Τσίπρας για Μητσοτάκη: Είναι αλαζόνας, κάθε τρεις μήνες κηρύσσεται το τέλος της πανδημίας – Μικροπολιτική αντιμετώπιση στην αναγκαιότητα εμβολιασμού

Σε εκρηκτικό μίγμα για την κοινωνία και την οικονομία εξελίσσονται οι επιλογές της κυβέρνησης ανάμεσα σε δυο αλληλοτροφοδοτούμενες κρίσεις, την πανδημία και την ακρίβεια διαμηνύει ο Αλέξη Τσίπρας. «Κάθε τρεις μήνες κηρύσσεται το τέλος της πανδημίας» είπε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης την ώρα που οι ΜΕΘ ασφυκτιούν, ένα νέο lockdown καραδοκεί και η ακρίβεια μαστίζει νοικοκυριά και επιχειρήσεις με τους υπουργούς όχι μόνο να μένουν θεατές αλλά να παίρνουν και αποφάσεις στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση.

Του Σωτήρη Μπολάκη

Το κλίμα βαραίνει επικίνδυνα στην κοινωνία και το πολιτικό σκηνικό μυρίζει μπαρούτι. Η συναίνεση φαίνεται να έχει χαθεί οριστικά ως συστατικό της λύσης για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης και η κυβέρνηση συνεχίζει να εφαρμόζει ακάθεκτη την ατζέντα της στην οικονομία με αποκορύφωμα το ξεπούλημα του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών της ΔΕΗ την ώρα που το κόστος παραγωγής ενέργειας αυξάνεται και οι τιμές των καταναλωτικών προϊόντων εκτινάσσονται με το κράτος να απεμπολεί το πιο βασικό όπλο του, μια δημόσια επιχείρηση παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που θα έπαιζε ρυθμιστικό ρόλο στις τιμές παραγωγής ενέργειας.

Ήταν η τρίτη φορά που ο Αλέξης Τσίπρας έτεινε χείρα βοηθείας στον Κυριάκο Μητσοτάκη με την πρότασή του για επιτροπή επιστημόνων κοινής αποδοχής. Και αυτή όπως φαίνεται πετάχτηκε στο καλάθι.

• Κανείς δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια μπροστά στα απανωτά ρεκόρ της πανδημίας και των κρουσμάτων. Οι νεκροί στις ΜΕΘ αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο και για την αντιπολίτευση είναι μονόδρομος η σύγκρουση για την υγεία.
• Οκτώβριο με Οκτώβριο η εικόνα είναι αποκαρδιωτική. Οι δείκτες έχουν σπάσει τα κοντέρ με τη μετάλλαξη Δέλτα του ιού να μοιάζει αχαλίνωτη ακόμη και από το δεύτερο και ίσως σφοδρότερο κύμα της πανδημίας πέρσι το Φθινόπωρο.  

Μπροστά στην κυβερνητική αδράνεια ο Αλέξης Τσίπρας συγκάλεσε έκτακτο Πολιτικό Κέντρο με όλους τους αρμόδιους τομεάρχες και πρώην υπουργούς που εμπλέκονται με την υγεία. Η μίνιμουμ συναίνεση, όπως χαρακτήρισε ο κ. Τσίπρας στο Πολιτικό Κέντρο την τρίτη πρόταση που κατέθεσε στη δημόσια σφαίρα, απορρίφθηκε από τον Πρωθυπουργό.

«Για τρίτη φορά ο κ. Μητσοτάκης αρνήθηκε, επιβεβαιώνοντας την αλαζονεία του αλλά και το έλλειμμα κατανόησης της κρισιμότητας των στιγμών. Συνεπώς η πολιτική ευθύνη τόσο για τη σημερινή κατάσταση αλλά και για ό,τι έρχεται τον δύσκολο χειμώνα που έχουμε μπροστά μας, του ανήκει αποκλειστικά», ανέφερε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Αμηχανία μπροστά στην αποτυχία

Ο Αλέξης Τσίπρας καταλογίζει για μια ακόμη φορά άρνηση πραγματικότητας στον Πρωθυπουργό η οποία τροφοδοτούμενη και από την αλαζονεία του όπως σημειώνουν στο ΣΥΡΙΖΑ κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο αλλά στο τέλος όλα έχουν ένα βαρύ αποτύπωμα στην κοινωνία με εκατοντάδες νεκρούς να προστίθενται στη μακάβρια λίστα των θυμάτων του κορωνοϊού.

• Είναι ενδεικτικό της αμηχανίας που επικρατεί στο Μέγαρο Μαξίμου που για μια ακόμη επιστρατεύτηκε ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας σε μια κλειστή σύσκεψη με τους «επιτελάρχες» του Πρωθυπουργού την ώρα που υπουργοί της κυβέρνησης όπως ο κ. Γεωργιάδης ομολογούν δημοσίως ότι δεν αποφασίζουν οι επιστήμονες αλλά η κυβέρνηση που έχει και την ευθύνη για τη διαχείριση.

Και αυτό από το ΣΥΡΙΖΑ εκλαμβάνεται και ως ομολογία «αδειάσματος» των ειδικών από το Μέγαρο Μαξίμου στο όνομα των κομματικών και μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων την ώρα που την κυβερνητική αμηχανία προδίδει και απόπειρα να μεταφράσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ως απόπειρα διχασμού του κ. Τσίπρα ερμηνεύονται την πρότασή του για επιτροπή κοινής αποδοχής ως διχασμό της κοινωνίας και αμφισβήτηση του κύρους τους.

Όπως θυμίζουν από την Κουμουνδούρου είναι η ίδια η επιτροπή η οποία επανειλημμένα έχει αποστασιοποιηθεί και έχει αδειάσει την κυβέρνηση καρφώνοντας το επιτελικό κράτος ότι δεν τους ακούει.  

Αρνείται τα αυτονόητα

Με το παράδειγμα άλλων ευρωπαϊκών κρατών με αντίστοιχή πληθυσμιακή και αστική διάρθρωση από την Κουμουνδούρου παραθέτουν ένα προς ένα τα σημεία στα οποία η κυβέρνηση άφησε εκτεθειμένους τους πολίτες και το κράτος είτε από καθαρή ιδεοληπτική εμμονή είτε από καθαρή επιλογή κόστους.

Κορυφαία επιλογή καταστροφής στην πορεία της πανδημίας για το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι άλλη από την άρνηση να ενισχυθεί ουσιαστικά και πραγματικά το ΕΣΥ. Χάθηκε ένας ολόκληρος χρόνος σημειώνουν απο το να γίνουν προσλήψεις μόνιμων ιατρών σε ένα σύστημα που αφυδατώνεται λόγω συνταξιοδοτήσεων και την ώρα που η εξουθένωση του νοσηλευτικού προσωπικού έχει χτυπήσει κόκκινο όχι μόνο στα νοσοκομεία αναφοράς για την πανδημία, αλλά σε όλο το σύστημα υγείας και τα νοσοκομεία της χώρας που τείνουν και πάλι να μετατραπούν σε νοσοκομεία μιας νόσου.

Η διακινδύνευση της ζωής των Ελλήνων ενισχύεται και από το γεγονός ότι τα ιδιωτικά νοσοκομεία και δομές δεν μπαίνουν στη μάχη με αποτέλεσμα να μένουν πίσω χειρουργεία και ασθενείς με άλλες παθήσεις να μην μπορούν να νοσηλευθούν εξαιτίας της επιβάρυνσης των δημοσίων νοσοκομείων.

• Εκεί που όλα πήγαν λάθος τελικά παρά την αρχική ορμή που έδειξαν οι πολίτες κατά τη διάρκεια του τρίτου κύματος είναι οι εμβολιασμοί. Όπως σημειώνουν από την Κουμουνδούρου η κυβέρνηση επικαλέστηκε κάθε μέσο που αντενδείκνυται για την πειθώ των πολιτών οι οποίοι δεν έχουν πειστεί με αποτέλεσμα η πυγμή, η δωροδοκία με φιλοδωρήματα στους νέους και τα «προνόμια» να επιφέρουν τελικά ελάχιστα αποτελέσματα στο εμβολιαστικό πρόγραμμα.

Επιστέγασμα της μικροπολιτικής αντιμετώπισης των σκεπτικιστών που δεν μπορούν να πειστούν για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού κατά του κοροναϊού ήταν για το ΣΥΡΙΖΑ η τοποθέτηση ενός ακροδεξιού στη θέση του υπουργού υγείας που διατηρεί διαύλους επικοινωνίας με τον σκληρό πυρήνα των αντιεμβολιαστών.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αντιμετώπισης της πανδημίας ως ευκαιρίας να εφαρμοστούν από τη ΝΔ σκληρές ρήτρες του προγράμματός της ακόμη κι αν αυτές διακινδυνεύουν τη δημόσια υγεία είναι η επιλογή της Υπουργού Υγείας Νίκης Κεραμέως να αυξήσει από το πρώτο κιόλας κύμα της πανδημίας και εν μέσω σκληρών περιορισμών τον αριθμό των μαθητών ανα τάξη και να προωθήσει τις συγχωνεύσεις των σχολικών μονάδων αυξάνοντας το συγχρωτισμό των μαθητών και υποβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο το δημόσιο σχολείο.