Ξανθός: Οι κυβερνητικές παλινωδίες προκαλούν δυσπιστία και ανασφάλεια στην κοινωνία

Τι πρέπει να περιλαμβάνει το σχέδιο έκτακτης ανάγκης – Τι θα έκανε διαφορετικά ο ΣΥΡΙΖΑ από την άρση του λοκντάουν και έπειτα

Διαβάστε τη συνέντευξη του τομεάρχη Υγείας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Ανδρέα Ξανθού στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ” (29/08/2020):

1. Πρόσφατα δηλώσατε πως η χώρα απαιτεί νέο σχέδιο επιδημιολογικής επιτήρησης και υγειονομικής παρέμβασης. Ποιοι πρέπει να είναι οι πυλώνες ενός τέτοιου σχεδίου;

Βρισκόμαστε δυστυχώς σε μια φάση της πανδημίας στη χώρα που είναι στο όριο της απώλειας ελέγχου. Η ανοδική τάση των κρουσμάτων δεν φαίνεται να υποχωρεί και η πίεση στο ΕΣΥ σταδιακά αυξάνεται. Άρα η αναγκαιότητα ενός νέου συνεκτικού σχεδίου υγειονομικής διαχείρισης και όχι αποσπασματικών – και συχνά αμφιλεγόμενων- μέτρων είναι προφανής. Το σχέδιο έκτακτης ανάγκης περιλαμβάνει ενισχυμένη και αποκεντρωμένη επιδημιολογική επιτήρηση, εντατικοποίηση των διαγνωστικών ελέγχων σε χώρους «υπερμετάδοσης», ειδικά προληπτικά μέτρα για κλειστές δομές (γηροκομεία, προσφυγικά camps, προνοιακά ιδρύματα κλπ), διαφάνεια στα δεδομένα του ΕΟΔΥ και της Πολιτικής Προστασίας, υπεύθυνη επιστημονική ενημέρωση των πολιτών, της Αυτοδιοίκησης και των κοινωνικών φορέων για τη διασφάλιση κοινωνικής νομιμοποίησης των περιοριστικών μέτρων και των αποφάσεων για τοπικές «καραντίνες». Και, κυρίως, έγκαιρη προετοιμασία του ΕΣΥ και των Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας για το 2ο κύμα, με έμφαση όχι μόνο στα νοσοκομεία αλλά και στις δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας , στο θεσμό του οικογενειακού γιατρού, στην κατ’ οίκον παρακολούθηση και φροντίδα χρόνιων ασθενών μέσω Κινητών Μονάδων Υγείας, στην ενίσχυση των δημόσιων εργαστηρίων και στην αξιοποίηση των ερευνητικών κέντρων της χώρας. Μόνο έτσι μπορεί να αντιστραφεί το κοινωνικό κλίμα υποτίμησης του κινδύνου και αμφισβήτησης της αποτελεσματικότητας των μέτρων.

2. Τι θα έκανε διαφορετικά ο ΣΥΡΙΖΑ από την άρση του λοκντάουν και έπειτα;

Θα διεκδικούσαμε, ως χώρα υψηλής εξάρτησης από τον τουρισμό, δραστικότερα μέτρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο ( ενιαία υγειονομικά πρωτόκολλα για τις μετακινήσεις), θα είχαμε μια πιο σταθερή και αποφασιστική γραμμή υπέρ της Δημόσιας Υγείας, χωρίς παλινωδίες και υποχωρήσεις σε πιέσεις της αγοράς ή εξαιρέσεις λόγω πολιτικού κόστους. Θα δρομολογούσαμε ένα πιο υγειονομικά ασφαλές άνοιγμα των σχολείων με «αραίωση» του μαθητικού πληθυσμού. Επίσης θα αξιοποιούσαμε τη συγκυρία ως ευκαιρία για τη γρήγορη υλοποίηση του πολυετούς σχεδίου μόνιμων προσλήψεων, αναβάθμισης των υποδομών και αυξημένης χρηματοδότησης του ΕΣΥ που είχαμε διαμορφώσει μετά την έξοδο από το 3ο Μνημόνιο. Χωρίς γενναία επένδυση επιπλέον πόρων (ανθρώπινων και υλικών), χωρίς αναδιοργάνωση των δομών και υπηρεσιών υγείας, δεν μπορεί να υπάρξει «παρακαταθήκη» από την πανδημία και «θωράκιση» της Δημόσιας Υγείας.

3. Μιλάμε συχνά για την ατομική ευθύνη εν μέσω πανδημίας. Ποιος ευθύνεται περισσότερο για την σημερινή επιδημιολογική κατάσταση, η κυβέρνηση ή οι πολίτες;

Το σίγουρο είναι ότι δεν γίνεται η καλή εξέλιξη της πανδημίας να οφείλεται στην κυβέρνηση και προσωπικά στον Πρωθυπουργό και όταν η κατάσταση ζορίζεται να φταίει η ανευθυνότητα των πολιτών και ειδικά των νέων ανθρώπων . Σε λίγο θα μας πουν ότι φταίει η λαικϊστική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ! Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Με τη Δημόσια Υγεία παίζει όποιος αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες του και το μόνο που τον νοιάζει είναι η επικοινωνιακή διαχείριση της άσχημης τροπής στο υγειονομικό πεδίο. Δεν υποτιμούμε το έλλειμμα συμμόρφωσης στα μέτρα προστασίας, αλλά για να εξασφαλίσουμε μια κοινωνικά υπεύθυνη στάση απαιτείται ένα άλλο επίπεδο ανταπόκρισης της Πολιτείας στις ανάγκες της κοινωνίας και όχι η «εύκολη λύση» των απειλών, των προστίμων και της επιβολής. Σε κάθε περίπτωση, δεν επενδύουμε στην καταστροφή αλλά, αντίθετα, θεωρούμε εθνικό στοίχημα την αναχαίτιση της πανδημίας .

4. Ποιος είναι ο σωστός τρόπος προσέγγισης της νέας γενιάς; Μήπως η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ για «κάποιους που κουνούν το δάχτυλο» δημιουργεί ελαφρυντικά σε απερίσκεπτες συμπεριφορές;

Εμείς επισημαίνουμε την εντεινόμενη δυσπιστία και ανασφάλεια της κοινωνίας, επειδή έχει αντιληφθεί τα προβλήματα αποτελεσματικής διαχείρισης του νέου επιδημικού κύματος. Η κυβέρνηση δεν αντέχει την κατάρρευση του success story που «έχτισε» μεθοδικά με την αποφασιστική στήριξη των ΜΜΕ. Γι’ αυτό και την ενοχλεί η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ακριβώς επειδή έχει συνοδευτεί με σοβαρή και υπεύθυνη στάση σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας, έχει απήχηση στον κόσμο. Είναι τραγικό, είναι ομολογία αποτυχίας, να ταυτίζεται ο αναγκαίος πολιτικός έλεγχος από την αντιπολίτευση, με θεωρίες συνομωσίας ή με ενθάρρυνση βλαπτικών για τη Δημόσια Υγεία συμπεριφορών. Η νέα γενιά θέλει πειθώ, έμπνευση, άλλη «γλώσσα» επικοινωνίας. Και σε καμιά περίπτωση στοχοποίηση, διδακτισμό και αυταρχισμό.

5. Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί εντάσεις που πλέον δεν κρύβονται. Εσείς συμμερίζεστε την κριτική του Ευκλείδη Τσακαλώτου για την εσωκομματική δημοκρατία και την ανάγκη αλλαγής του κομματικού μοντέλου;

Είναι αναμενόμενο σε ένα δημοκρατικό κόμμα που αναζητά ένα νέο πολιτικό αφήγημα και σύγχρονες μορφές οργάνωσης και λειτουργίας, να υπάρχουν διαφοροποιήσεις, ακόμα και αντιπαραθέσεις. Το σημείο «τριβής» είναι η φυσιογνωμία, η ταυτότητα, ο τρόπος με τον οποίο θα πείσουμε ξανά τους πολίτες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί αξιόπιστη κυβερνητική λύση απέναντι στο σκληρό σύστημα εξουσίας και το νεοφιλελευθερισμό του κ. Μητσοτάκη. Η έμφαση στις αξίες της Αριστεράς, στη Δημοκρατία στο κόμμα, στη συλλογικότητα, στο προοδευτικό πρόγραμμα που απαντά στην κρίση και μειώνει ανισότητες, είναι κρίσιμος όρος αξιοπιστίας και κοινωνικής «γείωσης». Αυτό αναδεικνύει και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.

6. Η διεύρυνση του κόμματος είναι υποχρεωτικό να περνάει από την «πασοκοποίησή» του; Ή υπάρχει και άλλη επιλογή;

Η «πασοκοποίηση», δηλαδή η μετάλλαξη ενός προοδευτικού κόμματος σε ένα εξουσιαστικό μόρφωμα ιδιοτελούς διαχείρισης του Κράτους χωρίς αρχές, είναι συνταγή ήττας. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να συμβεί.