Ο Τσίπρας πάτησε το “κουμπί” του Συνεδρίου – Τι έγινε στην περιβόητη σύναξη των δύο τάσεων και πού κατέληξε

Ανάβουν τα αίματα στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας πάτησε το κουμπί για τη διεξαγωγή του Συνεδρίου. Οι δυο «φυλές» στην Κουμουνδούρου ομονοούν στην ενότητα αλλά καραδοκούν για την ταυτότητα του κόμματος. Η μάζωξη των στελεχών της «Ομπρέλας» (Βούτσης, Τσακαλώτος, Σκουρλέτης, Βίτσας…) και των προεδρικών από την άλλη πλευρά (Γεροβασίλη, Παππάς, Σπίρτζης, Ραγκούσης, Ρήγας) έγινε με πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα.

Η πρόθεση να φέρει κοντά τις δυο τάσεις ο κ. Τσίπρας έξω από επίσημες κομματικές διαδικασίες ήταν σαφής, όπως σαφής ήταν και η πρόθεσή του να βολιδοσκοπήσει τις προθέσεις όλων και να καταλήξουν αν είναι δυνατόν σε ένα μορατόριουμ μίνιμουμ συναίνεσης ενόψει συνεδριακού διαλόγου με στόχο τη διεξαγωγή ενός Συνεδρίου που θα εκπέμψει την εικόνα της ενότητας, της συναίνεσης ως προς το σκοπό και της μαζικότητας ως προς την τελική αποτύπωσή του σε ευρύτερα ακροατήρια εκτός ΣΥΡΙΖΑ.

Του Σωτήρη Μπολάκη

Ο Αλέξης Τσίπρας σύμφωνα με πληροφορίες ήταν εκείνος που άνοιξε τη βραδιά πριν δέκα ημέρες για να καλέσει τα κορυφαία στελέχη και βασικούς εκφραστές των δυο τάσεων στο κόμμα να καταθέσουν τις «ιδέες και τις προτάσεις του για να πάμε με συναίνεση στην κορυφαία δημοκρατική διαδικασία του κόμματός μας».

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ευνόητο αλλά και σαφές από την πρωτοβουλία του αυτή να καλέσει σε άτυπη συγκέντρωση τα στελέχη πρώτης γραμμής ότι έχει στο μυαλό του τις πρόωρες εκλογές. Αυτή τη φορά δεν χωρούν εσωκομματικές διαμάχες και διαφωνίες που μπορούν να δυναμιτίσουν το κλίμα ενότητας οι οποίες θεωρείται δεδομένο ότι θα διογκωθούν από τον αντίπαλο και που μπορεί να μετατραπούν ανάλογα με το ύφος και το βάθος της διαφωνίας σε σωσίβιο του κ. Μητσοτάκη και της ΝΔ εν μέσω φθοράς και μια ανάσα πριν τις κάλπες.

• «Πρέπει να προστατέψουμε την ταυτότητα του κόμματος» φαίνεται να επέμειναν τα στελέχη της «ομπρέλας» κατά τη συζήτηση το βράδυ της προπερασμένης Πέμπτης, με την πλευρά των προεδρικών να μπαίνει σε κατάσταση αυξημένης επιφυλακής.

Τον τόνο σύμφωνα με πληροφορίες για τις διαθέσεις που έδειξαν από την πλευρά της Ομπρέλας ήταν και η επιμονή του Ευκλείδη Τσακαλώτου στο επεισόδιο με τον ευρωβουλευτή Στέλιο Κούλογλου για τον οποίο είπε στην ομήγυρη «καλώς τον υπερασπίστηκα για να την ελευθερία έκφρασης στο κόμμα».

Αυτή η ελευθερία βέβαια και η επιμονή στη διαφύλαξή του ως βασική προϋπόθεση ύπαρξης στο εσωκομματική αρένα είναι και δηλωτική των συσχετισμών που επικρατούν αυτή την ώρα με τους προεδρικούς και στην οργανωμένη βάση του κόμματος να είναι η κυρίαρχη δύναμη.

Ριζοσπαστική Αριστερά και Σύγχρονη Αριστερά

Η συζήτηση που άρχισε να διεξάγεται δειλά δειλά πλέον στο εσωκομματικό πεδίο δεν είναι άλλη από την ταυτότητα που πρέπει να έχει το κόμμα. Τα δυο στρατόπεδα βρίσκονται για την ώρα με το όπλο παρά πόδα και οι πρώτες τροχιοδεικτικές έφυγαν και από τις δυο πλευρές. Σε δεκαπέντε ημέρες και στην συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβούλιου που θα διεξαχθεί αποκλειστικά για τα θέματα του Συνεδρίου δεν αποκλείεται το θέμα να σηκωθεί και από τις δυο πλευρές παρά το κλίμα συναίνεσης που επιχειρούν και οι δυο πλευρές να εκπέμψουν.

• Το κείμενο – μανιφέστο όμως της «ομπρέλας» των 53+ και των άλλων κορυφαίων στελεχών που συνασπίστηκαν και που παραδόθηκε τον περασμένο Ιανουάριο στον Αλέξη Τσίπρα στο πλαίσιο του προσυνεδριακου διαλόγου όπως σημείωναν, φαίνεται ότι  παραμένει πάνω στο τραπέζι.

Τα στελέχη της τάσης αυτής δεν έπαψαν να δίνουν τη μάχη για την ταυτότητα του κόμματος που πρέπει να παραμείνει «Ριζοσπαστική Αριστερά».

Στον αντίποδα τα στελέχη της προεδρικής τάσης και όσοι συσπειρώνονται γύρω από το πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα το πράγμα έχει ξεκαθαρίσει μετά από 4,5 χρόνια κυβερνητικής θητείας και μετά από τη γενναία διεύρυνση που έχει επιτευχθεί τόσο προεκλογικά το 2019 όσο και μετεκλογικά μέχρι σήμερα. Για κάποιους από αυτούς το ζήτημα τίθεται χωρίς περιστροφές.

• «Δεν μπορεί να μιλάμε για Ριζοσπαστική Αριστερά, όταν το κόμμα έχει βρεθεί από το 3% το 2011 στο 27% το 2012 όταν ο Αλέξης Τσίπρας πραγματοποιούσε το μεγάλο άνοιγμα στην κοινωνία καλώντας τους πολίτες να στηρίξουν την εναλλακτική διακυβέρνηση» σημειώνει κορυφαίο στέλεχος του κόμματος.

Όπως σημειώνουν δεν μπορεί να υπάρχει μεγάλη βάση στην επιμονή για τη λεγόμενη «ριζοσπαστική αριστερά», όταν ον ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει μεγάλη μάχη για να εγκολπώσει στελέχη της κεντροαριστεράς, του κέντρου, ακόμη και πρώην γραμματείς του ΠΑΣΟΚ με ιστορία στο κόμμα αυτό από τη νεολαία της ΠΑΣΠ της δεκαετίας του 80 και του 90, όπως ο Γιάννης Ραγκούσης και η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου.  

Αντιπαραβολή

Αν ανατρέξει λοιπόν κανείς στo κείμενο που παρέδωσαν στον Αλέξη Τσίπρα στις αρχές του έτους και το αντιπαραβάλει με τη διακήρυξη της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του Δεκεμβρίου του 2019 μπορεί να αντιληφθεί πάνω σε ποια βάση γίνεται η εσωκομματική ζύμωση για την ταυτότητα του κόμματος.

«Μανιφέστο της Ομπρέλας» Ιανουάριος 2021

«Εργαζόμαστε ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ Π/Σ να είναι το σύγχρονο κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, κορμός της ευρύτερης προοδευτικής συμμαχίας»

Διακήρυξη ΚΕΑ Δεκέμβριος 2019

«Όλες και Όλοι εμείς που εμπνεόμαστε από τις πιο λαμπρές παραδόσεις της Αριστεράς στην Ευρώπη και στο τόπο μας. Από τη δημιουργία του ΕΑΜ και την Εθνική Αντίσταση, τους δημοκρατικούς αγώνες κατά του μετεμφυλιακού κράτους, τον αγώνα του 114, τον αντιδικτατορικό αγώνα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το μεταπολιτευτικό κύμα του εργατικού και φοιτητικού ριζοσπαστισμού και τη μεγάλη δημοκρατική έκρηξη του 81 παρά τις όποιες αντιφάσεις της».

Ριζοσπαστικοποίηση και μεσαίος χώρος

Οι διαφορές είναι σαφείς και ο Αλέξης Τσίπρας για τον οποίο δεν εκφράστηκε ούτε φαίνεται κάποιος να τον αμφισβητεί, ακόμη κι αν ηττηθεί για τρίτη φορά στις εθνικές εκλογές από τη βραδιά των εκλογών είχε βάλει ως στρατηγική επιλογή του διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ σε όμορους χώρους.

• Η παραίνεση Τσίπρα στο επίμαχο δείπνο για ένα Συνέδριο που δεν θα τορπιλίσει την όποια προσπάθεια έχει γίνει μέχρι σήμερα για ενότητα και ενιαία έκφραση, ιδιαίτερα μάλιστα από το καλοκαίρι με την προγραμματική συνδιάσκεψη όπου πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να ενσωματώσει σε ένα κείμενο απόφασης που ικανοποίησε όλες τις τάσεις και τις ταυτοτικές ανησυχίες, μόνο τυχαία δεν ήταν λοιπόν.

Η ανησυχία του για ένανέο κύκλο εσωστρέφειας με εσωκομματικές αντιπαραθέσεις παραμονές εκλογών και με τη φθορά του κ. Μητσοτάκη να επιταχύνεται είναι έκδηλη και ο στόχος πέρα από την εξασφάλιση έκφρασης όλων των στελεχών και όσο πιο πλατιά γίνεται στις οργανώσεις ανα την Ελλάδα στον πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου είναι και η πλατύτερη εξωστρέφεια του κόμματος το οποίο επιχειρεί να καταστήσει μέσα και από αυτή τη διαδικασία εκφραστή της Παράταξης των προοδευτικών πολιτών και πολιτικών δυνάμεων.

• «Το κλειδί είναι αυτό που είπε ο Τσίπρας το καλοκαίρι: το πλησίασμα του μεσαίου χώρου από αριστερές θέσεις» σημείωνε κορυφαίο στέλεχος του κόμματος με μεγάλη πείρα στα κομματικά πράγματα και γνώστης του πολιτικού παιχνιδιού.

Ένα κόμμα που βρίσκεται σε διαρκή κίνηση και όχι που μετατοπίζεται στο πολιτικό σκηνικό συμπλήρωνε το ίδιο στέλεχος από την πλευρά της ομπρέλας που ήταν παρών στη συζήτηση στο σπίτι Φλαμπουράρη, δείχνοντας ότι η Ομπρέλα στέλνει σήματα συμβιβασμού.

Σε κάθε περίπτωση αν δεν είναι η Ριζοσπαστική Αριστερά η ταυτότητα, σίγουρα επιμένουν από την Ομπρέλα η ταυτότητα του χρειάζεται ριζοσπαστικοποίηση και σε πολλά ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή ή συμμετοχή σε κινήματα είναι και ριζοσπαστικότερη από την παραδοσιακή ριζοσπαστική αριστερά που για αρκετά χρόνια ακόμη και όταν ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ήταν στο 3-4% και έφερε το τίτλο δεν είχε καν προσεγγίσει όπως παρατηρούσε στέλεχος της προεδρικής των προεδρικών και φανατικός οπαδός της διεύρυνσης και της μεταστροφής του ΣΥΡΙΖΑ.

Τόσο από το «δείπνο» στου Φλαμπουράρη όσο όμως και από το πολιτικό κέντρο της Παρασκευής, όπου σύμφωνα με πληροφορίες το θέμα επανήλθε ακροθιγώς σύμφωνα με πληροφορίες οι λεγόμενοι και ΠΑΣΟΚογενείς εκτιμούν ότι βγήκαν σοφότεροι καθώς και η πλευρά της Ομπρέλας και οι υπόλοιποι από την άλλη πλευρά υπερασπίστηκαν την πρωτοβουλία Τσίπρα για αυτή την προπαρασκευαστική ζύμωση εκτός κομματικών διαδικασιών.

Σαν παρατήρηση μάλιστα αυτό που καταθέτουν από την πλευρά τους είναι και το γεγονός ότι αν η εσωκομματική «αντιπολίτευση» είχε διάθεση σύγκρουσης αυτό θα είχε ήδη φανεί αν δεν είχε ήδη εκδηλωθεί