Mπουκάλας: Η “κινητή δημοσιογραφία” και η δημοσιογραφία των non paper

Μέσα στην συζήτηση περί των social media, μετά και την σχετική παρέμβαση του πρωθυπουργού, έχει ενδιαφέρον η άποψη του έγκυρου αρθρογράφου της “Καθημερινής” Παντελή Μπουκάλα που εξηγεί πως αλλάζουν τα δεδομένα με την ανάρτηση βίντεο και πληροφοριών στο διαδίκτυο και πως δρα, δυστυχώς, η “επίσημη” δημοσιογραφία.

Γράφει ο Παντελής Μπουκάλας στην “Καθημερινή”:

Για να μιλήσω πρώτα για τα του οίκου μας, μάλλον δεν έχουμε κατανοήσει εμείς οι της παραδοσιακής δημοσιογραφίας ότι κινδυνεύουμε να μείνουμε πολύ πίσω από τη νεοφανή «κινητή δημοσιογραφία», την αυθόρμητη και άμισθη δημοσιογραφία των πολιτών. Δεν είναι η ταχύτητα το πρόβλημά μας, αλλά η πολυφωνία, η πληρότητα και η επιζήτηση κάποιας αντικειμενικότητας.. Ανέφικτη είναι, αλλά τουλάχιστον ας εκδηλώνεται σαν επιθυμία και διεκδίκηση.
Και τα βίντεο του κινητού που ανεβάζουν στο Διαδίκτυο οι περιστασιακοί οιονεί ρεπόρτερ έχουν χρώμα. Τα χρώματά τους, όμως, αλληλοεξουδετερώνονται, αφού σε αυτόν τον χώρο δεν υπάρχουν ολιγοπώλια όπως στον «κανονικό» Τύπο. Ολοι δημοσιεύουν, τα πάντα. Ο «καταναλωτής», αν η υπομονή του είναι ισχυρότερη των προκαταλήψεών του, θα δει όσο το δυνατόν περισσότερα για να σχηματίσει την πληρέστερη δυνατή εικόνα. Αυτήν που όλο και σπανιότερα του παρουσιάζει ο «επίσημος» Τύπος. Αυτός, ακίνητος, περιμένει στο γραφείο το κομματικό non paper, που του προσφέρει στο (δηλητηριασμένο) πιάτο την «είδηση» αλλά και την ερμηνεία της. Ομως, σύμφωνα τουλάχιστον με κάποιους παλιούς θρύλους, οι δημοσιογράφοι δεν είναι βουλευτές για να καταπίνουν αμάσητα και να αναμεταδίδουν άκριτα τα κομματικά non paper, ακόμα κι αν περιέχουν προσωπικά δεδομένα, απόρρητα υποτίθεται και προστατευτέα.
Ποιες είναι οι μείζονες ειδήσεις από την Τρίτη της Νέας Σμύρνης; Η βαναυσότατη επίθεση βιαιολάγνων κατά του αστυνομικού της ΔΡΑΣΗΣ. Το μέγεθος, ο παλμός και η σύνθεση της διαδήλωσης των Νεοσμυρνιωτών (αν στην κυβέρνηση συνεχίζουν να πιστεύουν ότι θα μπορούσε να την οργανώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει ν’ αρχίσουν να δίνουν μικρότερη σημασία στις βολικές δημοσκοπήσεις). Τέλος, η κραυγή «πάμε να τους σκοτώσουμε», με την οποία αυτοντοπαρίστηκαν κάποιοι ένστολοι, ίσως εξερεθισμένοι από ανωτέρους τους με την «είδηση» ότι «φάγανε συνάδελφο».
Για να συντάξει το μήνυμά του, ο πρωθυπουργός όφειλε να προσέξει και τις τρεις ειδήσεις της Τρίτης, αλλά και τη μία και μόνη της Κυριακής, τον ανελέητο ξυλοδαρμό του νεαρού στην πλατεία. Για την προπαγάνδα έχει στη διάθεσή του την κυβερνητική εκπρόσωπο, τον κ. Γεωργιάδη, τον κ. Κυρανάκη και τα υπερπροστατευτικά ΜΜΕ. Επέλεξε, ωστόσο, να δει και να αναδείξει μία μόνο πλευρά, τον τραυματισμό του αστυνομικού. Ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι στην αντιπολίτευση, που βλέπει παγίως το μερικό. Κυβερνάει. Ενας κυβερνήτης που μικραίνει τον ορίζοντά του, υπηρετεί και το αξίωμά του σμικρυμένο.