Ανάλυση: Ο Σεπτέμβρης κρύβει πολιτικές εκπλήξεις – Εξελίξεις σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ

Το πολιτικό σκηνικό εισέρχεται σε μια νέα φάση αναδιάταξης. Θα μπορούσε κάποιος να προσδιορίσει το σημείο έναρξης στην 3^η του Σεπτέμβρη, αλλά θα περιόριζε το εύρος της οπτικής σε μια στενά παλαιοΠΑΣΟΚική υπόθεση. Η μάχη για το Κέντρο και η διεκδίκηση του «μεσαίου χώρου» ξαναρχίζει, από τη ΔΕΘ.

Tου Σωτήρη Μπολάκη

Το καλοκαίρι ήταν η εποχή της αποκάλυψης.

Το Ιούνιο και τον Ιούλιο ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αναμετρήθηκαν σε δυο βασικά πεδία σύγκρουσης, το εργασιακό και την ασφάλεια. Παρά τη σφοδρότητα της σύγκρουσης κέρδη καταγράφηκαν οριακά για την αξιωματική αντιπολίτευση στο πλαίσιο της φθοράς που υφίσταται η εκάστοτε κυβέρνηση πόσο μάλλον όταν την ώρα των «μεταρρυθμίσεων» αυτή παραμένει εγκλωβισμένη στα στεγανά του κεντρικού αφηγήματος το οποίο ανατρέπεται μέσα από τις ίδιες τις αποφάσεις της.

Το «νόμος και τάξη» είχε ήδη καταρρεύσει, η υγειονομική κρίση μοιάζει πλέον απροσπέλαστη.

Τον Αύγουστο ήρθαν και οι καταστροφές που επέφεραν και το καίριο πλήγμα στην κυβέρνηση. Η αριστεία, το ιδεολογικό ηγεμονικό αφήγημα της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη δοκιμάστηκε σε σημείο που πλέον να αμφισβητείται και από τους ίδιους τους φανατικούς οπαδούς της και το επιτελικό κράτος κατάφερε να κάνει το μείζον και το έλασσον ταυτόχρονα, να σώσει ανθρώπους, αλλά όχι τη ζωή στα χωριά και τα δάση μέσα στη μεγαλύτερη καταστροφή που συντελέστηκε τα τελευταία χρόνια αποδεικνύοντας μάλιστα την αδυναμία του κρατικού μηχανισμού παρά τα δυο χρόνια διακυβέρνησης και τα τρία χρόνια μετά το Μάτι να προετοιμάσει τη γραμμή άμυνας απέναντι στην κλιματική κρίση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να κατεβάσει κατακόρυφα τους τόνους. Παρουσιάζεται στην καρδιά της κρίσης ως δύναμη ευθύνης με την ηγεσία του κόμματος να επιλέγει τη δομική κριτική βάζοντας φρένο στους θιασώτες της σκληρής αντιπολίτευσης.

Ο Μητσοτάκης

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί να μετατρέψει αυτή την ώρα το πλήγμα σε ατού. Η Επιτροπή Μπένου και το λίφτινγκ στο Μέγαρο Μαξίμου προδίδουν μια πολιτική αλήθεια. Ότι το ξεκαθάρισμα δυο χρόνια μετά τις εκλογές και τέσσερα χρόνια μετά την ανάληψη της ηγεσίας της ΝΔ το εσωκομματικό μπρα ντε φερ καλά κρατεί.

Η κορυφαία επιλογή στο πρόσωπο ενός παλαιοΠΑΣΟΚου εγνωσμένου κύρους και εγγυημένου αποτελέσματος είναι ένα ακόμη ηχηρό άνοιγμα στο Κέντρο. Ο Πρωθυπουργός αντλεί στελέχη της λεγόμενης  δημοκρατικής παράταξης και αυτό στερεί οξυγόνο από την κεντροαριστερά.

Το βλέμμα του όμως είναι στραμμένο και στο εσωκομματικό πεδίο. η επιλογή του Γιάννη Οικονόμου στη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου μόνο τυχαία δεν είναι και στέλνει σαφές μήνυμα σε όσους τον αμφισβητούν και ιδιαίτερα στο Σαμαρικό στρατόπεδο.

Ο Τσίπρας

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει μπροστά του ένα Συνέδριο που τελεί σε αναστολή από το 2019. Η αυτοκριτική για τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον αφυδατωθεί ως πολιτική ανάγκη, αλλά η εσωκομματική αντιπολίτευση προσβλέπει σε ισχυροποίησή της από ένα «κανονικό» συνέδριο με φυσική παρουσία.

Η μεγάλη φυγή προς τα μπρος είναι μονόδρομος για τον κ. Τσίπρα και δεν αποκλείεται η μάχη να είναι σκληρή γύρω από το έλεγχο του πυρήνα λήψης των αποφάσεων στην Κουμουνδούρου.

• Η προγραμματική διάσκεψη του προηγούμενου μήνα εκτόνωσε την κατάσταση, όμως ο κ. Τσίπρας ζυγίζει πλέον αλλιώς το ρόλο στο πολιτικό σκηνικό. Η παρουσία του στη Σ/Τμετά τις πυρκαγιές στόχευσε στο να παρουσιάσει ένα άλλο προφίλ.

Η ευθύνη της διακυβέρνησης και η εμπειρία που αποκόμισε από αυτή πρέπει να γίνονται διακριτές πλέον από τους πολίτες.

Ακόμη και εκείνοι που την ώρα των πυρκαγιών επιθυμούσαν σκληρό ροκ και χτυπήματα στην κυβέρνηση κατά ριπάς φαίνεται να συμμορφώνονται με αυτή την τακτική βλέποντας ότι η επιλογή του κ. Τσίπρα να αφήνει την εικόνα να μιλά από μόνης της για τις ικανότητες της κυβέρνησης να διαχειριστεί και να ξεπεράσει τις κρίσεις, είναι για την ώρα η ενδεδειγμένη.

Ο Σεπτέμβριος για τον κ. Τσίπρα θα δείξει τα όρια των αντοχών του κόμματος και του ίδιου και αν αυτή η στροφή στο ρεαλισμό μπορεί να κρατήσει και το κόμμα συσπειρωμένο και την εσωκομματική αντιπολίτευση συντονισμένη μαζί του.

Έχει εξάλλου πολλές φορές ειπωθεί ότι ο κ. Τσίπρας δεν θα διστάσει να ανασύρει από τον άσσο από το μανίκι ρίχνοντας στο τραπέζι την εκλογή προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με ανοιχτές διαδικασίες και όχι μέσα από τις συνεδριακές διαδικασίες των μελών, η οποία θα άλλαζε άρδην τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ και ας μην ξεχνάμε το Προοδευτική Συμμαχία.

Διόλου τυχαία η επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να απευθυνθεί και επίσημα μέσα στις κομματικές διεργασίες στο στοίχημα του μεσαίου χώρου. Η απλή αναλογική καθιστά στρατηγικής σημασίας την επικράτηση στη μεγάλη αυτή μάζα των ψηφοφόρων.

Η Γεννηματά

Το ΚΙΝΑΛ είναι ίσως το μικρότερο – ποσοστιαία – κόμμα στην ιστορία της νεότερης ιστορίας με το μεγαλύτερο ειδικό βάρος. Η Φώφη Γεννηματά έχει καταφέρει να το κρατήσει σε ποσοστά που μέσα σε εκλογικές διαδικασίες έντονο διπολισμού αυτό κατάφερε να κρατήσει ένα αξιοπρεπές ποσοστό για να σταθεί στο πολιτικό σκηνικό.

• Στην περίπτωση του ΚΙΝΑΛ η 3^η του Σεπτέμβρη είναι ημερομηνία ορόσημο με τις εορταστικές εκδηλώσεις για την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ να πραγματοποιούνται όπως όλα δείχνουν σε πολλά stages – μιλώντας με όρους συναυλιακούς και προσώπων που διεκδικούν το όνομά τους να μπει στη μαρκίζα.

Η κα Γεννηματά έχει πλέον επιλέξει τον τελευταίο χρόνο μια καθαρή αντιδεξιά ρητορική. Ζήτησε ανοιχτά τις παραιτήσεις των αρμόδιων υπουργών για τις τελευταίες καταστροφικές πυρκαγιές αφού όμως πρώτα πέτυχε πλέον να σβήσει την όποια αμφισβήτηση της αυτόνομης πορείας του κόμματός της.

Οι όροι με τους οποίους θα διεξαχθεί η εκλογική αναμέτρηση θα είναι το πρώτο κρας τεστ μεταξύ των υποψηφίων.

Ανοιχτές ή όχι διαδικασίες; Ο πήχης των 200.000 ψηφοφόρων του 2017 και άλλα τινά είναι παγίδες που πρέπει με εύσχημο τρόπο το ίδιο το ΚΙΝΑΛ να αποφύγει.

Με την ψήφο των μελών ή και των φίλων; Ήδη το θέμα από τον Μάιο που πρώτος άνοιξε το χορό των υποψηφιοτήτων ο κ. Λοβέρδος προκαλεί ένα debate περι του αδιάβλητου της εκλογικής διαδικασίας με αιχμές τότε στο παρασκήνιο για εξωκομματικές παρεμβάσεις.  

Ο Ανδρέας Λοβέρδος ως βασικός διεκδικητής της ηγεσίας δεν κρύβει την τοποθέτησή του σκιαγραφώντας μια τυχόν μετεκλογική σύμπραξη μόνο με τη ΝΔ στην περίπτωση που ο ίδιος αναδειχθεί πρόεδρος του κόμματος.

Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο όμως και δημοσκοπικά έχει ατονήσει σε βαθμό εξαΰλωσης και η προσέλκυση ψηφοφόρων με αντίστοιχα αισθήματα καθίσταται δύσκολη εξίσωση.

Το με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις στην περίπτωση των στελεχών της Χαριλάου Τρικούπη αποκτά σάρκα και οστά και το τοπίο θα πρέπει να καθαρίσει στο ΚΙΝΑΛ μέσα στο Σεπτέμβριο ώστε η εκλογική διαδικασία αν όλα πάνε καλά με τον κορωνοϊό και την πανδημία να ανοίξει και επίσημα τον Οκτώβριο για να στηθούν κάλπες τον ερχόμενο Νοέμβριο, όπως προβλέπει και το καταστατικό.

Ο παράγοντας ΓΑΠ

Στην εξίσωση του Σεπτέμβρη και των αλλαγών στο πολιτικό σκηνικό κανείς δεν πρέπει να υποτιμά τον παράγοντα. Το δριμύ κατηγορώ των τεσσάρων σημείων του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών μετά τη συνέντευξη τύπου του Πρωθυπουργού και της ιστορικής αναδρομής στα πεπραγμένα των κυβερνήσεων της ΝΔ για το κλίμα και το περιβάλλον προδίδει τη σαφή αντι-Δεξιά τοποθέτηση του Γιώργου Παπανδρέου.

Η Φώφη Γεννηματά έχοντας θυσιάσει πρόσωπα αλλά και μια ολόκληρη περιφέρεια για τον πρώην Πρωθυπουργό θέλει σύμμαχο τον κ. Παπανδρέου στη εσωκομματική μάχη.

Όμως τα μάτια του καρφωμένα πάνω του έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ και πόσο μάλλον ο κ. Τσίπρας με τα σημεία ταύτισης σε επίπεδο πολιτικής κατεύθυνσης και όχι μόνο στις πράσινες πολιτικές είναι όλο και περισσότερα.