Αυτό είναι το σπίτι του διπλού φονικού στο Λουτράκι – Τι ζητά η κόρη της 43χρονης (video)

Εννέα μέρες μετά το διπλό φονικό στο Λουτράκι, με θύματα την 43χρονη Φωτεινή και τον 42χρονο φαρμακοποιό σύντροφό της, η κόρη της γυναίκας, μίλησε στο Mega.

Συναγερμός στον Έβρο: Η Τουρκία συγκεντρώνει δυνάμεις στον κόλπο του Ξηρού

Για όσα της είχε εκμυστηρευτεί η μητέρα της, για όσα φοβόταν, για όσα δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα συμβούν… για τον βίαιο, όπως λέει, πρώην σύντροφό της.

«Όντως απειλούσε. Τον φοβότανε γενικότερα. Σίγουρα… της έχει σπάσει το χέρι στο παρελθόν και τέτοια. Ότι υπήρχαν αυτά, υπήρχαν, τώρα… υπήρχε φόβος. Δεν μίλαγε ποτέ η μαμά ήταν κλειστή.» λέει η κοπέλα για τον πρώην σύντροφο της 43χρονης Φωτεινής.

Ο άνδρας που καταζητείται από την Αστυνομία ως ο δολοφόνος της, έχει καταδίκες για ληστείες και ναρκωτικά.

Η 20χρονη ήταν ο μόνος άνθρωπος που ήξερε τον τρόπο που συμπεριφερόταν στην μητέρα της ο πρώην σύντροφός της.

«Ξέρω πάρα πολύ καλά ότι φοβότανε και είχε γνωρίσει έναν νέο άνθρωπο, ανθρώπινο είναι έτσι να προχωράμε όλοι την ζωή μας και λογικά δεν του άρεσε γιατί δεν ήταν αυτός. Είναι η μαμά μου, εγώ τον πόνο αυτόν μόνο που τον κάνω εικόνα φρικάρω. Ο τρόπος που έγινε το συγκεκριμένο, η συγκεκριμένη διαδικασία δηλαδή, είναι απάνθρωπο… δεν…»

«Θέλω να νιώσω ξανά ασφαλής»

Στις αρχές του 2020 η Φωτεινή γνώρισε τον άνδρα που έμελλε να αλλάξει την πορεία της ζωή της. Η κόρη της, τον είχε γνωρίσει αλλά η συμπεριφορά του τότε ακόμα, ήταν, όπως λέει, φυσιολογική.

«Τον ξέρω τον άνθρωπο, αλλά όχι και πολύ καλά. Τον έχω δει 1 – 2 φορές, αυτό.

-Τι εντύπωση σας είχε κάνει τότε;

«Μια χαρά ήτανε, αυτό είναι το περίεργο. Νορμάλ, όπως όλοι μας. Καλά, εγώ είμαι σίγουρη ότι είναι αυτός αλλά… δηλαδή όχι απλά σίγουρη, είμαι εντελώς σίγουρη.»

Τώρα, το μόνο που ζητά το 20χρονο κορίτσι, είναι να βρεθεί ο δολοφόνος και να τιμωρηθεί… Για να αισθάνεται και η ίδια ασφάλεια όπως λέει…

«Και πρώτα ο θεός να βρούνε αυτόν τον άνθρωπο που το έχει κάνει, όποιος και εάν είναι αυτός. Γιατί εγώ θεωρώ ότι πραγματικά… θέλω να νιώσω την ασφάλειά μου. Τίποτα άλλο. Προφανώς και δεν έχω καμία ανάγκη να ακούσω ότι έπαθε κάτι, δεν με αγγίζει αυτό. Απλά θέλω να ξέρω πραγματικά ότι έχω εγώ την ασφάλειά μου και από εδώ και πέρα δεν υπάρχουν αυτά γύρω μας γιατί και φίλη μου να το πάθει που λέει ο λόγος, εγώ θα φρικάρω.»

Όσο για το κενό που αφήνει ο χαμός της μητέρας της, τίποτα δεν μπορεί να το γεμίσει… Είναι συγκλονιστική η περιγραφή της, τη στιγμή που την είδε… που την άγγιξε για τελευταία φορά…

«Και εγώ αισθανόμουνα, έναν πάγο, ένα κενό, ένα τίποτα. Βασανιζόμουν στην διάρκεια της κηδείας , βασανιζόμουν κυριολεκτικά μέσα μου αλλά μόλις τελείωσε η κηδεία πραγματικά, της ακούμπησα το χέρι εγώ γιατί έκανα την κίνηση. Εγώ τότε ηρέμησα, με την ψυχή μου ηρέμησα, γιατί αυτή ήταν πραγματικά τόσο κρύα κι εγώ αισθάνθηκα τόση ζεστασιά.»