Αυλαία, τώρα, για την κ. Μενδώνη…

Είναι προφανές πως η κατά δήλωσή της “εξαπατηθείσα” από τον Δημήτρη Λιγνάδη υπουργός Πολιτισμού κ. Λίνα Μενδώνη δεν μπορεί να σταθεί, πλέον, στον κυβερνητικό θώκο που της εμπιστεύθηκε ο πρωθυπουργός. Όχι μόνο γιατί την βαραίνουν υποψίες περί συγκάλυψης μιας υπόθεσης με την οποία ασχολείται πια η Δικαιοσύνη αλλά και διότι συγκεντρώνει την απαξία σχεδόν της πλειονότητας του κόσμου του Πολιτισμού, του χώρου, δηλαδή, που κλήθηκε να υπηρετήσει ως πολιτική ηγεσία.

Του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Οι καταγγελίες και οι μηνύσεις εναντίον του καθυστερημένα παραιτηθέντος τέως καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου είναι η μία όψη του νομίσματος. Αναγνωρίζοντας το τεκμήριο της αθωότητας ακόμα και για τα έσχατα αδικήματα, οφείλουμε όλοι να αναμένουμε τις δικαστικές εξελίξεις, οι οποίες, ωστόσο, πρέπει να διέπονται από ταχύτητα και ενάργεια. Αυτό είναι το έργο των εισαγγελικών αρχών.

Η πολιτική διάσταση της πολύκροτης υπόθεσης, ωστόσο, είναι κάτι συναφές αλλά και διαφορετικό.

Με τους χειρισμούς της η κ. Μενδώνη βρίσκεται βαρύτατα εκτεθειμένη και καμία δικαιολογία περί εξαπάτησής της από έναν “επικίνδυνο άνθρωπο” δεν μπορεί να της επιτρέψει να παραμένει στη θέση της. Έγινε, με τον τρόπο της, μέρος του προβλήματος και πρωταγωνίστρια σε μια πολιτική οπερέτα που πιθανώς να κρύβει ένα φρικώδες πρόσωπο.

Δεν μπορεί εύκολα να ανακαλέσει κανείς στη μνήμη του άλλον υπουργό που θα δέχεται τα πυρά σύσσωμης της αντιπολίτευσης και ταυτοχρόνως να καταδικάζεται από σχεδόν τον σύνολο θεσμικών φορέων και προσωπικοτήτων του χώρου πολιτικής ευθύνης της. Από τον εμβληματικό Θανάση Παπαγεωργίου (διαβάστε εδώ την συγκλονιστική ανοικτή επιστολή του προς την υπουργό Πολιτισμού) μέχρι και τους δεκάδες ηθοποιούς και σκηνοθέτες που παρεμβαίνουν και απαιτούν την παραίτησή της. Δεν έχει, πλέον, το πολιτικό εκτόπισμα να συνομιλεί με τους ανθρώπους του Πολιτισμού, κι αυτό δημιουργεί μια πρωτοφανή δυσλειτουργία.

Παράλληλα, με όσα συμβαίνουν παρασύρει σε μία δίνη αμφιβολιών και υποψιών το σύνολο της κυβέρνησης και προσωπικά τον πρωθυπουργό. Γι’ αυτό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει, έστω και καθυστερημένα, να ζητήσει την παραίτησή της ώστε να καταστεί εφικτή η ουσιαστική διερεύνηση των καταγγελιών και των μηνύσεων τόσο για την υπόθεση Λιγνάδη, όσο και για οιαδήποτε άλλη έχει φτάσει ή θα φτάσει στη Δικαιοσύνη.