Η κάλπη στα Κατεχόμενα δείχνει τη “λύση” της επόμενης μέρας

Η τυχοδιωκτική απόφαση της Τουρκίας να ανοίξει μέρος της παράκτιας ζώνης της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου, απέναντι σε κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου και παραβιάζοντας τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, τρεις ημέρες πριν τον Α’ γύρο των «Προεδρικών» εκλογών στα Κατεχόμενα προκειμένου να ενισχυθεί ο εκλεκτός της Τατάρ πήρε την κατάλληλη απάντηση στην «κάλπη».

Tης Μαρίας Γιαννακάκη

Ο Ερσίν Τατάρ με το σύνθημα «Η Ομοσπονδία είναι νεκρή», ένθερμος οπαδός της Διχοτόμησης, με 32,35% έμεινε πίσω από τα ποσοστά του Κόμματος Εθνικής Ενότητας που τον υποστήριζε, ο Μουσταφά Ακιντζί, προσηλωμένος στη λύση στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, πέρασε στο Β’ γύρο με το εξαιρετικά ελπιδοφόρο 29,84%, ενώ ο αριστερός υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, Τουφάν Ερχουρμάν, με 21,68% ήταν η ευχάριστη έκπληξη .
Αξίζει να σημειώσουμε πως τα αποτελέσματα σε σχέση με τη σειρά των υποψηφίων, είναι πανομοιότυπα με αυτά του αντίστοιχου πρώτου γύρου των «εκλογών» του 2015, καθώς και τότε ο υποψήφιος του Κόμματος Εθνικής Ενότητας και πρώην Τ/κ ηγέτης, Ντερβίς Έρογλου εξασφάλισε πρωτιά με ποσοστό 28,15%, ενώ στη δεύτερη θέση βρέθηκε ο Μουσταφά Ακιντζί με ποσοστό 26,94%. Ωστόσο στο δεύτερο γύρο των «εκλογών» του 2015 επικράτησε ο Ακιντζί με ποσοστό που έφτασε το 60,5%.

Τα μηνύματα της πρώτης Κυριακής ήταν αξιοσημείωτα: Καταρχήν κατέρρευσε το αφήγημα, το οποίο είχε αποτυπωθεί και σε δημοσκόπηση (5 έως 7 Σεπτεμβρίου ) στα Κατεχόμενα, σύμφωνα με την οποία το 80,9% προέκρινε τη λύση των δύο κρατών, ενώ το 78,7% ήταν υπέρ του ανοίγματος των Βαρωσίων. Το 5.4% του Ερχάν Αρικλί, ηγέτη του κόμματος «Αναγέννηση» των εποίκων δείχνει ότι το εγχείρημά του δεν έπεισε ούτε τους ίδιους τους εποίκους, οι οποίοι κατέφυγαν σε άλλες επιλογές, προφανώς τώρα θα ψηφίσουν Τατάρ, ενώ ο Κουντρέτ Οζερσάι που έλαβε 5.7%, πολιτικός με μακρά συμμετοχή σε «κρατικές» δομές και πρώην εκλεκτός της Τουρκίας, έμεινε να καταγγέλλει το άνοιγμα των Βαρωσίων και να αποχωρεί από την «κυβέρνηση», προφανώς γιατί δεν ευνοούσε εκείνον. Πάντως την Τετάρτη δήλωσε ότι καλεί τους ψηφοφόρους του να ψηφίσουν κατά συνείδηση (Yeni Duzen).

Τέλος, το 4.2% του κεντρώου Σερντάρ Ντενκτάς, οπαδού μιας ιδιότυπης τουρκοκυπριακής κοινότητας μπορεί να είναι ταπεινό, γεννά όμως πολιτικές εξελίξεις, αφού, η απόφαση της πλειοψηφίας της ηγεσίας του Δημοκρατικού Κόμματος να υποστηρίξει στον β’ γύρο των κυριακάτικων “εκλογών” τον Ερσίν Τατάρ, ανάγκασε τον γιο του Ραούφ Ντενκτάς να ανακοινώσει ότι κόβει οριστικά δεσμούς με το κόμμα, του οποίου υπήρξε ηγέτης για 21 χρόνια. Φαίνεται πως είναι αδύνατο στον Σερντάρ να υποστηρίξει εκλεκτό της Τουρκίας καθώς δεν μπορεί να ξεχάσει πως φέρθηκε ο Ερντοάν στον πατέρα του το 2004 (Kibris 14/10/2020)
Ήδη ο Τουφάν Ερχουρμάν δήλωσε ότι στηρίζει απόλυτα τον Ακιντζί στην «εκλογική αναμέτρηση» της Κυριακής. Πέρα από τις ιδεολογικές και πολιτικές τους συγγένειες, τους συνδέουν δύο βασικά διακυβεύματα αυτών των «εκλογών»: Η αταλάντευτη πίστη στην επανένωση και την Ομοσπονδία και η σε όλους τους τόνους απαίτηση για μη παρέμβαση της Τουρκίας.

Σημαίνει αυτό ότι ο Ακιντζί θα κάνει περίπατο; Όχι, βέβαια. Στην πολιτική ποτέ ένα και ένα δεν κάνουν δύο. Το ποσοστό που κατέκτησε ο ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος δεν είναι όλες αριστερές μπετοναρισμένες ψήφοι.

Στο «εκλογικό» του ακροατήριο υπήρχαν και κεντρώοι, ακόμη και δεξιοί, οι οποίοι διαφωνούν με το διχοτομικό αφήγημα του Τατάρ, αλλά βρίσκουν πολύ συγκρουσιακό τον Ακιντζί με την Τουρκία. Η πλήρης διάρρηξη των σχέσεών τους γεννά τεράστια ανασφάλεια. Η Τουρκία μπορεί να είναι καταπιεστικός γονιός, αλλά ήταν πάντα εκεί. Τους στήριξε και τους προστάτευσε. Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι όλη τους η οικονομία στηρίζεται στην Τουρκία, η οποία ελέγχει από το νερό μέχρι και την καταβολή των μισθών των δημοσίων Υπαλλήλων.
Η επερχόμενη «εκλογική» αναμέτρηση πέρα από τις εγγενείς ιδιαιτερότητες, ασάφεια «εκλογικών καταλόγων», καταγγελίες για χρηματισμούς και ασφυκτικές πιέσεις υπέρ συγκεκριμένου υποψηφίου, έχει και συγκεκριμένα συγκυριακά χαρακτηριστικά που την καθιστούν ακόμη πιο αμφίρροπη: η πανδημία, όχι μόνο δεν επέτρεψε σε Τουρκοκυπρίους που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό να επιστρέψουν για να «ψηφίσουν», αλλά και έχει απομονώσει, έτι περαιτέρω, τους τελευταίους 7 μήνες, τα Κατεχόμενα.

Ποιος υποψήφιος θα ωφεληθεί αν στην ήδη μεγάλη αποχή της περασμένης Κυριακής προστεθούν και οι ψηφοφόροι που ο εκλεκτός τους δεν πέρασε στον Β΄γύρο;

Τρεισήμισι χρόνια μετά την κατάρρευση των συνομιλιών στο Κραν Μοντανά και διανύοντας τη μεγαλύτερη άκαρπη περίοδο μετά το 1974, όλοι συμφωνούν ότι το status quo δεν πρόκειται να συνεχιστεί στο διηνεκές. Ο εφιάλτης τής οριστικής διχοτόμησης είναι πιο κοντά παρά ποτέ, οι δεκαετίες περνούν, οι μνήμες τής συνύπαρξης ξεθωριάζουν και χάνονται με τους ανθρώπους, οι νέες γενιές έχουν συνηθίσει τα οδοφράγματα.

Το τι θα πρεσβεύει για το Κυπριακό και για τις σχέσεις με τη μητέρα πατρίδα ο επερχόμενος Τουρκοκύπριος ηγέτης είναι εξαιρετικά κρίσιμο: μια ενδεχόμενη νίκη ενός «υποψηφίου» που στηρίζει λύση στη βάση τής Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας θα συνδράμει στην προσπάθεια για επίτευξη λύσης, καθώς είναι σαφές ότι έρχονται εξελίξεις στο Κυπριακό. Η ποιότητά τους θα εξαρτηθεί, εν πολλοίς, από την «κάλπη» της επόμενης Κυριακής.