Αύγουστος Κορτώ: Πριν από τρία χρόνια, άρρωστος βαριά, προσπάθησα να πεθάνω

Συγκλονίζει ο γνωστός συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ, o oποίος αναφέρεται στη μάχη του με την κατάθλιψη, αλλά και στην προσπάθεια να δώσει τέλος στη ζωή του.

“Πριν τρία χρόνια, άρρωστος βαριά, προσπάθησα να πεθάνω – και δεν τα κατάφερα, γιατί την τελευταία στιγμή αποφάσισα ότι η ραγισμένη ψυχή είναι απείρως προτιμότερη απ’ την παντοτινή εξάλειψή της” τονίζει.

Στη Βουλή τα έγγραφα για την πρόσληψη του αδελφού του Δ. Λιγνάδη στο Εθνικό Θέατρο

“Έκτοτε, οι άνθρωποι της καρδιάς μου, οι φίλοι κι άγνωστοι που με στήριξαν, με περιέβαλαν με την αγάπη τους και με βοήθησαν – μαζί με τους γιατρούς μου και τα φάρμακα, τη δουλειά και την καθημερινή προσπάθεια – να ορθοποδήσω, μ’ έχουν περιγράψει με περισσή γενναιοδωρία ως “δυνατό”, ή ακόμα και “γενναίο”. Όμως ο δυνατός δεν χρειάζεται να επιβιώσει – γιατί ζει, χάρη στην τύχη της ψυχικής του φτιαξιάς, χωρίς βουτιές στην άβυσσο” προσθέτει ο συγγραφέας.

“Όχι: με το ιστορικό μου, είμαι ο πιο αδύναμος των αδύναμων. Και στην πορεία κατάλαβα πως η αδυναμία δεν είναι ντροπή. Ο άνθρωπος που κλαίει και χτυπιέται κι απελπίζεται, και συνεχίζει, μαζεύοντας ένα-ένα τα κομματάκια του, να κλαίει και να χτυπιέται και να απελπίζεται, γιατί, στο βάθος του εαυτού του, έχει μια σπίθα, μια φλούδα πίστης, ο αδύναμος που σέρνεται αγκαλιά με τον φόβο και τη μοναξιά γιατί οραματίζεται, σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας, τη μέρα που θα γελάει και θα χορεύει και θα ελπίζει – αυτός ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να είναι δυνατός, γιατί είναι ο σιωπηλός, πεισματάρης εργάτης της επιβίωσης.Ας έχουν άλλοι τη δύναμη, κι ας τη χαίρονται. Εμείς οι αδύναμοι θα αναμετρηθούμε με το πάπλωμα, με το πάτωμα, με τον πάτο της Κόλασης – και λίγο-λίγο, μ’ ένα χέρι κι ένα πόδι, με νύχια και με δόντια, θα σηκωθούμε” καταλήγει.