Όχι σε επανάληψη του 2008…

Όταν είχα την μεγάλη τιμή να υπηρετήσω τους πολίτες της Α’ Αθηνών ως Βουλευτής ήμουν πάντα στο πλευρό της αστυνομίας υποστηρίζοντας τα δίκαια αιτήματα τους με της δυνατότητες που μου παρείχε το Βήμα της Βουλής. Το έκανα όχι για ψηφοθηρικούς σκοπούς (άλλωστε η παραίτηση μου το κατέδειξε) αλλά για λόγους αρχής.

Του Ανδρέα Ψυχάρη

Απο μικρό παιδί έβλεπα τον αστυνομικό της γειτονιάς ως το όργανο του κράτους το οποίο μας παρείχε ασφάλεια αλλά και την προστασία ασκούμε όλα μας τα συνταγματικά δικαιώματα.

Η εικόνα του αιμόφυρτου συμπολίτη μας στον δρόμο μου προκάλεσε φρίκη και αποτροπιασμό. Διοτι αυτός ο νεαρός αστυνομικός (με λιγότερο από ένα έτος θητείας) στοχοποιήθηκε για διαχρονικές ευθύνες του κράτους για την αστυνομία (βλ. Άρθρο μου: Τι Αστυνομία θέλουμε στο Libre). Η εικόνα αυτή είναι μια ήττα του κράτους αλλά και μια ήττα της ανθρώπινης πλευράς που όλοι μας έχουμε. Πέρα των άμεσων μέτρων που όλοι μας ελπίζουμε ότι η Κυβέρνηση θα λάβει για την αποκλιμάκωση της τραγικής καταστάσεώς προσωπικά θα μελετούσα τα εξής:

–έγινε η κατάλληλη ανάλυση των γεγονότων του φόνου Γρηγορόπουλου και των ταραχών του 2008; Μεταβλήθηκε αναλόγως ο υπηρεσιακός σχεδιασμός της αστυνομίας;
–πως επιτράπη η συγκέντρωση ομάδων με δολοφονικό εξοπλισμό αφού σχετικά εύκολα θα μπορούσε η αστυνομία αξιοποιήσει της πληροφορίες της και το δίκτυο της για να το αποτρέψει;
–μήπως απέτυχε ο επιχειρησιακός σχεδιασμός της αστυνομίας; Ειναι δυνατόν να αποστέλλονται 5 μηχανάκια με αστυνομικούς χωρίς εμπειρία να αντιμετωπίσουν ομάδα 200 και πλέον αναρχικων;

Σε καμμία αστυνομία δυτικού κράτους δεν γίνεται αυτο. Ειναι δυνατόν αστυνομικοί να μην έχουν γνώσεις βασικών αρχών πρώτης βοήθειας και να μην μπορούν να βοηθήσουν τον αιμόφυρτο συνάνθρωπο μας μέχρι να φθάσει το ασθενοφόρο;

Η Κυβερνηση έχει την δυνατότητα να προσφέρει λύση. Η Αντιπολίτευση ας σταθεί αρωγός στην αποκλιμάκωση της κατάστασης. Εμεις οι απλοί πολίτες μπορεί να μην έχουμε, ουσιαστικά, καμμία δύναμη, έχουμε ομως κρίση. Αυτή την στιγμή δεν έχει σημασία πιο κόμμα, πια παράταξη υποστηρίζει κανείς- μόνη σημασία έχει η αποφυγή ενός νέου 2008 και ενός διχασμού με δυσάρεστες οικονομικές και δημοκρατικές συνέπειες.