Πανεπιστήμια: Αλλαγή συνθηκών

Εάν ρωτήσετε τους γονείς μιας δεκαεξάχρονης κοπέλας που θα προτιμούσαν να σπουδάσει η κόρη τους ανεξαρτήτως εξόδων, το πιο πιθανό να ήταν ότι θα επέλεγαν την Βρετανια ή τις ΗΠΑ. Όχι λόγω της ποιότητας των σπουδών αλλά διότι εκεί επικρατεί ένα πνεύμα ηρεμίας και η έμφαση δίνεται στις σπουδές και στην έρευνα.

του ΑΝΔΡΕΑ ΨΥΧΑΡΗ

Όσοι είχαμε την ευκαιρία να σπουδάσουμε στο εξωτερικό διαπιστώσαμε ότι δεν απουσίαζαν πολιτικές νεολαίες από τα πανεπιστήμια- απλώς οι φοιτητές, οι καθηγητές και τα κόμματα τους έδιναν ελάχιστη σημασία και επικεντρωνόντουσαν στην εκπαίδευση (και στην διασκέδαση). Ίσως αυτό είχε και στο μυαλό του ο Πρωθυπουργός όταν ως αρχηγός αντιπολίτευσης το 2017 είχε εξαγγείλει την επανίδρυση της ΔΑΠ σε μια διαφορετική λογική.

Διότι το θέμα στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν είναι η αστυνόμευση και η καταστολή της βίας και παράνομων πράξεων- άλλωστε αυτό έχει, εν μέρει, λυθεί με την άρση ασύλου. Το πραγματικό θέμα είναι πως θα εξαλειφθούν οι συνθήκες που δημιουργούν την βία και την παρανομία στα πανεπιστήμια. Είναι, για παράδειγμα, η κομματικοποίηση της φοιτητικής ζωής; Είναι η αλίευση κομματικών στελεχών και πολιτικών στιγμάτων; Είναι η μετακίνηση τους εκτός αστικών κέντρων (όπως έγινε και με το υπουργείο παιδείας);

Λίγο πολύ, οι περισσότεροι γνωρίζουμε το πραγματικό πρόβλημα της παιδείας μας και σίγουρα οι συνεχείς αλλαγές της νομοθεσίας όχι μόνο δεν δίνει μια ηρεμία στους γονείς ώστε να μπορούν να σχεδιάσουν την εκπαίδευση των παιδιών τους αλλά στην ουσία τους επιβάλει εμπόδια. Ποιότητα εκπαίδευσης υπάρχει, δομή απουσιάζει.

Ίσως λοιπόν οι νομοθέτες να μεταβάλλουν τις συνθήκες- τα πανεπιστήμια να είναι μόνο οάσεις εκπαίδευσης και έρευνας μιας κοινωνίας που επιθυμεί πράγματι να αναπτυχθεί και όχι άστοχης κομματικής αντιπαράθεσης και αστυνόμευσης που μπορεί να προκαλέσει καινούργια περίπτωση Γρηγορόπουλου. Εάν δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα δικό μας, ας αντιγράψουμε ένα πετυχημένο και λειτουργικό σύστημα. Οι γονείς θα το εκτιμήσουν και θα το εκφράσουν με την ψήφο τους.