Έφυγε απο τη ζωή ο ποιητής Γιώργος Κακουλίδης

Ενας απο τους σημαντικότερους ποιητές της γενιάς του, ο Γιώργος Κακουλίδης έφυγε ξαφνικά απο τη ζωη σε ηλικια 65 χρόνων.

Γιος ζωγράφου και εγγονός γλύπτη γεννήθηκε στην Αθήνα του 56 και σε νεαρή ηλικία ταξίδεψε με φορτηγά καράβια.

Πρωτη του ποιητική συλλογή η “Λίμπερτυ” το 1979 (αναφορά στα ταξίδια του στη θάλασσα), από τις εκδόσεις “Κείμενα του Φίλιππου Βλάχου”.

Το 1994 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Παράλληλα με τη συγγραφική του δραστηριότητα, ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και είχε κάνει 8 ατομικές εκθέσεις (Αγκάθι 2001, Γκαλερί της Έρσης 2003, Booze Κooperativa 2010, Ποντοπόρος στην Πάρο 2010, Ιανός 2011, Κόκκινο Σπίτι Χαλκίδας 2013, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης 2012 & 2014).

Ποίησή του έχουν μελοποιήσει ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Νίκος Κυπουργός, ο Τάσος Μελετόπουλος και ο Μάριος Στρόφαλης. Η Ένωση Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδας εξέδωσε το 2012 έναν συγκεντρωτικό τόμο με την ποίησή του (Ποίηση 1979-2012).

Για χρόνια αρθρογραφούσε στην εφημερίδα Ριζοσπάστης.

Το ΚΚΕ αποχαιρετά με θλίψη τον Γ. Κακουλίδη – Ο “Γιος της Καισαριανής”

Το ΚΚΕ αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη τον ποιητή και ζωγράφο Γιώργο Κακουλίδη που “έφυγε” από τη ζωή σήμερα σε ηλικία 65 ετών, “έναν αληθινό διανοούμενο που η τέχνη και η ζωή του ήταν ένα”.

Όπως αναφέρει ανακοίνωση του κόμματος: “Εγγονός γλύπτη και γιoς του σπουδαίου ζωγράφου Δημήτρη Κακουλίδη, ο Γιώργος Κακουλίδης επηρεάστηκε βαθιά από τη φυσιογνωμία, τη συμπεριφορά και τις αρχές του πατέρα του στο ατελιέ του οποίου συναντιόταν διανοούμενοι, όπως ο Μ. Κατσαρός, ο Ν. Καρούζος και ο ζωγράφος Α. Ακριθάκης, ενώ στην πορεία ο ίδιος συνδέθηκε στενά με τον Κ. Μοσκώφ και τον Μ. Σαχτούρη. Παρά τη σχέση του με σπουδαίους δημιουργούς βρήκε τον δικό του ιδιαίτερο δρόμο στην τέχνη τόσο στην ποίηση, όσο και στη ζωγραφική την οποία χαρακτήριζε “ποίηση με χρώματα”.

Υπήρξε “Γιός της Καισαριανής”, “συνομιλούσε” κάθε βράδυ στους δρόμους της με τους “ανώνυμους αγίους” του χθες και του σήμερα, εκείνους που έδωσαν και δίνουν το “παρών” στους μεγάλους αγώνες και στον καθημερινό μόχθο.

Όπως είχε πει ο ίδιος: “Χρωστάω το είναι μου και ό, τι έχω κάνει στη γειτονιά που μεγάλωσα. Είναι ιστορικός τόπος. Το σπίτι μου ήταν κοντά στο Σκοπευτήριο. Εκεί γεννήθηκε ο ήρωάς μου. Το όνομά του είναι Ναπολέων Σουκατζίδης”.

Αυτές τις “συνομιλίες”, τα όσα ειπώθηκαν και τα όσα δεν έχουν ακόμα ειπωθεί αποτύπωνε, σαν σκληρά διαμάντια, στα γραπτά του και στον λόγο του ο Γιώργος Κακουλίδης, αποκαλύπτοντας την άγρια ομορφιά και άκρα ευαισθησία και ευγένεια των ταπεινών.

Ο Γιώργος Κακουλίδης ασκούσε σκληρή κριτική στους εχθρούς του ανθρώπου, της ανθρωπότητας, στους εχθρούς του δίκιου του εργάτη, στους δολοφόνους των ψυχών, στους συμβιβασμένους συνοδοιπόρους του κάθε εφιάλτη.

Ταυτίστηκε με την αγωνία του λαού, τους αγώνες της εργατικής τάξης, τον προλεταρικό διεθνισμό, την προοπτική για την επαναστατική ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Το 1994 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από συνθέτες μας, όπως ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Νίκος Κυπουργός, ο Τάσος Μελετόπουλος, Στάμος Σέμσης κα.

Συμπορεύθηκε με το ΚΚΕ και ως υποψήφιος βουλευτής και ευρωβουλευτής του Κόμματος υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων, “Γιατί πάντοτε στα δύσκολα ακούω τον ψίθυρο των Διακοσίων του Σκοπευτηρίου, που μου λένε πως ό, τι κάνουμε το κάνουμε για λόγους “ορθοστασίας” ενάντια στην άβυσσο που μας περιβάλλει. Και τέλος, για το στοίχημα που επέβαλαν οι κομμουνιστές του “εμείς”, μακριά από το “εγώ”, που βλέπω με άγρια χαρά να συνεχίζεται στις μέρες μας”.

Επί χρόνια αρθρογραφούσε στον Ριζοσπάστη μέσα από τη στήλη “Απόλυτο Ρόδο”, που τη χαρακτήρισε καθοριστική στη ζωή του.

Η θέλησή του για συνεχή προσφορά στο ΚΚΕ και στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ παρέμεινε αμείωτη ως το τέλος. Διετέλεσε μέλος της Κριτικής Επιτροπής του Διαγωνισμού Λογοτεχνίας για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ”.

Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στη σύντροφό του Λητώ και σε όλους τους οικείους του.