Θ. Πελαγίδης: Όταν ο νέος Υποδιοικητής της ΤτΕ έπαιρνε συνέντευξη από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη

Πολλά λέγονται και γράφονται για τις σχέσεις Μητσοτάκη και Σαμαρά, τι θα πράξει ο πρώην πρωθυπουργός στα ελληνοτουρκικά και τις σχέσεις με τη Βόρεια Μακεδονία, ως εκ τούτου αξίζει, ιδίως σε αυτή τη συγκυρία, να θυμηθούμε τι έλεγε για το Μεσσήνιο πολιτικό ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: όχι σε παλαιότερες αναφορές του, αλλά σε ένα βιβλίο που μόλις εκδόθηκε, γραμμένο μάλιστα από ένα πρόσωπο που ήταν συνεργάτης του σημερινού πρωθυπουργού.

Και λέμε, «ήταν», γιατί ο πανεπιστημιακός Θοδωρής Πελαγίδης -αυτός είναι ο συγγραφέας- από την περασμένη Παρασκευή ορκίστηκε υποδιοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος ενώπιον της Προέδρου της Δημοκρατίας.

Άλλαξε ξαφνικά το πρόγραμμα Πομπέο – Τι συνέβη

Ήταν προφανώς μια προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού, καθώς ο νυν υποδιοικητής της ΤτΕ έχει σημαντικό βιογραφικό, ήταν δε, σύμβουλος μακροοικονομίας του Κυριάκου Μητσοτάκη και είχε αποφασιστικό ρόλο στη σύνταξη του οικονομικού προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας, παρότι οι ιδεολογικές καταβολές του δεν βρίσκονται σε αυτήν.

Ήταν όμως και φίλος της οικογένειας Μητσοτάκη: «Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μας δεχόταν οικογενειακώς, αδιαλείπτως από το 2010, κάθε καλοκαίρι στο σπίτι του στο Ακρωτήρι Χανίων» (σ.σ. στο σπίτι που θα επισκεφθεί σήμερα ο Μάικ Πομπέο), γράφει ο καθηγητής στο πρόλογο του βιβλίου στο οποίο θα αναφερθούμε στη συνέχεια.

Μια μέρα του Αυγούστου του 2012, λοιπόν, ο Θ. Πελαγίδης βρίσκεται για πολλοστή φορά στην οικία Μητσοτάκη, αλλά την ημέρα εκείνη ο εκλιπών πολιτικός του δίνει τη συνέντευξη που τόσο ήθελε (ο κ. Πελαγίδης), παρουσία της Αλεξάνδρας Μητσοτάκη. Μια συνέντευξη που έχει αποτυπωθεί στο βιβλίο, «Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και η οικονομία» (εκδόσεις Παπαζήση), το οποίο εκδόθηκε πριν λίγες ημέρες.

Μόνο που -για να δούμε και το πολιτικό περιβάλλον της συνέντευξης- ήταν περίπου δύο μήνες πριν που ο Μεσσήνιος πολιτικός βρισκόταν στην πρωθυπουργία, μετά το πείραμα Παπαδήμου. Κι αυτό ήταν αρκετό για να ξυπνήσουν παλαιά πάθη για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη…

Ξεκινώντας από αυτό ακριβώς, τα παλαιά γεγονότα, εν προκειμένω την πτώση της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο πρώην πρωθυπουργός λέει στον Θ. Πελαγίδη:

«Το ότι ανατράπηκε η κυβέρνησις δεν οφείλεται στην κυβερνητική πολιτική ούτε στην εξωτερική πολιτική για το θέμα με τα Σκόπια, ούτε στην οικονομία οφείλεται. Οφείλεται στο ότι ο Κόκκαλης και η Siemens ήθελαν μια σύμβαση στην οποία κόλλησε ο Μάνος ο χοντροκέφαλος κι εγώ ο πεισματάρης…, αρνηθήκαμε να υπογράψουμε. Έναν βουλευτή θέλανε, τον αγοράσανε και τελείωσε». (σ.σ. διευκρινίζεται πως ήταν απαίτηση του Κων. Μητσοτάκη η συνέντευξη να αποτυπωθεί στο χαρτί με τις λέξεις ακριβώς που εκείνος χρησιμοποίησε, όπως αναφέρει στο πρόλογό του ο συγγραφέας).

Ενώ, για να έλθουμε και στα γεγονότα του 2012, σε αρκετά σημεία της συνέντευξης, ο Κων. Μητσοτάκης υπογραμμίζει την απουσία ηγεσίας -θυμίζουμε, επί πρωθυπουργίας Σαμαρά-. Ενδεικτικώς: «Δεν έχουμε ηγεσία σήμερα… Θέλει κουράγιο, να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα». Και σε άλλο σημείο, «σάμπως υπάρχει Νέα Δημοκρατία πλέον; Δεν υπάρχει Νέα Δημοκρατία».

Ενώ βρίσκει και την ευκαιρία να κάνει και ένα εκτενές σχόλιο για την τρικομματική κυβέρνηση, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ:

«Πρώτα απ’ όλα το σήριαλ με τους τρεις αρχηγούς οι οποίοι συνεδριάζουν και χαράζουν κόκκινες γραμμές που τις σβήνουν την άλλη μέρα, το θλιβερό θέαμα, πρέπει να σταματήσει. Τα τρία κόμματα πρέπει να στηρίξουνε μια κυβέρνηση τύπου Μόντι. Εγώ είχα προτείνει, ο Πικραμένος είναι μια χαρά (σ.σ. είχε διατελέσει υπηρεσιακός πρωθυπουργός), να πάρει αντιπρόεδρο τον Παπαδήμο, αρμόδιο για τα οικονομικά, να διαλέξουν ό,τι καλύτερο έχουμε από πολιτικούς και τεχνοκράτες τύπου Στουρνάρα και να κάνουμε μια κυβέρνηση εξαιρετική, με ό,τι καλύτερο έχει η Ελλάς, την οποία τα τρία κόμματα θα τη στηρίξουν πολιτικά», αποκαλύπτει ο Κων. Μητσοτάκης.

Ενδιαφέρον, όμως, παρουσιάζει κι ένας διάλογος που έχει με την κόρη του, Αλεξάνδρα: όταν, συγκεκριμένα, εκείνη τον ρωτά, «θα το καταλάβει ο Σαμαράς από μόνος του ότι δεν πάει πουθενά;», ο εκ των πρωταγωνιστών της μεταπολεμικής ελληνικής πολιτικής σκηνής δίνει μια απάντηση, που αποδείχθηκε προφητική: «Θα το δει, θα έρθουν από επάνω οι Ευρωπαίοι να το επιβάλλουν αλλά και θα δει από μόνος του ότι δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς».

Κλείνοντας, και ανεξαρτήτως των παραπάνω, μέσα στις λίγες σελίδες του συγκεκριμένου βιβλίου, ο Κων. Μητσοτάκης λέει πολλά για πρωταγωνιστές του δημόσιου βίου, παλαιότερους και σύγχρονους, όπως για τους Α. Παπανδρέου, Χ. Φλωράκη, Κ. Σημίτη, Α. Τσίπρα και Ι. Στουρνάρα, ενώ μιλά επίσης και για τους καραμανλικούς εντός της ΝΔ. Παραθέτει τις απόψεις του για την οικονομία, την τρόικα, τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά και τις αναγκαίες, κατ’ αυτόν, Συνταγματικές αλλαγές, όπως τη σύσταση Συνταγματικού Δικαστηρίου ή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό.

Με αφορμή δε, το τελευταίο, αναφέρει και το εξής:

«Και αν εκλέγεται (σ.σ. ο Πρόεδρος) από τον λαό θα εκλέγεται μια προσωπικότητα. Σήμερα αν υπήρχε τέτοιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας η Ελλάδα δεν θα έφτανε σ’ αυτό το σημείο. Δεν θα άφηνε με τίποτα να γίνουν εκλογές (σ.σ. του 2012). Εγώ αν ήμουν Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν θα άφηνα ποτέ τον Σαμαρά να κάνει εκλογές. Ποτέ! Εγώ είχα πει του Προέδρου της Δημοκρατίας (σ.σ. ήταν ο Κάρολος Παπούλιας) ότι κάνε μια κυβέρνηση και πήγαινέ την στη Βουλή και πες ότι εγώ δεν μπορώ να συμπράξω στην καταστροφή της Ελλάδος. Εγώ σας παρουσιάζω αυτή την κυβέρνηση, καταψηφίστε την εσείς. Εσείς οι 300 να καταψηφίσετε την κυβέρνηση και να πάτε τη χώρα σε εκλογές. Εγώ δεν την πάω σε εκλογές. Τι θα κάνανε; Θα την ψηφίζανε».

Άγνωστα περιστατικά, με μεγάλο ενδιαφέρον, για τα οποία χρήσιμο θα ήταν να τοποθετηθούν και οι άλλοι πρωταγωνιστές της περιόδου.

Νίκος Παπαδημητρίου