H Αλεξάνδρα Τσόλκα αποχαιρετά συγκινητικά τον Τάσο Θεοδωρόπουλο…με ένα μισοπιωμένο Canadian στο χέρι

Η Αλεξάνδρα Τσόλκα με ένα μισοπιωμένο Canadian από τη Βοστώνη εύχεται καλό ταξίδι στον Τάσο…

Ω! Θα σε βρω! Θα σε πετυχω μοιραια σε σκιές ή σε μια λιακάδα ανοιξιατική, να καπνίζεις ανύποπτος κρυφο τσιγαρο. Θα σε πλακωσω σε κατι χαστουκια, γιατι στα δυσκολα, μολις φτασαμε σε ενα ανηλεές μέσο, πηγες και την έκανες χωρις να σκεφτεις πόσα κεφαλαια σε ζωές κλείνεις. Μετα θα σε φιλησω στα ματωμενα χείλη. Παλιομαλάκα. Γέλαγες που σε έλαγα μαλ’κα, με το μεσαιο α φαγωμενο και πνιγμενο.

Ετσι σε λεω και τωρα. Κλαιγοντας και πινοντας ουισκι σε ενα μπαλκόνι, στην υγεία σου, στη Βοστόνη, που κανει μονο χειμώνα. Γράφουνε κοινοτυπίες, σε κλαινε με θλιβερα RIP και ταχα μου δακρυα με ωραιες λέξεις επίδειξης θλίψης. Εχω μονο θυμο βρε… αγορι γλυκο και τρυφερο, που ξυπνησες απο το μωριουδιακο σου υπνο στον κοσμο – εφιαλτη, πολυ κακό για σενα. Σ αγαπω. Φιλω τις πληγες σου.

Δε σε συγχωρω. Φοβηθηκες και τη έκανες. Μ αφησες. Ολοι αυτοι οι τσακωμοι -ακόμα και για τον Φυλακα στη σίκαλη και το τι ήθελε να πει ο Σαλιντζερ εχουμε τσακωθει!-, τα βραδια σε παρτυ και μπουζουκια, τα ματωμενα παγκακια μας, τα ξημερωματα στα δακρυα, τα λεφτα στη μεση, τα τσιγαρα μισα – μισα, τα μεθυσμενα φιλια… Παλιομαλ’κα… Η τελευταια φορα που σε ειδα…

Τυχαια στη Πανορμου. Σταματησες σε ενα πεζοδρομιο με τον ήχο του ονοματος σου, κοκκινο φαναρι. Με κοιταξες. Ησουν μεθυσμενος, μετα απο μια ακομα αποτοξινωση. Μου χάιδεψες το προσωπο, μες στο κοσμο, με την αντιστροφη της παλαμης. “Να προσεχεις”… εγω;… εγω;… Ακομη και οι λεξεις κλαινε… Βοστωνη – 25 – 2- 2021, με ενα μισοπιωμενο Canadian για καλο σου ταξίδι…