Η απάντηση Βαξεβάνη στο Μαξίμου για την υπόθεση Λιγνάδη

Με άρθρο του ο εκδότης και δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης απαντά σε όσα του καταλογίζει η Ν.Δ σχετικά με την σύνδεση του πρωθυπουργού με τον τέως καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου και κατηγορούμενου για βιασμούς ανηλίκων κατα συρροή και κατ’ εξακολούθηση.

Γράφει ο δημοσιογράφος στο documentonews.gr:

Την προηγούμενη φορά που είχαν επικαλεστεί το «δημοκρατικό τόξο», προσπαθούσαν να πείσουν στον κόσμο πως υπάρχουν τα δύο άκρα, αυτά του φασισμού και της κακής Αριστεράς και στη μέση παλεύει ο Σαμαράς με το Βενιζέλο να μας σώσουν με μνημόνια, λιτότητα και αναγκαστική φτώχεια.

Εμφάνιζαν όλη την αντίσταση στην αθλιότητα και τη διαπλοκή τους, την καταλήστευση της χώρας και τη διαφορά, ως έγκλημα ενοχοποιώντας μια πολιτική δύναμη, τον ΣΥΡΙΖΑ , που ήταν απειλητική γι αυτούς.

Συνεχίζουν να το κάνουν και σήμερα φυσικά, αλλά ο ανοιχτός λογαριασμός τους είναι με αυτόν που δυσκολεύονται. Με τη δημοσιογραφία που αποκαλύπτει όσα πασχίζουν να κρατήσουν κρυφά. Σε όλα αυτά βέβαια, πρέπει κανένας να προσθέσει την προσωπική εμπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη, απέναντι σε εμένα και το Documento, που τον κάνει να αποκαλύπτει το μένος του και την αντιδημοκρατική του πεποίθηση, όταν επιθυμεί απλώς να εμφανίζεται Λουδοβίκος και αδιαμφισβήτητος. Εδώ που τα λέμε έχει και τα δίκια του. Το Documento αποκάλυψε από τα σπίτια των Παρισίων, μέχρι τις offshore, τα απλήρωτα δάνειά του και την ανέμελη στάση του την εποχή της πανδημίας. Αν δεν είναι αυτός εχθρός ποιος είναι;

Σύσσωμα λοιπόν τα ελεγχόμενα Μέσα, κάνουν επίθεση σήμερα, ενώ η Καθημερινή επικαλείται το δημοκρατικό τόξο, για να χτυπηθούν οι ακρότητες, ο κιτρινισμός και οι εκτοξευτήρες λάσπης. Κατ’ αρχήν αισθάνομαι την ανάγκη να σημειώσω, πως αν η πρωτοφανής συναίνεση που εμφανίζεται είχε τη μορφή κοινής αντιμετώπισης της διαφθοράς και όσων συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα, ούτε φτώχεια θα υπήρχε, ούτε Λιγνάδηδες. Αλλά μερικοί δημοσιογράφοι δεν θα ήταν και τόσο πλούσιοι.

Ας ξεκαθαρίσουμε όμως τα πράγματα. Τις τελευταίες 20 μέρες, έρχονται στο φως τρομερές αποκαλύψεις για βιασμούς ανηλίκων και υπάρχουν ενδείξεις πως στη χώρα υπήρχε και λειτουργούσε ένα κύκλωμα παιδικού trafficking. Οι πρωταγωνιστές είναι ευυπόληπτοι και ανήκουν σε ένα συγκεκριμένο κύκλο. Όταν ξεκίνησαν οι αποκαλύψεις, είναι εμφανές πια, πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θέλησε να ξεκαθαρίσει την κατάσταση, ούτε και να πάρει τις ευθύνες για τα τέρατα που τοποθέτησε στις θέσεις που τοποθέτησε εμφανίζοντάς τα ως ιερά τέρατα. Στην περίπτωση της Μπεκατώρου ο πρωθυπουργός έτρεξε να πάρει θέση και επικοινωνιακές πρωτοβουλίες, αλλά όταν έσκασε ο Λιγνάδης, όχι μόνο δεν μίλησε, αλλά μιλώντας δια της Μενδώνη ήταν προκλητικός. Προκλητικότατος.

Ο Λιγνάδης, τοποθετήθηκε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο Εθνικό Θέατρο, αφού πρώτο ακυρώθηκε η προκήρυξη για την πλήρωση της θέσης του Καλλιτεχνικού Διευθυντή που είχε προκηρύξει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έγινε καν νέα προκήρυξη, αλλά τοποθέτηση του Λιγνάδη, για λόγους δημοσίου συμφέροντος όπως είχε πει η Μενδώνη στη Βουλή. Ποιο ήταν το δημόσιο συμφέρον δεν αποκάλυψε αλλά εγγυήθηκε, πάλι στη Βουλή για το ήθος του Λιγνάδη.

Δίπλα στο Λιγνάδη, με τον ίδιο τρόπο, τοποθετήθηκε Αντιπρόεδρος η αδελφή της πεθεράς του Πρωθυπουργού. Το καλοκαίρι, ο πρωθυπουργός, ενώ η χώρα βρισκόταν σε στρατιωτική κρίση λόγω της καθόδου του Oruc Reis, πήρε στρατιωτικό ελικόπτερο το οποίο έπρεπε να είναι σε επιφυλακή και το χρησιμοποίησε ως αεροταξί για να πάει να θαυμάσει το Λιγνάδη στην Επίδαυρο.

Φταίει ο πρωθυπουργός για όσα έκανε ο Λιγνάδης; Αυτό το κρίνει ο καθένας ανάλογα με τις απαιτήσεις του. Υπάρχουν ας πούμε υπουργοί της ΝΔ που επιμένουν πως ο πρωθυπουργός έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός στις επιλογές του και τους φίλους του.

Η ευθύνη του Κυριάκου Μητσοτάκη ή αν θέλετε η οπτική με την οποία αντιμετωπίζει κάποιος την ευθύνη του, θα ήταν διαφορετική, αν δεν υπήρχε προϊστορία. Θα μπορούσε οποιοσδήποτε να πει πως «έτυχε στη βάρδια του», αν στο περιβάλλον του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν εντοπιζόταν ένας ακόμη δράστης. Ο φίλος του και σύμβουλός του ακόμη και σήμερα, Νίκος Γεωργιάδης. Τη δράση του Νίκου Γεωργιάδη στη Μολδαβία, αποκάλυψε το Documento και με επίμονες έρευνες, τον οδήγησε στη Δικαιοσύνη και τον καταδίκασε σε πρώτο βαθμό. Η στάση του Μητσοτάκη στην υπόθεση αυτή, ήταν πέραν της αντίληψης του δημοκρατικού και ηθικού τόξου (για να χρησιμοποιήσω κι εγώ τον όρο) και ευθέως συγκαλυπτική. Ο ίδιος ο Γεωργιάδης, είχε καταθέσει στο δικαστήριο, πως ο φίλος του Κυριάκος Μτσοτάκης ο οποίος τον στηρίζει, του είπε κάτσε λίγο πίσω να σταματήσει ο θόρυβος και θα σε επαναφέρω. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δηλαδή, ο πρωθυπουργός της χώρας, είπε σε κάποιον που είχε κατηγορίες για σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών και κατηγορία για βιασμό ανήλικου, πώς να καλύψουν την κατάσταση. Στελέχη και βουλευτές της ΝΔ (ένας μάλιστα και προσωπικός σύμβουλος του Μητσοτάκη) συμπαραστάθηκαν ακόμη και με την προσωπική τους μαρτυρία στο δικαστήριο, στον Νίκο Γεωργιάδη. Όλα αυτά είναι πραγματικά γεγονότα για οποία επιμένει να μην μιλά.

Αποκαλύφθηκε επίσης πως ο Μητσοτάκης διατηρούσε φιλικές σχέσεις και με τον Φρουζή της Novartis, ο οποίος είχε συλληφθεί σε ανύποπτο χρόνο στην Κρήτη για σεξουαλική παρενόχληση μιας 11χρονης. Ο Φρουζής διοργάνωνε το 2017 δείπνα στο σπίτι του, με τον Μητσοτάκη και επιχειρηματίες για την προώθησή του στην αρχηγία της ΝΔ. Έχουμε δηλαδή μία ακόμη σύμπτωση που δεν λειτουργεί υπέρ του πρωθυπουργού. Για να το πως σε αργκό και κάπως εκχυδαϊσμένα, όπως το έγραψε ο διευθυντής της Αυγής, Άγγελος Τσέκερης «Πάντως παιδιά, δύο παιδέρες στο στενό περιβάλλον του Ηγέτη της Αριστείας, είναι πάρα πολλές. Κοιτάξτε μήπως έχει τίποτα το νερό».

Φυσικά το σύστημα δεν τα έβαλε με το διευθυντή της Αυγής. Πάμε όμως τώρα στο επίμαχο. Το επίμαχο ήταν κάτι που έγραψα στο τουίτερ, όταν κάποιος πόσταρε ένα παλιό δημοσίευμα της ΕΦΣΥΝ που αφορούσε τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα των οποίων η ευθύνη πέρναγε στο Μέγαρο Μαξίμου. Έγραψα λοιπόν

Πάντα είχα την απορία γιατί μια από τις πρώτες αποφάσεις που πήρε προσωπικά ο Μητσοτάκης μόλις ανέλαβε την εξουσία, ήταν να αναλάβει το Μέγαρο Μαξίμου, ο ίδιος δηλαδή, την ευθύνη για τα ασυνόδευτα ανήλικα. Καλά την ΕΥΠ αλλά τα ασυνόδευτα ανήλικα γιατί;

Δεν περίμενα πως η ανάρτηση αυτή θα γινόταν η βάση να ξαναγεννηθεί το «δημοκρατικό τόξο», ούτε να μου αποδοθεί πως κατηγορώ τον Μητσοτάκη για παιδεραστία. Έχω ήδη κατηγορήσει τον Μητσοτάκη για πολλά με αποδείξεις και στοιχεία και δεν υπήρχε έτσι κι αλλιώς λόγος να τον κατηγορήσω για κάτι χωρίς στοιχεία. Ο Μητσοτάκης έχει την ευθύνη για την κατά συρροή σχέση του με παιδόφιλους (και πρέπει να απαντήσει γι αυτό) και κυρίως για την προσπάθεια συγκάλυψης δύο από αυτούς. Του Νίκου Γεωργιάδη και του Λιγνάδη. Στην ανάρτησή μου διατύπωσα μια απορία που έχω και σήμερα. Γιατί πέρασε η ευθύνη των προσφυγόπουλων στο Μέγαρο Μαξίμου; Πώς θα φαινόταν σε κάποιο να μάθαινε πως ο Μπάιντεν ή η Μέρκελ , μαζί με την ευθύνη των μυστικών υπηρεσιών, της CIA ή του NSA αποκτούν και τη ευθύνη των ασυνόδευτων; Περίεργο μάλλον.

Το ερώτημα ήταν αυτό που ήταν και το γνωρίζει καλά ο κύριος Μητσοτάκης. Το έθεσα μόνο από περιέργεια; Όχι. Υπάρχει τις τελευταίες μέρες η πληροφορία για την οποία έγραψε άλλος δημοσιογράφος και όχι εγώ, πως ο Μητσοτάκης είχε μάθει από την ΕΥΠ και τις Υπηρεσίες του για τη δράση του κυκλώματος παιδεραστίας, σε δομές και προσφυγόπουλα. Αυτός ήταν ο λόγος που ανέλαβε την ευθύνη προσωπικά και το Νοέμβριο του 2019 (λέει το δημοσίευμα) πήρε την πρωτοβουλία για το πρόγραμμα «κανένα παιδί μόνο του» . (Για όποιον ενδιαφέρεται το δημοσίευμα είναι εδώ).

Το ερώτημα λοιπόν είναι αν ο Μητσοτάκης γνώριζε γι αυτό το κύκλωμα παιδεραστίας και επέλεξε να λύσει σιωπηλά το θέμα αντί να δώσει τα πάντα στο φως και τους παιδεραστές στη Δικαιοσύνη. Γνώριζε για τους «Λιγνάδηδες»; Αν το έκανε πρέπει να απαντήσει γιατί. Γιατί δεν έκανε επιχείρηση κάθαρσης αλλά ανέλαβε τη φροντίδα με τον τρόπο που την ανέλαβε. Τα υπόλοιπα περί κατηγοριών στον πρωθυπουργό για παιδεραστία να τα αφήσουν. Αν είχα στοιχεία πως ο Μητσοτάκης είναι παιδεραστής θα τα δημοσίευα όπως έκανα για το φίλο του Νίκο Γεωργιάδη. Όπως έκανα και για τον πατέρα του αποδεικνύοντας πως δεν ήταν συνεργάτης των Ναζί. Άλλο τα στοιχεία του ρεπορτάζ και άλλο οι κατηγορίες. Ως σήμερα κατηγορώ το Μητσοτάκη μόνο με στοιχεία.

Ο Μητσοτάκης και το σύστημα δεν επιχειρεί να αποτάξει από πάνω του μια συκοφαντική κατηγορία περί παιδεραστίας όπως επιτείνεται, αλλά να τελειώσει με εμένα και το Documento. Το επιχείρησε πολλές φορές. Πήρε τηλέφωνα προσωπικά ο ίδιος σε επιχειρηματίες να κόψουν διαφήμιση. Απέκλεισε την εφημερίδα ακόμη και από την καμπάνια για τον covid. Με έσυρε ανεπιτυχώς και η οικογένειά του και οι υπουργοί του στα δικαστήρια. Δεν τα κατάφερε. Δημιουργεί τώρα μια άλλη ευκαιρία και κατασκευάζει το δημοκρατικό τόξο ενάντια στον κιτρινισμό. Ο κόσμος γύρω καίγεται και πεθαίνει, φρίττει με όσα αποκαλύπτονται για τους Λιγνάδηδες και ο Μητσοτάκης επιχειρεί με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Τη δολοφονία του χαρακτήρα μου και του Documento (για μια ακόμη φορά) και την έξοδο από το πρόβλημα. Αφού διασπείρει μέσω των Μέσων ποιος είναι ο ποταπός εχθρός, οδηγεί τον Τσίπρα σε συζήτηση στη Βουλή για την ποιότητα του δημοσίου διαλόγου. Ποιος, ο πρωθυπουργός που κατηγόρησε από το βήμα της Βουλής τον αποθανόντα πατέρα του Τσίπρα ως εργολάβο της Χούντας για να πλήξει τον ίδιο ενώ έβαλε τον επικοινωνιακό του μηχανισμό στην υπηρεσία της βρόμικης εκστρατείας της βίλας του Τσίπρα. Μιλάει για ποιότητα δημοσίου διαλόγου ο πρωθυπουργός που κατηγόρησε σχεδόν ως φονιά τον προκάτοχό του, για τη φωτιά στο Μάτι και μετά προήγαγε όσους ευθύνονταν για την εξέλιξη της φωτιάς σε στρατηγούς.

Θα επιχειρήσει φυσικά να αποδώσει ευθύνη στον Τσίπρα για όσα γράφει ένας δημοσιογράφος την ώρα που ο ίδιος δεν αποδίδει στη Μενδώνη ίχνος ευθύνης για όσα έκανε με το Λιγνάδη. Ωραία λογική. Ή μάλλον δεν έχει λογική αλλά σκοπιμότητα.

Ο Μητσοτάκης φτιάχνει ένα αφήγημα για να δικαιολογήσει νομικό πλαίσιο που ετοιμάζει για έλεγχο των social media που δεν μπορεί να ελέγξει. Αυτό όλο θα το ονομάσει διασφάλιση ποιότητας του δημοσίου διαλόγου. Πρώτα όμως πρέπει να τελειώσει μαζί μας. Δεν είναι τυχαίοι οι χαρακτηρισμοί περί «Μακελειού» .

Αυτό δεν μπορεί να το κάνει μόνος του ο Μητσοτάκης. Χρειάζεται τη βοήθεια του κοινού. Πρέπει να διαμορφωθεί η εικόνα ώστε ο κόσμος να συναινέσει. Στον προοδευτικό κόσμο δεν μπορεί να απευθυνθεί ο ίδιος γιατί δεν έχει πρόσβαση. Χρησιμοποιεί έτσι τους fellow της αριστεροσύνης. Όποτε η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται σε δύσκολη θέση, εμφανίζονται στην Αριστερά οι ίδιοι πάντα καλοθελητές, που αναλαμβάνουν να χτυπήσουν όσους τον απειλούν προσωπικά, ως φορείς πολιτικού τακτ. Δεν το κάνουν για τον Μητσοτάκη φυσικά αλλά «για την ευπρέπεια ρε γαμώτο». Του προσφέρουν έτσι αυτό που δεν έχει. Πιστοποίηση αλήθειας και αξιοπιστία.

Γι αυτούς τους τελευταίους θα γράψω μόνο αυτό: είναι σαν τους ευνούχους, ξέρουν τα πάντα γύρω από το σεξ αλλά δεν έχουν κάνει ποτέ.

Για τους υπόλοιπους κατήγορους θα πω αυτό που είπα στην απολογία μου όταν με συνέλαβαν και με δίκαζαν για τη λίστα Λαγκάρντ «ευτυχώς έχω γεννηθεί το 1966 γιατί αν είχα γεννηθεί πριν το 1963, θα με είχαν κατηγορήσει ακόμη και για τη δολοφονία του Κένεντι».

Αλλά αυτό είναι και το ενδιαφέρον στη δημοσιογραφία. Στον κύριο Μητσοτάκη επαναλαμβάνω, πως θα είμαι εδώ για να χειροκροτήσω την ώρα που θα πέφτει μέσα στη γενική κατακραυγή.