Αυτοί οι 4 “φρενάρουν” τη συμφωνία για το Ταμείο Ανάκαμψης

Αυστρία, Δανία, Ολλανδία και Σουηδία (Σουηδός Στέφαν Λεβέν, ο Ολλανδός Μαρκ Ρούτε, ο Σεμπάστιαν Κουρτς και η Δανή Μέτε Φρέντρικσεν) είναι οι τέσσερις χώρες που υπερασπίζονται εδώ και δεκαετίες την ίδια άτεγκτη Ευρώπη: μια απόλυτα ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων και ανθρώπων, σε μια αγορά απελευθερωμένη από κάθε κρατική παρέμβαση. Η ιδέα ότι πρέπει η Ευρώπη να φανεί αλληλέγγυα σε αυτό το παιχνίδι τους είναι ξένη.

Σέβονται κατά λέξη στις συμφωνίες της ΕΕ και δεν δέχονται να αυξηθεί ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός, τον οποίο καλούνται κυρίως να πληρώσουν. Verhoging van de Europese begroting ? («αύξηση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού; ») αυτή ήταν η βασική ανησυχία του Ολλανδού πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε. Η καλβινιστική φιλοσοφία η οποία εμπνέει τις ελίτ του Αμστερνταμ, από τον 16ο αιώνα βασίζεται σε ένα ουσιώδες σημείο: ένα ευρώ είναι ένα ευρώ.

Η ονομασία «τέσσερις τσιγκούνηδες» τους δόθηκε από τους Financial Times. Όχι μόνο αρνούνται να συμμετέχουν οικονομικά στον μελλοντικό αυξημένο προϋπολογισμό της ΕΕ, αλλά η κρίση του κορωνοϊού αποκάλυψε και την αλλεργία τους σε κάθε οικονομική αλληλεγγύη προς τις άλλες χώρες-μέλη της Ενωσης, οι οποίες επλήγησαν σοβαρά από την κρίση, κυρίως την Ιταλία.

Η πρώτη αντίσταση των τεσσάρων τσιγκούνηδων ξεκίνησε με την άρνησή τους να δεχθούν τα κορωνο-ομόλογα και συνεχίστηκε με την άρνησή τους να δεχθούν την παραχώρηση υψηλών επιδοτήσεων. Η στάση του Ολλανδού υπουργού Οικονομικών Wopke Hoekstra, ο οποίος ζήτησε να γίνει ευρωπαϊκή έρευνα γιατί ορισμένες χώρες-μέλη δεν μπορούν μόνες τους να διαχειριστούν την κρίση του κορωνοϊού και τις οικονομικές ή κοινωνικές συνέπειές του, λέει πολλά για τον τρόπο με τον οποίο οι «frugal» βλέπουν την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.