Το τέλος της συναίνεσης βάζει ξανά στο κάδρο τις εκλογές

Στις 2 Σεπτεμβρίου 2009, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ανακοίνωσε με τηλεοπτικό του “διάγγελμα” πως προκηρύσσει πρόωρες εκλογές λόγω της οικονομικής κρίσης και πως την επόμενη ημέρα επρόκειτο να πάει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια για να του ζητήσει την διάλυση της Βουλής. Οι πληροφορίες έφεραν, τότε, τον Καραμανλή να έχει αποφασίσει πως η κυβέρνησή του δεν μπορούσε να αντέξει την κατάρρευση της οικονομίας, σε μια πολύωρη συζήτηση με τον υπερυπουργό Εσωτερικών και στενό του συνεργάτη Προκόπη Παυλόπουλο, στο Super Ferry II, κατά την επιστροφή τους, ο πρώτος από την Τήνο και δεύτερος από την Μύκονο. Ο Αύγουστος προσφέρεται για τέτοιε αποφάσεις…

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δηλώσει πως λαμβάνει τις κρίσιμες αποφάσεις “στο βουνό”, όλα, όμως, δείχνουν πως θα παραβεί αυτή την “παράδοση” και θα δρομολογήσει τις όποιες πολιτικές εξελίξεις, είτε εν μέσω καύσωνος στην Αθήνα, είτε σε μια ανάπαυλα στην πατρογονική εστία στα Χανιά, ή στο εξοχικό του στον Άγιο Πέτρο της Τήνου.

Ο ανασχηματισμός παραμένει προσώρας στο συρτάρι, όχι μόνο εξαιτίας των παρασκηνιακών πιέσεων που λέγεται πως του ασκεί ο Αντώνης Σαμαράς σχετικά με το κυβερνητικό μέλλον των “protégé” του (Βρούτσης, ‘Αδωνις, Κεραμέως, Καραγκούνης, Πλεύρης κ.ά), αλλά και διότι το εύρος και η σημειολογία των “διορθωτικών κινήσεων”, όπως είπε, θα συνδυαστούν με το “μεγάλο κάδρο” των πολιτικών γεγονότων.

Πριν λίγο καιρό, γνωστός αρθρογράφος που επηρεάζει τα πράγματα στην ανώτατη κυβερνητική ιεραρχία υπέδειξε την 13η Σεπτεμβρίου ως την καταλληλότερη ημερομηνία για την διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, με στόχο τον “μηδενισμό του κοντέρ”, την παράκαμψη του σκοπέλου της απλής αναλογικής και παράλληλα την πολιτική εξόντωση του Αλέξη Τσίπρα. Δεν την ‘εβγαλε “από την κοιλιά” του, φυσικά, την ημερομηνία…

Κάτι τέτοιο, φυσικά, πρέπει να ανακοινωθεί το αργότερο στα τέλη Ιουλίου, ή τις πρώτες ημέρες του Αυγούστου. Είναι, ωστόσο, δύσκολο διότι όπως ανακοινώθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου ανοίγουν τα σχολεία. Πως θα ανοίξουν, όμως, για να κλείσουν αμέσως και να μετατραπούν σε εκλογικά τμήματα; Ως εκ τούτου, πιθανή πρόωρη προσφυγή σε διπλές κάλπες μεταθέτει τον εκλογικό χρόνο για τις 20 Σεπτεμβρίου, το νωρίτερο, και επανάληψή τους –μετά την αποτυχία των διερευνητικών εντολών, την οποία προεξοφλεί (…) ο ίδιος ο πρωθυπουργός– ίσως στις 25 Οκτωβρίου (και πάντως πριν η κυβέρνηση υποχρεωθεί να παρουσιάσει το τελικό σχέδιο του προϋπολογισμού).

Με την ελπίδα και προσδοκία, πάντοτε, πως εάν ενσκήψει δεύτερο κύμα της πανδημίας αυτό θα συμβεί αργότερα. Αν και όπως αποδεικνύει σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες και στην θερινή Ελλάδα, ο κοροναϊός έχει την δική του ατζέντα.

Θεσμικά και πολιτικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει καμία δικαιολογία για πρόωρες εκλογές. Το momentum, ωστόσο, είναι συχνά ένα μεγάλο δέλεαρ στην πολιτική για να παραβεί κανείς τους θεσμούς. Σε αυτά παρεισφρέουν μία ανεξέλεγκτη μεταβλητή και μία σαφής ένδειξη των τελευταίων εξελίξεων περί την προανακριτική για τη Novartis και την ηχογραφημένη συνομιλία Νίκου Παππά-Σάμπυ Μιωνή.

Τα της οικονομίας είναι γνωστά και έχουν αναλυθεί επαρκώς. Και συνιστούν την ανεξέλεγκτη μεταβλητή που έχει να αντιμετωπίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, φέρνοντας πιθανώς στο μυαλό του τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος την ανάγκη ποιούμενος “φιλοτιμία”, το 2009, αναγκάστηκε να προκηρύξει πρόωρες εκλογές μπροστά στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και την βέβαιη χρεοκοπία.

Η σαφής ένδειξη, ωστόσο, αφορά όσα παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες.

Στον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησής του –παρότι τα αποτελέσματα στο πεδίο των προεκλογικών του δεσμεύσεων είναι ισχνά– ο πρωθυπουργός βίωσε μια πρωτοφανή συνθήκη συναίνεσης ή ακόμα και απουσίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

“Χαμένη στην μετάφραση” του εκλογικού αποτελέσματος η ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου αγωνιζόταν να βρει αντιπολιτευτικό βηματισμό μέχρι τα τέλη του 2019.

Η “εργαλειοποίηση” του μεταναστευτικού από τον Ταγίπ Ερντογάν και η προσπάθεια παραβίασης των συνόρων στον Έβρο έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά τον Αλέξη Τσίπρα σε μια στάση ανοχής αλλά και στήριξης της κυβέρνησης. Ενίοτε (όπως με το μήνυμα Τσίπρα στον Τούρκο πρόεδρο) πιο προωθημένα από το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου. Ακόμα και την πρωτόγνωρη στα πολιτικά χρονικά προσβολή του από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, ο οποίος τον αποκάλεσε “δούρειο ίππο” των τουρκικών συμφερόντων, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ την προσπέρασε μάλλον ήπια.

Το συναινετικό κλίμα “δια χειρός Τσίπρα” εδραιώθηκε έτι περαιτέρω με την έναρξη της πανδημίας. Από την Κουμουνδούρου προσφέρθηκε συνεννόηση ως προς το υγειονομικό σκέλος της πανδημίας και ακολούθησε “βομβαρδισμός” προτάσεων για την αντιμετώπιση των οικονομικών της συνεπειών. Η κυβέρνηση εξαργύρωσε την συναινετική “επιταγή” Τσίπρα και οικοδόμησε ισχυρό προφίλ πάνω στην αναμφίβολα θετική διαχείριση της υγειονομικής κρίσης.

Τα πρώτα ουσιαστικά δείγματα αυστηρής αντιπολίτευσης ήταν αυτά που προέκυψαν από δύο “καραμπινάτα” σκανδαλώδεις υποθέσεις: αυτή με τα voucher του υπουργού Εργασίας και, μετά, την διάτρητη λίστα δια της οποίας ο Στέλιος Πέτσας μοίρασε ακόμα και σε ανύπαρκτα ΜΜΕ επιχειρώντας να εδραιώσει την επικοινωνιακή ασυλία της κυβέρνησης.

Έναντι του τελευταίου, η κυβέρνηση – αντί να υπακούσει στην λογική και τους νόμους– αντεπιτέθηκε με διεύρυνση του κατηγορητηρίου για τη Novartis και την υπόθεση Μιωνή-Παππά, σημαίνοντας εκ των πραγμάτων το τέλος της συναίνεσης και την μετάβαση σε πεδίο οξύτατης πόλωσης που εκ των πραγμάτων παραπέμπει σε προεκλογικό σκηνικό χειρότερο και από αυτό που προηγήθηκε των ευρωεκλογών του 2019, όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε συνδέσει τον πατέρα του Αλέξη Τσίπρα με την περίοδο της Χούντας.

Η απορία είναι εύλογη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει πως έχει μπροστά του μια αγνώστων διαστάσεων οικονομική κρίση, έναντι της οποίας θα αναγκαστεί να λάβει επώδυνα και αντιλαϊκά μέτρα. Γνωρίζει, επίσης, πως η εξέλιξη στα ελληνοτουρκικά είναι πιθανό να οδηγήσει (όπως ακόμα και κυβερνητικά στελέχη επισημαίνουν) ακόμα και σε “θερμό επεισόδιο”, ως ένα βήμα προς την επιβολή διευθετήσεων με την προτροπή ή και πίεση του αμερικανικού παράγοντα αλλά και των Ευρωπαίων.

Γιατί, λοιπόν, με αυτούς τους κινδύνους στον κοντινό ορίζοντα δεν επιδιώκει να εκμαιεύσει την διατήρηση του συναινετικού timing που του προσφέρει η αξιωματική αντιπολίτευση και αποφασίζει να “κάψει τα σπαρτά” και να γκρεμίσει τις γέφυρες;

Δεν βγάζει εύκολα νόημα, ει μη μόνο εάν όσα έρχονται στα μέτωπα που προαναφέραμε είναι ακόμα δυσκολότερα και πρέπει να εφευρεθούν αιτίες και αφορμές για ένα εκλογικό by pass.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης –αναμφίβολα ο ισχυρότερος influencer στο κυβερνών κόμμα και “πορτ παρόλ” του Αντώνη Σαμαρά– είπε (Ant1), με αφορμή την υπόθεση Παππά-Μιωνή, πως η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν “μαφία” που προσπάθησε να αλλοιώσει το πολίτευμα. Χούντα, δηλαδή, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.

Ο Τσίπρας “προβιβάζεται” από “δούρειος ίππος” των τουρκικών συμφερόντων σε “capo dei capi”της Συριζαίϊκης mafia που επιχείρησε να εγκαθιδρύσει καθεστώς χούντας.

Εάν αυτό δεν οδηγεί εκ των πραγμάτων στο τέλος της συναίνεσης που οδηγεί; Κι αν το καλλιεργούμενο κλίμα μέσα από το ερεβώδες παρασκήνιο της υπόθεσης Μιωνή δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ως πολιτικό και πιθανότατα εκλογικό εργαλείο, τι άλλο μπορεί να συμβαίνει;

Και, μάλιστα, όχι απλό εκλογικό εργαλείο, αλλά επιχείρημα δια του οποίου θα απορριφθεί μετα βδελυγμίας η όποια συζήτηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας, που ενδέχεται να προωθήσουν κάποιοι εάν το πρώτο εκλογικό αποτέλεσμα με απλή αναλογική δημιουργήσει ικανές συνθήκες.

Εάν, από την άλλη, ο πρωθυπουργός δεν έχει σκοπό να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, το φθινόπωρο, αλλά επιτρέπει να καλλιεργείται το ζοφερό αυτό κλίμα και σκοπεύει να το διατηρήσει για τα επόμενα 2-3 χρόνια, μόνο και μόνο για να κρατά, όπως ίσως πιστεύει, σε κατάσταση πολιτικής ομηρείας τον αντίπαλό του, τότε η ζημία για το πολιτικό σύστημα και το πολίτευμα θα είναι τεράστια και πιθανώς μη ανατάξιμη.