Όταν η Πελώνη έγραφε για την αποστασία Μητσοτάκη: Ήταν αποφασισμένος να μην υπολογίσει τίποτε για να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του

Σε οκτώ σελίδες υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: Η “ψυχή” της Αποστασίας», η νυν κυβερνητική εκπρόσωπος Αριστοτελία Πελώνη γράφει με διόλου κολακευτικούς χαρακτηρισμούς για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη.

Πρόκειται για ένα αφιέρωμα της εφημερίδας “Τα Νέα” το 2008 για την Αποστασία, με γενικό τίτλο «Αποστασία – Οι μέρες που συγκλόνισαν την Ελλάδα».

Έγραφε χαρακτηριστικά πως «ο πρωταγωνιστής της Αποστασίας και του σχίσματος της Ένωσης Κέντρου του Γεώργιου Παπανδρέου, που εκδηλώθηκε το Ιούλιο του 1965, ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης».

Τον πασουσίαζε ως υπεροβολικά φιλόδοξο για τα δεδομένα της εποχής. «Αν και δεν έγινε πρωθυπουργός των αποστατών θεωρείται η “ψυχή” της Αποστασίας, ανιψιός του Ελευθέριου Βενιζέλου και βουλευτής Χανίων, δεν έκρυβε τις φιλοδοξίες του να βρεθεί στην κορυφή παρά το νεαρό της ηλικίας του – ήταν 43χρονών το 1965, νεότερος από τα περισσότερα σημαντικά στελέχη της Ένωσης Κέντρου».

Η Αριστοτελία Πελώνη έγραφε χαρακτηριστικά: «Έδειξε μάλιστα ότι ήταν αποφασισμένος να μην υπολογίσει τίποτα προκειμένου να υλοποιήσει τις πολιτικές επιδιώξεις του».

Τον εμφάνιζε και ως διαπλεκόμενο με εγχώρια και ξένα συμφέροντα. Έγραφε η σημερινή κυβερνητική εκπρόσωπος: «Στο πλαίσιο αυτό και σε συνεννόηση με τον ξένο παράγοντα, το παλάτι και οικονομικά συμφέροντα της εποχής, οργάνωσε, υλοποίησε και στήριξε την μεγαλύτερη συνομωσία στη χώρα μετά τον Εμφύλιο».

Σε άλλο σημείο του κειμένου της ασκούσε εμμέσως κριτική για το γεγονός πως την εποχή που γράφτηκε το άρθρο, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προχώρησε σε παρέμβαση που «ωστόσο περιελάβανε ελάχιστη δόση αυτοκριτικής».

Η Αριστοτελία Πελώνη συνδέει άμεσα τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη με τον εκδότη Πάνο Κόκκα και τις παρασκηνιακές του κινήσεις. Έγραφε χαρακτηριστικά η σημερινή κυβερνητική εκπρόσωπος: «Ο Π. Κόκκας, ταυτιζόμενος πολιτικά με τον Κ. Μητσοτάκη, διαδραμάτισε παρασκηνιακά καθοριστικό ρόλο τον Ιούλιο του 1965 για την πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου».