Καλά (;) και κακά νέα για την κυβέρνηση…

Πρώτα τα καλά νέα για τους επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου: Η εν γένει δημοσκοπική εικόνα (μετρήσεων που δημοσιεύονται και άλλων που διακινούνται στα κυβερνητικά και μιντιακά γραφεία) δεν στοιχειοθετεί κάποια άμεση απειλή από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Το προβάδισμα συρρικνώνεται μεν αλλά όχι κατά τρόπο που να δημιουργεί έντονο προβληματισμό. Η επόμενη εκλογική αναμέτρηση (διπλή;) όλα δείχνουν πως θα έχει νικητή τη Ν.Δ.

Πάμε τώρα στα κακά νέα:

1ον Εδώ και καιρό -ιδιαίτερα μετά την ζοφερή υπόθεση Λιγνάδη που απογύμνωσε τους κυβερνητικούς χειρισμούς και εξέθεσε πρόσωπα- παρατηρούνται διαρροές ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος προς δυο κατευθύνσεις:

– προς τα δεξιά, με τα μικρά νεοπαγή κόμματα να εμφανίζονται από το “πουθενά” στον πολιτικό χάρτη, αλλά και την “Ελληνική Λύση” του Κυριάκου Βελόπουλου να κερδίζει “εδάφη” ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα.

-Και προς την ζώνη της αδιευκρίνιστης ψήφου, όπου “σταθμεύουν” πολίτες απογοητευμένοι από την διακυβέρνηση και κουρασμένοι από την παρατεταμένη αδράνεια των lockdown και τις οικονομικές τους παρενέργειες.

2ον Εκεί που παρατηρείται μεγάλη μείωση των δημοσκοπικών ποσοστών του κυβερνώντος κόμματος είναι η “περιοχή” των νεότερων ηλικιών και ειδικότερα οι “17-35”. Αυτό φαίνεται να συμβαίνει για δυο βασικούς λόγους. Ο πρώτος αφορά την στοχοποίηση που δέχθηκαν εδώ και πολλούς μήνες από την κυβέρνηση σχετικά με την μη τήρηση των περιοριστικών μέτρων (οι νέοι βιώνουν πιο επώδυνα τις συνθήκες του εγκλεισμού), και ο δεύτερος το γεγονός πως δεν βλέπουν στο ορατό μέλλον ευκαιρίες για εργασία και οικονομική ανάπτυξη. Οι αναφορές από τον πρωθυπουργό, τις προηγούμενες ημέρες, στους νέους που προτιμούν να δημιουργούν, με αφορμή τα επεισόδια αστυνομικής βίας και τις διαδηλώσεις κατά της πανεπιστημιακής αστυνομίας και του νόμου Κεραμέως, αποσκοπούσαν στο να αμβλυνθεί το χάσμα που δημιουργείται. Η αστυνομική βία, όμως, δημιουργεί ένα ακόμα πιο ασφυκτικό περιβάλλον για τη νεολαία, η οποία εξοργίστηκε από όσα είδε στα social media τις προηγούμενες ημέρες.

3ον Η στροφή της κυβέρνησης υπέρ της ενίσχυσης της αστυνομικής παρέμβασης και του δόγματος “νόμος και τάξη” αποβλέπει στην δημιουργία αναχώματος στις διαρροές δεξιών ψηφοφόρων προς τη νέα υπερ-δεξιά “γεωγραφία” που διαμορφώνεται πέραν της Ν.Δ. Στόχος να συγκρατηθεί το υπερσυντηρητικό εκλογικό ακροατήριο και να δημιουργηθεί η αίσθηση του πολέμου των “δύο κόσμων” με τον ΣΥΡΙΖΑ στην άλλη πλευρά ως εκπρόσωπο του χάους και της ανομίας. Γι αυτό και από την ρητορική της κυβέρνησης εξαφανίζονται, πλέον, όλα τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, ώστε να αναδειχθεί η μανιχαϊστική αντιπαράθεση του καλού με το κακό και να πολωθεί το πολιτικό κλίμα σε τέτοιο βαθμό που να συσπειρώνει το συντηρητικό αυτό ακροατήριο.

4ον Αυτή η στροφή αφήνει, όμως, το κυβερνών κόμμα σχετικά ακάλυπτο στον χώρο του κέντρου. Σε αυτό το κλίμα, η κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πεδίο του μετριοπαθούς κεντροδεξιού κοινού εξασθενεί. Ο πρωθυπουργός είχε ως ιδεολογικούς συμμάχους το Ποτάμι (που δεν υφίσταται ως κόμμα, παραμένει, ωστόσο, ως …αντίληψη) και κάποιους εκσυγχρονιστές, αποβλέποντας σε αυτή την μικρή αλλά σημαντική μερίδα του πολιτικού προσωπικού και του εκλογικού σώματος. Κάτι τέτοιο ισχύει πλέον λιγότερο.

Ο κίνδυνος να δημιουργηθεί πολιτικό κενό είναι ορατός -εάν δεν έχει ήδη συμβεί- κι εκεί δύναται να αναπτυχθεί ευκολότερα το “αντιδεξιό” προφίλ του ΚΙΝ.ΑΛ υπό την Φώφη Γεννηματά (ή κάποιο άλλο πρόσωπο μετά το συνέδριο του κόμματος τον Νοέμβριο) αλλά και να “εισβάλλει” ο Αλέξης Τσίπρας εφόσον αναδιατάξει τις δυνάμεις του και καταστήσει ευκρινές ένα κεντροαριστερό προφίλ.

Εάν παραταθεί το lockdown, εδραιωθεί το έλλειμα εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση αλλά και το αίσθημα της κοινωνικής και οικονομικής ανασφάλειας, τα πράγματα θα δυσκολέψουν, παρά το γεγονός ότι οι εμβολιασμοί θα δράσουν ως μηχανισμός σχετικής εκτόνωσης. Γι αυτό και η κυβέρνηση βιάζεται να ανοίξει την αγορά, αντιλαμβανόμενη πως τα οικονομικά δεδομένα θα προβάλλουν με αρνητικότατο τρόπο τους επόμενους μήνες.

Αρκετοί φαίνεται να εισηγούνται εκ νέου στον πρωθυπουργό να βρει “παράθυρο ευκαιρίας” για να προσφύγει στις κάλπες όσο δεν αμφισβητείται το άνετο προβάδισμά του από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, αναπτύσσεται μια νέα προσέγγιση που δεν επιμένει πλέον στην διακηρυγμένη θέση για διπλές εκλογές – έχει δηλωθεί πως δεν υπάρχει καμία πρόθεση για κυβέρνηση συνεργασίας με άλλο κόμμα και πως θα υπάρξει οπωσδήποτε νέα αναμέτρηση με τον εκλογικό νόμο που ψήφισε η κυβερνητική πλειοψηφία.

Κάτι τέτοιο, σύμφωνα με εκείνους που το εισηγούνται, αποβλέπει στην πιθανότητα κυβερνητικής συγκατοίκησης με το ΚΙΝΑΛ (ως τρίτο κόμμα) μετά την πρώτη αναμέτρηση με απλή αναλογική. Από την πλευρά της, όμως, η Φώφη Γεννηματά φέρεται να δηλώνει σε συνομιλητές της πως δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση για κάτι τέτοιο και πως η ίδια θα ενισχύσει ακόμα περισσότερο την αντικυβερνητική-αντιδεξιά ρητορική της, ως όρο πολιτικής επιβίωσης του χώρου που ηγείται. Κάτι τέτοιο, άλλωστε, την διαφοροποιεί από τον επίδοξο διεκδικητή της ηγεσίας του κινήματος Ανδρέα Λοβέρδο.

Οι επόμενοι μήνες, πάντως, θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμοι και περίοδος μεγάλης πόλωσης. Η τοξικότητα θα χτυπήσει κόκκινο και οι διεργασίες θα ενταθούν. Ίσως και εντός του κυβερνώντος κόμματος όπου ακόμα και οι σιωπούντες φαίνεται να προβληματίζονται. Και να ενοχλούνται ακόμα. Η αναφορά, για παράδειγμα, του πρωθυπουργού στην “κατάλυση της δημοκρατίας” το 2008 (όσα συνέβησαν μετά την δολοφονία Γρηγορόπουλου) δεν ακούστηκε ευχάριστα από αρκετούς…