Το ασανσέρ, ο Τσίπρας και ο Κουτσούμπας…

” Ηταν στο ξενοδοχείο King George, στην πλατεία Συντάγματος, κάποια στιγμή στη δεύτερη μεταπολιτευτική κυβέρνηση Καραμανλή. Ηταν προσκεκλημένος από τον πρόεδρο της Βουλής σε κάποια εκδήλωση με αφορμή την επίσκεψη κινεζικής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας. «Ο πορτιέρης, άμα με είδε, μου φώναξε: “Κύριε Κύρκο, τρεχάτε να προλάβετε το ασανσέρ. Οι άλλοι ήρθαν, μόλις μπήκε ο τελευταίος”. Ετρεξα και άνοιξα την πόρτα. Μέσα ήταν ο Χαρίλαος και είχε πατήσει το κουμπί. Το ασανσέρ άρχισε να ανεβαίνει. Πρώτο πάτωμα, δεύτερο, τρίτο. Τον ρωτάω: “Ε, δεν θα πούμε ένα γεια σου;”. Μιλιά. Φτάσαμε στον πέμπτο. “Ε, λοιπόν, γεια σου Χαρίλαε!”. Χαμογέλασε”.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Το περιστατικό διηγήθηκε σε μια από τις αυτοβιογραφικές αναφορές του ο Λεωνίδας Κύρκος, αρκετά χρόνια αργότερα. Δέκα χρόνια μετά από εκείνο το περιστατικό, οι δύο ιστορικοί ηγέτες της Αριστερός θα κάθονταν στο ίδιο τραπέζι και θα σχεδίαζαν τη δημιουργία ενός συμμαχικού σχήματος. Όσα ακολούθησαν είναι γνωστά.

Οι σημερινοί καιροί είναι διαφορετικοί. Ούτε ο Τσίπρας και ο Κουτσούμπας είναι Κύρκος και Φλωράκης, ούτε όσα έχουν ειπωθεί από τον έναν εναντίον του άλλου θα ξεχαστούν. Η σκιά της διχασμένης αριστεράς είναι βαριά.

Το γεγονός, όμως, πως τριάντα χρόνια μετά, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και το έξυπνα “εμβόλιμο” Μερα25 υπογράφουν μαζί κείμενο κατά της απαγόρευσης των συναθροίσεων από την κυβέρνηση αποτελεί μια μικρή ρωγμή στον πάγο.

Δεν θα λοιώσει εύκολα ο πάγος, ούτε έχουν βάση κάποια ουτοπικά σενάρια περί διαμόρφωσης συνθηκών για μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις ή και συγκλίσεις κορυφής. Αν και η ζωή, καμια φορά, γελά όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια…

Για τον Γραμματέα της Κ.Ε του ΚΚΕ,όμως, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο πολιτικός που υπέγραψε μνημόνιο και υπηρέτησε αντιλαϊκές πολιτικές. Για τον δεύτερο το ΚΚΕ θα είναι η ιδεολογική και πολιτική μήτρα που πόρρω απέχει, πια, από την “κυβερνώσα αριστερά” και το άνοιγμα προς το κέντρο και τη σοσιαλδημοκρατία.

Ίσως, όμως, αυτή η σύγκλιση ως μέτωπο απέναντι στην “διαταγή Καραμαλάκη” και το δόγμα περί νόμου και τάξης του Χρυσοχοϊδη, αυτή η στιγμιαία ταύτιση για μείζονα θέματα Δημοκρατίας, δημιουργήσει προϋποθέσεις ώστε όταν βρεθούν ο Τσίπρας και ο Κουτσούμπας σε κάποιο…ασανσέρ να έχουν να πουν κάτι περισσότερο από το “γεια” του Λεωνίδα και το στωϊκό χαμόγελο του Χαρίλαου.

Ο Τσίπρας θα συνεχίσει να τραβά το δρόμο του, ο Κουτσούμπας θα παραμένει σταθερός κι ακλόνητος στις θέσεις του ΚΚΕ. Είναι, όμως, καλό για το πολιτικό σύστημα και τον τόπο να αποκαθίσταται η επικοινωνία μεταξύ δύο ιστορικών χώρων.

Μπορεί μεθαύριο ο ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξει έναν υποψήφιο δήμαρχο του ΚΚΕ, ή ίσως το δεύτερο να στηρίξει κάποιες κοινωνικές κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες του πρώτου.

Είναι κάτι. Και ο ιστορικός του μέλλοντος θα το καταγράψει ως μια στιγμή της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου του 2020 και ως ένα πολιτικό “κατόρθωμα” της σημερινής κυβέρνησης. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο αλλά ήδη πολύ…