοξίας και του ελληνόφωνου χώρου».

Ακολουθεί ολόκληρος ο χαιρετισμός της κυρίας Σακελλαροπούλου:

«Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική

Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου

Και πνοές απ’ τη ρεματιά ευωδιάζοντας λυγαριές και σχίνο

Ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα Δόξα Σοι.

Κάπως έτσι περιγράφει ο Ελύτης τα Πάθη στο ‘Αξιον Εστί, Παναγιώτατε, και κάπως έτσι φαντάζομαι το ξεκίνημα του κατά κόσμον Δημητρίου Αρχοντώνη από τις αμμουδιές της Ίμβρου.

Ένα μεγάλο και θαυμαστό ταξίδι άρχισε από τότε, που σας οδήγησε, μεταξύ άλλων, στην Κωνσταντινούπολη, στη Ρώμη, στην Ελβετία, στο Μόναχο. Ένα ταξίδι γνώσης και ακαδημαϊκών επιτευγμάτων. Και ταυτόχρονα φαντάζομαι ένα άλλο οδοιπορικό, αναζήτησης και διαλόγου μυστικού με την πίστη και τον Θεό, για το οποίο μόνον εσείς, Παναγιώτατε, θα μπορούσατε να μιλήσετε. Σε τελευταία ανάλυση όμως ίσως να πρόκειται για το ίδιο ταξίδι, αφού σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση και θεολογία, ο Θεός κάνει αισθητή την παρουσία του και μέσα από τη γνώση.

Μεγάλη η απόσταση που διανύσατε. Δύσβατη και γεμάτη δοκιμασίες που εμείς μόνο να υποπτευθούμε θα μπορούσαμε. Αντιμετωπίσατε Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες επί σειρά ετών, χωρίς να παρεκκλίνετε από την πορεία σας. Και τώρα που συμπληρώνονται τόσες δεκαετίες στον δρόμο της προσπάθειας και της αφοσίωσης, ανήκετε ήδη στα πρόσωπα εκείνα που ενσαρκώνουν την πνευματική και ιστορική συνέχεια της οικουμενικότητας του Ελληνισμού. Επιπλέον όμως, χάρη στη λαμπρή σας μόρφωση και τις σπάνιες πνευματικές και διοικητικές ικανότητές σας, στα τριάντα χρόνια της πατριαρχικής διακονίας και τα εξήντα συνολικά της ιεροσύνης σας αφήνετε πλέον ανεξίτηλο το αποτύπωμά σας στην Εκκλησία, ακόμα και πέραν από τα όρια της ορθοδοξίας και του ελληνόφωνου χώρου.

Ένας από τους προκατόχους μου, που έβαλε τη σφραγίδα του στον δημόσιο βίο και τη φιλοσοφία στην Ελλάδα, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, έλεγε ότι σκοπός της ζωής είναι να συνεισφέρει κανείς με ένα μικρό πετραδάκι στο οικοδόμημα του παγκόσμιου πολιτισμού. Μπορεί να πρόκειται για πολιτική ή κοινωνική προσφορά, μπορεί για δημιουργία ενός έργου τέχνης, μπορεί για φιλανθρωπική δράση, μπορεί για την ανατροφή ενός παιδιού με αγάπη. Είμαι σίγουρη ότι η άποψη αυτή σας βρίσκει σύμφωνο. Και πιστεύω ότι η αποτίμηση του ως τώρα δικού σας έργου είναι ήδη εντυπωσιακή.

Κατά τη διάρκεια των τιμητικών εκδηλώσεων, μίλησαν και θα μιλήσουν πολλοί για τα επιτεύγματα που συνιστούν τη συνεισφορά σας στον Οικουμενικό Θρόνο. Πώς κρατήσατε με αποφασιστικότητα και αφοσίωση τα ηνία της Ορθόδοξης εκκλησίας· πώς εγκύψατε με στοργή στα προβλήματα του ποιμνίου σας και των ορθοδόξων εκκλησιών· πώς συγκαλέσατε την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας· πώς προωθήσατε τον διαθρησκευτικό διάλογο για την ειρηνική και ουσιαστική συνύπαρξη όλων των ανθρώπων· πώς σταθήκατε πάντα σε εγρήγορση απέναντι στις προκλήσεις του καιρού μας, όπως η προστασία του περιβάλλοντος ή η αντιμετώπιση της πανδημίας, με σύγχρονο και ανθρωπιστικό πνεύμα.

Παναγιώτατε,

Από την πλευρά μου προτιμώ να σταθώ στη γενικότερη εικόνα που συνθέτει η όλη διαδρομή σας. Εκφράζοντας νομίζω τον ελληνικό λαό και όσους ήρθαν απόψε να σας τιμήσουν, είμαι βέβαιη ότι υπό την ηγεσία σας, και χάρη στην προσωπική σας συμβολή, το κύρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου ενισχύθηκε καθοριστικά και ότι με την πολυετή και πολυδιάστατη δράση σας έχετε αναδειχθεί όχι μόνο σε θρησκευτικό ηγέτη διεθνούς ακτινοβολίας, αλλά και σε στυλοβάτη του Ελληνισμού, της Ορθοδοξίας και της Χριστιανοσύνης.

Ίσως όμως είναι καλύτερα να επιστρέψω στον Ελύτη, μέσα από την έμπνευσή του από τη βυζαντινή μας παράδοση και να διατυπώσω τη σκέψη μου με δυο μόνο λέξεις: ‘Αξιον Εστί το έργο σας».