Πως θα λειτουργήσει ο κεφαλαιοποιητικός πυλώνας στο ασφαλιστικό- Πισσαρίδης και Βέττας στην “Καθημερινή”

Τα «χαρτιά» της για το νέο ασφαλιστικό, και δη τον κεφαλαιοποιητικό πυλώνα, ανοίγει η Επιτροπή Πισσαρίδη, με συνέντευξη του νομπελίστα οικονομολόγου και του Ν. Βέττα στην «Καθημερινή».

Απαντώντας στις ερωτήσεις της Ειρήνης Χρυσολωρά για το ασφαλιστικό, το μέλος της Επιτροπής, Ν. Βέττας, απαντά συγκεκριμένα, «η συνταξιοδοτική δαπάνη μειώθηκε πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Πλέον δεν χρειάζεται μείωση, αλλά θα πρέπει το ΑΕΠ να μπορεί να αυξάνεται πιο γρήγορα από τις συντάξεις και το κράτος να μπορεί σταδιακά να ξοδεύει περισσότερο για άλλες ανάγκες, όπως για Υγεία και Παιδεία. Προτείνουμε, λοιπόν, αλλαγές στη δομή, που θα έφερναν το σύστημα συντάξεων κοντύτερα στα ευρωπαϊκά πρότυπα».

Και στο «δια ταύτα», «η συμπλήρωση του σημερινού διανεμητικού συστήματος με έναν κεφαλαιοποιητικό πυλώνα, σε δευτερεύοντα ρόλο, θα ενισχύσει τη διαγενεακή δικαιοσύνη καθώς δεν θα φορτώνονται οι νέοι εργαζόμενοι όλο και περισσότερα βάρη για να χρηματοδοτούνται οι σημερινές συντάξεις, αλλά θα ενισχύονται η δική τους αποταμίευση και οι μελλοντικές συντάξεις (…) Προτείνουμε σταδιακή μετάβαση στο νέο σύστημα καθώς θα χτίζεται πλαίσιο εποπτείας, συμπεριλαμβάνοντας και ένα δημόσιο ταμείο και καθώς θα καλλιεργείται η ασφαλιστική συνείδηση».

Σε όσους δε, επικρίνουν τις προτάσεις τους, ο Ν. Βέττας σηκώνει το γάντι και λέει: «Όσοι αντιτίθενται στον εκσυγχρονισμό του συστήματος κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα, θα ήταν χρήσιμο να εξηγήσουν, ιδίως στη νέα γενιά, πώς θα χρηματοδοτούνται οι αυριανές συντάξεις από γενιές εργαζομένων που θα επιβαρύνονται όλο και περισσότερο, όταν, μάλιστα, λόγω του δημογραφικού, θα είναι όλο και λιγότεροι».

Για το σκέλος των ασφαλιστικών εισφορών ειδικότερα, το περιθώριο μείωσής τους είναι «υπαρκτό αλλά οι αλλαγές πρέπει να είναι μετρημένες και ανάλογα με τη θετική επίδραση στην οικονομία (…) Ο εξορθολογισμός που προτείνουμε, θα έχει ευνοϊκή επίδραση συνολικά και ειδικά στην ευστάθεια του ασφαλιστικού συστήματος. Μαζί με τη συμπλήρωση του διανεμητικού πυλώνα με έναν κεφαλαιοποιητικό, τον εξορθολογισμό των εισφορών υγείας των μισθωτών προς αυτές των ελεύθερων επαγγελματιών, οι σχετικές παρεμβάσεις έχουν πράγματι δημοσιονομικό κόστος, όμως χαμηλότερο από το συνολικό όφελος στην οικονομία», είναι η επιχειρηματολογία της Επιτροπής Πισσαρίδη.

Για τη φορολογία, ο νομπελίστας οικονομολόγος σημειώνει ότι «η φορολόγηση εισοδημάτων ενιαία και ανεξάρτητα από την πηγή μειώνει τις στρεβλώσεις στα κίνητρα (…) γενικά η πρότασή μας σκοπεύει όχι σ διανεμητικές αλλαγές αλλά στην ενίσχυση των κινήτρων για εργασία και επιχειρηματικότητα».

Αναπτύσσοντας δε, το βασικό πυρήνα των αλλαγών που προτείνει η Επιτροπή τους, ο Χρ. Πισσαρίδη υπογραμμίζει πως «κεντρικός σκοπός κάθε αναπτυξιακού σχεδίου είναι η συστηματική αύξηση των εισοδημάτων και μάλιστα χωρίς αποκλεισμούς στις ευκαιρίες που δίνονται στα νοικοκυριά. Επισημαίνουμε ως κεντρικό πρόβλημα, που οδηγεί στην ασθενή πορεία των πραγματικών εισοδημάτων στην Ελλάδα, τη χαμηλή παραγωγικότητα στην οικονομία».

Για αυτόν και τα άλλα μέλη της Επιτροπής είναι σημαντική η διασύνδεση της τεχνολογίας με τον τουρισμό, τον πολιτισμό, την αγροδιατροφή, τη μεταποίηση: «Ο κλάδος τεχνολογίας, με έρευνα και καινοτομία από πολύ μικρές και ευέλικτες επιχειρήσεις έως και παραρτήματα μεγάλων εταιρειών που θα μεταφέρουν έρευνα στη χώρα. Η Ελλάδα πρέπει να είναι η Καλιφόρνια της Ευρώπης», τονίζει χαρακτηριστικά.

Στο ερώτημα για το χρέος, διευκρινίζει ότι «στη σημερινή συγκυρία το δημόσιο χρέος, που προφανώς είναι πολύ υψηλό, δεν αποτελεί πρόβλημα (…) Θα μπορούσε όμως να γίνει σημαντικό πρόβλημα εάν υπήρχαν παρατεταμένα ελλείμματα τα επόμενα χρόνια. Κυρίως όμως εάν η χώρα δεν ενδυνάμωνε την παραγωγική της βάση ώστε να είναι εφικτοί ρυθμοί πραγματικής μεγέθυνσης μεσοπρόθεσμα», λέει χωρίς να κρύβει την ανησυχία του για το μέλλον.

Επειδή, τέλος, πολλά ειπώθηκαν για το πώς αντιμετωπίζει η Επιτροπή τις μικρές επιχειρήσεις, ο Ν. Βέττας βρίσκει την ευκαιρία να διευκρινίσει πως δεν προτείνουν «μέτρα εναντίον των μικρών επιχειρήσεων, που άλλωστε μπορεί να είναι και η κατάλληλη μορφή σε ορισμένες περιπτώσεις. Τονίζουμε όμως την ανάγκη άρσης των αντικινήτρων που υπάρχουν για τη μεγέθυνση, τυπικών και κυρίως άτυπων».

Ν. Παπ.