Guardian: Κόντρα για τα ενεργειακά ή μεγαλοϊδεατισμός Ερντογάν;

Ο Guardian αναφέρει ότι το ζητούμενο είναι αν η κόντρα Ελλάδας -Τουρκίας αφορά μόνον μια διαμάχη για τα ενεργειακά, ή αντίθετα ωθείται από τον ενστερνισμό από μέρους του Ερντογάν «μιας πανισλαμικής οθωμανικής ιδεολογίας, σε μεγάλο βαθμό λόγω της εσωτερικής πολιτικής του αποδυνάμωσης».

Όπως σημειώνει ο διπλωματικός συντάκτης της βρετανικής εφημερίδας, Πάτρικ Γουίντουρ, «όσοι ενστερνίζονται στην Τουρκία τη θεωρία της “Γαλάζιας Πατρίδας” υποστηρίζουν ότι τα προβλήματα της χώρας τους πηγάζουν από την άδικη μεταχείρισή της από τις παλιές αποικιοκρατικές δυνάμεις (…) Οι οπαδοί του Ερντογάν ισχυρίζονται ότι η Τουρκία -σε μια περίοδο αδυναμίας και χωρίς πολεμικό ναυτικό – υποχρεώθηκε να υπογράψει τη Συνθήκη των Σεβρών και την ανεπαρκή αναθεώρησή της με τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923, που άφησαν την Τουρκία εγκλωβισμένη στην πράξη στα όρια των ακτών της, μολονότι διαθέτει μια ακτογραμμή περίπου 8.000 χλμ.»

Στο άρθρο επισημαίνεται η αυξανόμενη ανησυχία στη Γαλλία για την συνολική κατεύθυνση της Τουρκίας με τον πρώην σύμβουλο του Φρανσουά Μιτεράν, Ζακ Αταλί, να σημειώνει πρόσφατα ότι θα πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά όλα όσα λέει η Τουρκία και «να είμαστε έτοιμοι να δράσουμε με όλα τα μέσα. Αν οι προκάτοχοί μας είχαν ακούσει σοβαρά της ομιλίες του Φύρερ από το 1933 μέχρι το 1936 θα μπορούσε να αποτρέψουν αυτό το τέρας να συγκεντρώσει τα μέσα για να κάνει αυτό που έκανε». Σημειώνεται ακόμη και η τοποθέτηση του πρώην πρέσβη της Γαλλίας στον ΟΗΕ, Ζεράρ Αρό, ότι «η Ρωσία, η Κίνα και η Τουρκία είναι δυνάμεις του αναθεωρητισμού που δεν αποδέχονται ένα status quo στηριζόμενο στην παγκόσμια τάξη που όρισε η Δύση από το 1945 μέχρι το 1991 καθώς νιώθουν ενισχυμένη τη θέση τους από μια νέα παγκόσμια ισορροπία και την αμερικανική πολιτική. Που θα σταματήσουν; Τι πρέπει να κάνουν οι Ευρωπαίοι;»

Την απάντηση, λέει ο Guardian, έδωσε πρόσφατα ο Εμανουέλ Μακρόν όταν μίλησε για την ανάγκη μιας Pax Mediterranea, ενόψει της επιστροφής μιας «αυτοκρατορικής περιφερειακής δύναμης με κάποιες φαντασιώσεις από την ιστορία της», δηλαδή της Τουρκίας.

Το άρθρο αναφέρεται στις βολές της Άγκυρας κατά της Γαλλίας, που ενοχλήθηκε, όπως λέει η τουρκική ηγεσία, από τις κινήσεις της Τουρκίας στη Λιβύη, όπου στήριξε στρατιωτικά την διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση στην Τρίπολη και «εκμεταλλεύτηκε την ευγνωμοσύνη και την πολιτική αδυναμία της για να δελεάσει τον πρωθυπουργό της Φαγιέζ αλ Σάρατζ να υπογράψει τη διμερή συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα», που παραβιάζει τα δικαιώματα εξόρυξης Ελλάδας και Κύπρου αγνοώντας ουσιαστικά την ύπαρξη της Κρήτης. Και καταλήγει: «Ο Ερντογάν χαιρέτισε τη συμφωνία ως αναθεώρηση της Συνθήκης των Σεβρών και ως αυγή μιας νέας τάξης. Τους επόμενους μήνες θα κριθεί αν έχει δίκιο και κατά πόσον αυτή η τάξη θα επιτευχθεί μέσω ενός πολέμου ή της διπλωματίας».