“Υποβόσκουσα ένταση” για τη Συμφωνία των Πρεσπών – Η θέση Γεωργιάδη και οι κινήσεις του Μαξίμου

Ποια η θέση του Αδ. Γεωργιάδη μέσα στην κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη, είναι ένα ερώτημα που απασχολεί όλο και περισσότερο, όλο και πιο πυκνά, «γαλάζια» πηγαδάκια. Μπορεί ο και αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας να θεωρεί τον πρωθυπουργό «φίλο του», όπως είπε στην πρόσφατη συνέντευξή του στον Alpha και τον Τ. Χατζή, εν τούτοις τα χτυπήματα από το Μέγαρο Μαξίμου είναι διαδοχικά, τελευταία δε, όλο και περισσότερα.

Η διάθεση του πρωθυπουργικού Μεγάρου να θεωρεί όλους τους υπουργούς ισοϋψείς είναι φανερή από την πρώτη μέρα της σημερινής κυβέρνησης, η περίπτωση όμως του Αδ. Γεωργιάδη είναι διαφορετική από όλες τις άλλες. Το πρώτο σοβαρό πλήγμα το δέχθηκε το καλοκαίρι με τον ανασχηματισμό, εκεί όπου δεν έγιναν πολλά, έγινε όμως η ουσιαστική αναβάθμιση του στενού συνεργάτη του πρωθυπουργού, Νίκου Παπαθανάση στον οποίον και ανατέθηκε σειρά σημαντικών αρμοδιοτήτων.

Κάποιοι, με αρκετή δόση υπερβολής ίσως, σχολίασαν ότι ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων έγινε εν μία νυκτί υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου. Το πολιτικό αλλά και ψυχολογικό -αφού μιλάμε για έναν άνθρωπο αυθόρμητο, με ισχυρό θυμικό- πλήγμα για τον Αδ. Γεωργιάδη, και μάλιστα από το «φίλο του», ήταν ισχυρό.

Τα χτυπήματα εντάθηκαν όμως τις τελευταίες ημέρες, καθώς στην πιο ηχηρή περίπτωση, μετά το Ελληνικό, επένδυσης στη χώρα μας, αυτήν της Microsoft, ο αρμόδιος υπουργός ήταν κατ’ ουσίαν απών. Η κυβερνητική διαρροή «είδε» τέσσερις σωματοφύλακες της επένδυσης, τους κ. Γρ. Δημητριάδη, Αλ. Πατέλη, Κ. Πιερρακάκη και Ν. Παπαθανάση, ο Άδωνις όμως πουθενά.

Εξίσου ηχηρό και το άδειασμα του υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων από τον Στέλιο Πέτσα στην τελευταία ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, δύο ημέρες πριν. Όταν ρωτήθηκε, συγκεκριμένα από τον πολιτικό συντάκτη της «Αυγής» Κώστα Σαββόπουλο, για τη δήλωση Γεωργιάδη, αναφορικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών, ότι όταν δοθεί η ευκαιρία στη Νέα Δημοκρατία θα αλλάξει δύο κρίσιμα σημεία της, που είναι η εθνικότητα και η γλώσσα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ήταν απόλυτος:

«Η επίσημη θέση της κυβέρνησης έχει εκφραστεί, πολλές φορές, ότι, από τη στιγμή που κυρώνεται μια διεθνή Συμφωνία, δεν μπορεί να αλλάξει. Και εφόσον έχει κυρωθεί αυτή η Συμφωνία, παράγει τα αποτελέσματά της. Αυτό που κοιτάζουμε εμείς, είναι να μπορέσουμε να έχουμε τη συνεπή εφαρμογή αυτής της Συμφωνίας. Και όπως έχουμε πει πολλές φορές -και στο πλαίσιο των διμερών επαφών και στο πλαίσιο των προενταξιακών διαπραγματεύσεων όταν προχωράμε στο άνοιγμα ή στο κλείσιμο κάποιων διαπραγματευτικών Κεφαλαίων- θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να προστατευτούν τα δικά μας συμφέροντα», δήλωσε ο Στ. Πέτσας.

Συνεπώς, διαπραγμάτευση εντός του πλαισίου της Συμφωνίας των Πρεσπών, είναι η «επίσημη θέση» της κυβέρνησης –κι αυτό το «επίσημη» ήχησε κάπως στα αυτιά του δραστήριου υπουργού Ανάπτυξης.

Ο οποίος, όμως, κι αυτός από τη δική του πλευρά το τελευταίο διάστημα επιλέγει πλέον σε ποιες πολιτικές μάχες θα μπει μπροστά (κάποιες τις αποφεύγει επικαλούμενος το ότι δεν έχει σχετική αρμοδιότητα…), ενώ και η …ομολογία του ότι «πάσχει» από «ακράτεια λόγου», όπως είπε, μας προϊδεάζει για λιγότερες και περισσότερο στοχευμένες δημόσιες εμφανίσεις – παρεμβάσεις, άρα μικρότερη πλάτη στον «φίλο του» Κυριάκο Μητσοτάκη.

Το -καταληκτικό- ερώτημα είναι κοινό και για τα δύο «στρατόπεδα», ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις, μέχρι πού θα το φθάσουν…

Νίκος Παπαδημητρίου