Γωνία Λουκάρεως- Μια προσωπική μαρτυρία

Όχι κύριε Μιχάλη! Δεν είναι νύχτα! Στον μισό και πλέον αιώνα του βίου μου και στα πάνω από 35 χρόνια δημοσιογραφικής πορείας έχω ακούσει ψέματα πολλά. Από πολιτικούς και πολίτες, από φίλους και εχθρούς. Ψέμα σαν το σημερινό δεν αντιμετώπισα ποτέ ούτε από τον χειρότερο ψεύτη που έχω γνωρίσει.

Του Αντρέα Παναγόπουλου

Ημουν εκεί! Στην μεγαλειώδη αντιφασιστική συγκέντρωση έξω από το Εφετείο. Όχι κάπου στην άκρη. Όχι μακριά. Εκεί μπροστά. Πέντε βήματα από το φαρμακείο στη γωνία της Λουκάρεως. Γύρω μου εκατοντάδες, χιλιάδες νέοι και νέες με φωτεινά πρόσωπα. Η νιότη και το άνθος της χώρας μας.

Όταν ακούστηκε από τα μεγάφωνα η απόφαση που χαρακτήριζε εγκληματική οργάνωση την Χρυσή Αυγή μία χαρμόσυνη βοή απλώθηκε παντού. Και ύστερα ένα δυνατό χειροκρότημα που δυνάμωνε και δυνάμωνε και δυνάμωνε.
Και ξαφνικά μία ριπή νερού. Και αμέσως μετά κρότοι και εκρήξεις. Απρόκλητα. Χωρίς αιτία και αφορμή. Χωρίς να έχει συμβεί τίποτα. Κι αν κάποιοι λένε ότι πετάχτηκαν δύο μπουκαλάκια με νερό, δεν τα είδα αλλά ούτε αιτία ούτε αφορμή τα θεωρώ για τέτοια επίθεση πάνοπλων φρουρών με χημικά και δακρυγόνα.

Απομακρύνομαι, με την απορία ακόμα του γιατί όλο αυτό το κακό, μαζί με το μπλοκ του ΠΑΜΕ προς την πλευρά των προσφυγικών. Λέω ξανά: του ΠΑΜΕ! Κι εκεί, δίπλα στο νοσοκομείο του Αγίου Σάββα δεχόμαστε και νέα επίθεση. Πάλι στα καλά καθούμενα.
Αυτά είδα. Αυτά έζησα. Και χιλιάδες αθηναίοι πολίτες αυτά είδαμε και αυτά ζήσαμε.

Ούτε μισή ώρα αργότερα βγαίνει ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και κάνει λόγο για επεισόδια και επίθεση από 600 (!!!) σε αστυνομικούς και δεκάδες μολότοφ. Και μετά βγαίνει και ανακοίνωση της ΓΑΔΑ και κάνει λόγο για καταστροφή αστυνομικών οχημάτων και πάλι για 600 που επιτέθηκαν και πάλι για μολότοφ.

Ψέματα! Ψέματα! Ψέματα!

Ψέματα που τα εκτοξεύουν μαζί με τα χημικά και τα δακρυγόνα. Σαν να μην ήμασταν εκεί. Σαν να μην ήταν εκεί δεκάδες ξένα και ελληνικά τηλεοπτικά συνεργεία και εκατοντάδες κινητά που κατέγραφαν κάθε στιγμή. Σαν να ζούμε στη δεκαετία του ’60 και να μην υπάρχουν όλα αυτά.

Σαν να μην ήταν μεσημέρι της 7ης Οκτωβρίου με λιακάδα αλλά σαν να ήταν μαύρη νύχτα. Κατάμαυρη. Όπως οι ανακοινώσεις του υπουργού Προστασίας Πολίτη.

Όχι, κύριε Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Μέρα μεσημέρι ήταν. Με λιακάδα. Μαύρη ήταν μόνο η ψυχή και η σκέψη των πραιτωριανών σας που τους πλήγωσε η καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου. Αυτών που έδιναν 20 και 30% στους χρυσαυγίτες.
Ως πότε θα τους καλύπτετε;
Αν πάλι είστε τσακωμένος με την αλήθεια. Λύστε το! Στο σπίτι σας!