Διλήμματα για όλους…

Η εβδομάδα που ξεκινά θέτει επιτακτικά συγκεκριμένα διλήμματα σχετικά με την ελληνοτουρκική κρίση και τον πιεστικά προωθούμενο –αν και όχι επαρκώς οριοθετημένο– από την Γερμανία και άλλους εταίρους και συμμάχους διάλογο της Αθήνας με την Άγκυρα.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Η τυπική λήξη της τουρκικής Navtex (23/8) και η αποκλιμάκωση που θα προκύψει στην συγκεκριμένη θαλάσσια ζώνη είναι πιθανό να λειτουργήσει ως άλλοθι από την γερμανική διαμεσολάβηση ώστε με την επίσκεψη του Χάϊκο Μάας στις δύο πρωτεύουσες (Τρίτη και Τετάρτη) να επιταχυνθούν οι διαδικασίες και να δρομολογηθεί η πρώτη συνάντηση για την επανέναρξη των διερευνητικών επαφών- πιθανώς την προσεχή Παρασκευή στο Βερολίνο, ή λίγο αργότερα, μετά το άτυπο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων.

Άλλοθι διότι, αφενός ο Ταγίπ Ερντογάν προχώρησε σε νέα προκλητική ενέργεια με την μετατροπή και της Ιεράς Μονής της Χώρας (μετά την Αγία Σοφία) σε τζαμί, αφετέρου έχει δηλώσει πως το επόμενο βήμα του θα είναι έρευνες νοτίως της Κρήτης.

Θετική εξέλιξη θεωρείται η δήλωση της Άγκελα Μέρκελ περί “επίδικου” στον διάλογο μόνο την οριοθέτηση των θαλλασίων ζωνών, κάτι που συμπίπτει με την πάγια ελληνική θέση. Εξέλιξη, όμως, που δεν μπορεί να θεωρείται ασφαλής δεδομένου ότι η τουρκική πλευρά επιμένει για διάλογο “χωρίς όρους και προϋποθέσεις”, ήτοι με μία ατζέντα εφ’ όλης της ύλης, κάτι που δεν μπορεί να δεχθεί καμία ελληνική κυβέρνηση εάν πρωτίστως δεν έχει υπάρξει επ΄ αυτού ευρεία πολιτική συναίνεση. Σε οιαδήποτε άλλη περίπτωση πρόκειται για αλλοίωση της εθνικής στρατηγικής και υποχωρητικότητα στις τουρκικές απαιτήσεις.

Σοβαρό τεστ για τα παραπάνω είναι αναμφίβολα η συζήτηση και ψηφοφορία στη Βουλή για την κύρωση της συμφωνία με την Αίγυπτο. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση (αλλά και το ΚΙΝ.ΑΛ) ομονοούν ως προς το ότι η συγκεκριμένη συμφωνία προκαλεί ρωγμές, εάν δεν αναιρεί, το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο. Εκεί, όμως, σταματά η συμφωνία των πολιτικών δυνάμεων, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει τα επικίνδυνα σημεία της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας που εξαιρούν την μισή Ρόδο, το Καστελόριζο και την Κρήτη και αφήνουν ευάλωτα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα σε μελλοντικές κινήσεις της Τουρκίας.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα δοκιμαστεί ενώπιον των δύο επιλογών που έχει. Ή να καταψηφίσει την συμφωνία αναδεικνύοντας αυτά τα επικίνδυνα σημεία, ή να ψηφίσει “παρών” ζυγίζοντας και την θετική της πλευρά ως προς το τουρκολιβυκό σύμφωνο. Δοκιμασία θα είναι, ωστόσο, η ψηφοφορία και για μερίδα βουλευτών της Ν.Δ που πρόσκεινται στους “σιωπηλούς” –πλην όμως διαφωνούντες σύμφωνα με πληροφορίες– Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά.

Η ανάγκη συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων προβάλλει ξανά επιτακτικά. Ιδιαίτερα όταν η κυβέρνηση δέχεται έντονες πιέσεις του διεθνούς παράγοντα για έναν διάλογο με πιθανές παγίδες που εάν δεν συνυπολογιστούν ίσως δεσμεύσουν την Ελλάδα για πολλά χρόνια μπροστά.

Η συζήτηση στη Βουλή είναι μια ευκαιρία να ειπωθούν πολλά εκ βαθέων και να υπάρξει κοινός τόπος. Ο πρωθυπουργός, ωστόσο, οφείλει να γνωρίζει πως καμία απόφαση που αναιρεί μια 25ετή εθνική στρατηγική δεν μπορεί να γίνει στα κρυφά και υπό την επικοινωνιακή ασυλία που διαθέτει. Ένα τόσο σοβαρό θέμα πρέπει να τεθεί στο τραπέζι ενός Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών. Η Ιστορία καραδοκεί…